Υπόθεση Λυμπέρη: Οι ανακρίβειες το παιχνίδι των εντυπώσεων και η βεβήλωση!!!!

Γράφει ο Νάσος Γουμενίδης  πηγή:http://www.gossip-tv.gr/

Οι αυτοδημιούργητοι άνθρωποι δε χάνονται και δε κλαίγονται. Ο Λυμπέρης και η γυναίκα του είναι περήφανοι για ότι έχουν φτιάξει και δε το αποκηρύσσουν. Δε μοιάζουν άλλους που περιέφεραν το γηρασμένο-πλην γυμνασμένο με αναβολικά- σαρκίο τους για να τους λυπηθούν. Είναι ντροπή. Την οικογένεια Λυμπέρη την γνωρίζω πολύ καλά. Ήμουν εξωτερικός συνεργάτης των περιοδικών τους και είχα την τιμή να συναντήσω για πολλές ώρες στο γραφείο του…τον Αντώνη τον Εκδότη. Έναν άνθρωπο τόσο δυναμικό που ακόμη κι αν γνώριζε πώς το
επόμενο ραντεβού απο εμένα ήταν με τον οικονομικό του για τον διακανονισμό με τις τράπεζες εντούτοις είχε όνειρα. Είχε όραμα. Θα βρεθούν πολλοί που στο βωμό του λαϊκισμού θα αναφερθούν στις χαμένες δουλειές πολλών συναδέλφων μου. Δε θα βρεθεί ωστόσο κανένας να πει για την προσπάθεια που επί δυο χρόνια τώρα έκανε ο εκδότης για να παίρνουν τους μισθούς τους.
Ξύπνησα σήμερα το πρωί και φυλλομέτρησα τις εφημερίδες. Είδα και διάβασα πολλά. Κυρίως ανακρίβειες. Ρεπορτάζ που στήθηκαν κυρίως στο φαίνεσθαι και όχι στην ουσία. Γιατί είναι καλά να κρίνεις τις «Γυναίκες της χρονιάς» και να αναδεικνύεις την υποκρισία και την όποια χλιδή αλλά είναι ακόμη πιο σωστό να γράφεις και για τα σωματεία που έπαιρναν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ απο τον Όμιλο και τα παιδάκια τα ορφανά που επιτέλους χαμογελούσαν. Είναι καλό να γράφεις για τις βίλες και τα σπίτια του Λυμπέρη και της γυναίκας του, αλλά είναι επίσης σωστό να γράφεις ότι το σπίτι στη Μύκονο το έχτισαν με δάνειο και το ολοκλήρωσαν το 2002-πριν το 2004 και τη χρυσή εποχή των εκδοτών στη χώρα-με πολύ δουλειά και πολλά ίδια κεφάλαια.
Είναι επίσης καλό να γράφουν κάποιοι ότι δυο σπίτια που είχαν σκοπό να φτιάξουν για τα παιδιά τους τα σταμάτησαν και τα εκποίησαν με σκοπό να κρατήσουν την εταιρεία ζωντανή. Είναι επίσης καλό να γράφεις για σκάφη 20μετρά αλλά είναι επίσης καλό να λες ότι την τελευταία φορά που νοίκιασε σκάφος η οικογένεια ήταν για δέκα μέρες το 2003 και πώς τα τελευταία χρόνια ο Λυμπέρης κυκλοφορεί μ΄ ένα φουσκωτό χωρίς καμπίνα. Είναι καλό να γράφεις για louboutin και χλιδάτα συνολάκια της Έλενας αλλά είναι επίσης καλό να γράφεις ότι ήταν επιλογές δουλεμένες, με πολλές ώρες δουλειάς καθημερινά στο γραφείο. Όχι όπως κάτι άλλες κυρίες που ναι μεν ξοδεύουν αλλά αυτά που φορούν είναι ή απο Βίζιτες ή απο δωράκια πλουσίων γόνων και παππούδων.
Δε θα γίνω το μαξιλαράκι στον Λυμπέρη. Δε το έχει ανάγκη. Άλλωστε τις απόψεις μου για τους αυτοδημιούργητους ανθρώπους της έχω εκθέσει ουκ ολίγες φορές απο το blog μου. Είναι θέμα χρόνου να επιστρέψει…Και τότε όσοι βγάζουν σήμερα φαρμάκι είτε επειδή έφαγαν πόρτα απο το συγκρότημα, είτε γιατί διαθέτουν εκείνοι 20μετρά σκάφη σε οφ σορ εταιρείες και τρέμουν στην ιδέα του ελέγχου, θα σπεύσουν να τον γλύψουν. Είναι καλό Αντώνη που νιώθεις τόσο έντονα την ανθρωποφαγία. Την υπερβολή και την κατάντια. Και ξέρεις γιατί; Διότι ξεκαθαρίζεις τα σκατά απο τους θησαυρούς που ενδεχομένως και επί σειρά ετών είχες δίπλα σου!!!