Ένα παράθυρο στο Σύμπαν, μια στάση (πύλη θανάτου), μέσα στην χωρικά και χρονικά πεπερασμένη Bio-σωματική μας υπόσταση (εγκέφαλος-καρδιά-σώμα) με όχημα την συμπεριφορά μας. Aξίζει να θυμηθούμε αυτό που ο λαός μας λέει .. «ΓΙΑΤΙ ταλαιπωρείς το κορμί σου πατριώτη;»
Ξεκινώντας με τον εγκέφαλο..., το ταξίδι, όσο και αν μας γοητεύει, θα κατέληγε μια διαδικασία ρουτίνας λόγω του φόρτου εργασίας. Η αστείρευτη αισθητηριακή ροή των πληροφοριών που δέχεται καθημερινά, η αρχειοθέτισή των, η επιλογή μιας συγκεκριμένης για απόφαση – δράση – κινητική δραστηριοποίηση, δεν θα «άφηνε» χώρο και χρόνο να αναπνεύσουμε. Και συν αυτώ, θα μας άφηνε την πικρή γεύση της πλασματικής κυριαρχίας του. Η Βιο-ελαστική νευρωνική του διασύνδεση, θυμίζει «Λερναία Ύδρα»..., την στιγμή που επιχειρούμε να κόψουμε, (επιβεβαιώσουμε την πληροφορία, «το κεφάλι είναι κομμένο») ανακαλύπτουμε ότι στη θέση του έχουν φυτρώσει δύο, κάτι σαν την αρχή της απροσδιοριστίας του Heisenberg.
Στην καρδιά οι εικόνες (αντι-κουάλια) αποκτούν περιεχόμενο, εξατομικευμένο χαρακτήρα. Αποτέλεσμα «24ωρης εξαντλητικής» συνεργιστικής αλληλο- κάλυψης- (επικοινωνίας) δισεκατομμυρίων κυττάρων και δημιουργίας πολύπλοκων δικτύων – αγωγών που «διοχετεύουν», φιλτράρουν ποσοτικά την πληροφορία του O2 του περιβάλλοντος χώρου, γεμίζοντας το «κινητό» κενό και διαμοιράζοντας σε υποατομικό χώρο, «ανακλαστικά» την ποιοτική πληροφορία του. Αλλά ακόμα και αυτές, ως συνδυασμός πληροφοριών , μέσω των αισθητηριακών υποδοχέων εξωτερικών ερεθισμάτων, δεν είναι τίποτα περισσότερο απο μια αναπαράσταση του φυσικού εξωτερικού περιβάλλοντος, στην γλώσσα των εξελιγμένων νευρικών κέντρων ελέγχου του εγκεφάλου (κουάλια).
Παραδίπλα το σώμα. Εδώ γίνεται η βιοσύνθεση των εσωτερικών μυνημάτων πληροφόρισης. Ορμόνες, νευροδιαβιβαστές, δεύτεροι μυνήτορες. Η εικόνα παίρνει μορφή, αποκτά «σάρκα και οστά», αποτυπώνοντας σε τρισδιάστατο χώρο (Bio-soma), την καλύτερη αλληλοσχέτιση στο χρόνο ανάμεσα στον μέσα και τον έξω χώρο.
Στο ενεργειακό επίπεδο, οι αβιοτικές ενεργειακές καταστάσεις που αφορούν την διακύμανση των εξωτερικών συνθηκών-παραγόντων, αλλά και οι βιοτικές αλληλεπιδράσεις, «μετατρέπονται» σε βιοτικές - βιωματικές, εσωτερικές και εξωτερικές αποκρίσεις – συμπεριφορές, γεγονότα, παρουσιάζοντας και εκτελώντας, ένα πρόγραμμα αναπαράστασης, (εξ’ αντανα- κλάσεως?),... μέσω μορφικής αντήχησης μορφογενετικών πεδίων, ολογραμματικής προέλευσης.
…Διατηρώντας έτσι μια «ευπλαστική» προσαρμοστικότητα, μέσα απο «σταθερούς» ομοιοστατικούς μηχανισμούς, (που «ξεχωρίζονται» απο την φυσική επιλογή), προσδίνοντας στον οργανισμό με τον έναν ή άλλο τρόπο υψηλότερη συχνότητα γονιδίων, επιλεκτικό πλεονέκτημα, καλύτερη αρμοστικότητα... στο αέναον συνεχές. Μέσα στο soma (σύνολο) λοιπόν βιολειτουργικά, βιωματικά, εξελικτικά, συμπεριφορικά, γιατί μέσα σε αυτό υπάρχουμε, αναπνεύουμε, καταλήγουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου