Εκείνα τα Χριστούγεννα στη Μασαχουσέτη...

OTAN Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΠΕΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΜΠΕΣΑ

Ο Νικολά χτυπούσε νευρικά τα τακουνάκια του στα πλακάκια του μεγάρου των Ηλυσίων Πεδίων. Εβλεπε τον Ζορζ φάτσα-κάρτα, πρωτοσέλιδο στις γαλλικές εφημερίδες, να του χαμογελά με ‘κείνο το γνωστό, συμπονετικό του υφάκι, την ώρα που κάτι Αλγερίνοι τεχνικοί έψαχναν απεγνωσμένα τη δορυφορική συχνότητα εκπομπής της ERT sat. Πλησίαζε η ώρα που ο πλανητάρχης θα απεύθυνε παγκόσμιο διάγγελμα από την αίθουσα της γερουσίας στην Ατέν.
Οι χρηματιστές, σε όλα τα πλάτη και μήκη της Γης, κρατούσαν την ανάσα τους. Είχαν παγώσει συναλλαγές και πάρε-δώσε. Ουδείς γνώριζε τι μπλόφα είχε ετοιμάσει πάλι ο μεγάλος. Ξαφνικά, οι πρώτες νότες από το τελευταίο χιτ της Κάρλα γέμισαν τη μεγάλη αίθουσα, καθώς το αϊφόνι του προέδρου χτυπούσε νευρικά.
-Αλό-αλό! Νικολά;
-Ουί…
-Ζε μα πελ Αντουάν… Ζε βε α Μονακό, τι βιέν αβέκ μουά;
Ο καλοαναθρεμμένος εγγονός μπορεί να γνώριζε από τα μυστικά του βάλτου, αλλά για μια φορά ακόμα είχε ενδώσει στο πίτσι-πίτσι του φίλου και κάποτε συμφοιτητή του. Πλέον, μόνο μια βόλτα στη θάλασσα μπορούσε να καθαρίσει το θολωμένο του μυαλό. Και αφού τα ανατολικά παράλια της Αττικής επιφύλασσαν συνήθως δυσάρεστες συναντήσεις, είπε να τραβήξει δυτικά. Τι καλύτερο, λοιπόν, από μια γρήγορη εξόρμηση στο πριγκιπάτο; Ασε που είναι ένα τσιγάρο δρόμος από τις Κάννες και εκεί μπορεί να έχει ξεμείνει κανά ταμπλό από το G20, να βγει και καμιά καλή πόζα για το facebook.
Εξάλλου, η θύμηση και μόνο εκείνης της τελευταία τους συνομιλίας, του χάλαγε τη..χωρίστρα:
-Λοιπόν, τη φορά αυτή τελείωσαν τα ψέματα…
-Μπέσα ρε Γιώργο;
-Μπέσα για μπέσα… Τι λέμε τώρα; Παιδιά είμαστε;
-Ναι, αλλά και το καλοκαίρι τα ίδια μου είπες… Τα είπα και ‘γω στο σπίτι και μετά…
-Αλλο το καλοκαίρι. Τώρα πλησιάζουν και τα Χριστούγεννα. Θυμάσαι τι ωραία που ήταν τα Χριστούγεννα, τότε στη Μασαχουσέτη;
-…
-Συγγρού ακούει;
-Σε ακούω και δυσκολεύομαι να σε πιστέψω! You know, but, ok then… Συναινώ!
Μόνο ο Νικολά μπορούσε να καταλάβει τον πόνο του ανδρός που πίστεψε στα λόγια τα μεγάλα του φίλου και τελικά προδόθηκε. Και ο Γάλλος ο μινιόν τα ίδια είχε να διηγηθεί, όταν κατάλαβε πως ο γιος του μεγάλου Αντριου, του κολλητού του Φρανσουά, τα είχε κάνει πλακάκια με την Ανγκέλα.
Δεν βαριέσαι, είπε από μέσα του ο κρουασάν πρόεδρος. ΣΚ πλησιάζει, με έχει τρελάνει με το κλάμα του και το σκασμένο, ας πάει και το παλιάμπελο (το Καμπανίας). Μπορεί ο Αντουάν να μην έχει τη φινέτσα του άλλου, αλλά θα με καταλάβει. Θα αρχίσει και ‘κεινος τα «γαλλικά», την άκρη θα τη βρούμε.
Σακβουαγιάζ, μπον βουαγιάζ και φύγαμε για Μεντιτερανέ...

-από email αναγνώστη