«Η οικογένεια Βαρδινογιάννη στο ποδόσφαιρο, η οικογένεια Γιαννακόπουλου στο μπάσκετ…». Έτσι απλά, σε δέκα λέξεις. Σαν τις διάσημες ανακοινώσεις του πατέρα του, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έθαψε το τσεκούρι του πολέμου και σήκωσε τη σημαία της ανακωχής. Μπορούν όμως δέκα λέξεις να σβήσουν δύο χρόνια; Το gazzetta.gr γυρίζει το χρόνο πίσω στις ημέρες της «πράσινης» επανάστασης! Τότε που η εφημερίδα των συμφερόντων του έμοιαζε με το λάβαρο της επανάστασης, τότε που δικαίως λεγόταν πως είχε πιάσει τον παλμό του κόσμου, γεγονός που μεταφραζόταν στις καλύτερες μέρες κυκλοφορίας της και στην καθολική αποδοχή της από την «πράσινη κοινωνία».
Πάμε να συγκρίνουμε ορισμένες δηλώσεις του σήμερα με κάποια ενδεικτικά πρωτοσέλιδα του 2008...
Το πρώτο αίμα!
Πριν από τις πράσινες καρδιές, πριν από τα συλλαλητήρια και την ΠΕΚ, πριν ο Γιάννης Βαρδινογιάννης στοχοποιηθεί από τον κόσμο του Παναθηναϊκού ως ο άνθρωπος που εμπόδιζε τη γιγάντωση του Τριφυλλιού, υπήρχε ένα άλλο θέμα. Η κόντρα της ΠΑΕ με τον Ερασιτέχνη, στον οποίο εκείνο το διάστημα ο Θανάσης Γιαννακόπουλος είχε τα ηνία. Τον Οκτώβριο του 2007 ξεκίνησε η πρώτη «πράσινη» μάχη. Τα πρωτοσέλιδα της εφημερίδας συμφερόντων του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, έριχναν τη μία πιστολιά πίσω από την άλλη και άφηναν έκθετο τον μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ.
«Σκάνδαλο». Πώς η ΠΑΕ βυθίζει τον Ερασιτέχνη», τιτλοφορείται το πρωτοσέλιδο στις 4 Οκτωβρίου εκείνου του έτους και δύο μέρες μετά, παρουσιάζοντας τα σχετικά έγγραφα και καλώντας τον κόσμο στη γενική συνέλευση, «χοντραίνει» το παιχνίδι. «Αρματωλών και κλεφτών», είναι το έξυπνο λογοπαίγνιο, αφού εκεί θα διεξαγόταν το Δ.Σ. στις 6 Οκτωβρίου του 2007. Λίγες μέρες μετά ακολουθεί το «Τζίγκερ Θεέ πάρε την ΚΑΕ», με υπέρτιτλο «άφθονο γέλιο προκάλεσε ο Γιάννης Βαρδινογιάννης όταν πρότεινε οικονομική βοήθεια στον Γιαννακόπουλο». Σιγά-σιγά το θέμα «έσβησε» από τους κεντρικούς τίτλους, έγινε μικρό δίστηλο, ξεχάστηκε, για να έλθει χθες η μεγάλη δήλωση μεταμέλειας του Δημήτρη Γιαννακόπουλου.
«Όσες διαφορές κι αν έχουμε, όσα λάθη κι αν πιστεύω ότι έχει κάνει, είναι πάντως εδώ, η οικογένειά του εννοώ, τριάντα ολόκληρα χρόνια».
Πράσινη λαίλαπα…
Αν υπάρχει ένα χρονικό σημείο που γυρίζοντας το χρόνο πίσω εντοπίζεις ότι ήταν το κομβικό τότε για τον Παναθηναϊκό του 2008, τον Παναθηναϊκό του νταμπλ, αλλά και τον Παναθηναϊκό του σήμερα, η συντριβή στο Στάδιο Καραϊσκάκη αποτέλεσε την αρχή. Ακολούθησε η εμφάνιση της ΠΕΚ, οι συνεντεύξεις Τύπου, το σκληρό πόκερ στα πρωτοσέλιδα, ο ψυχρός πόλεμος μεταξύ των εμπλεκομένων στο… κίνημα του Ανδρέα Βγενόπουλου και στην πλευρά του Γιάννη Βαρδινογιάννη.
«Δυστυχώς, ήμουν κι εγώ ένας απ’ όσους τυφλώθηκαν από τα "ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα". Δεν σας κρύβω ότι, για μεγάλο διάστημα, ήμασταν σε επικοινωνία τουλάχιστον τρεις-τέσσερις φορές την εβδομάδα με τον κ. Βγενόπουλο, σχεδιάζοντας την επόμενη μέρα του Παναθηναϊκού και το "plan B"», παραδέχεται σήμερα ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, όμως τότε είχε βάλει κι εκείνος το χεράκι του για να ξεσηκωθούν οι… εκατομμύρια πράσινες καρδιές.
Ξεκάθαρη στήριξη στην ΠΕΚ, προβολή του οράματος του Παναθηναϊκού και ευθεία επίθεση στον Γιάννη Βαρδινογιάννη, όταν εκείνος σε συνέντευξη Τύπου παρουσίαζε το πλάνο για το μέλλον των ακαδημιών του Τριφυλλιού. «ΣΟΒΑΡΟΤΗΣ ΜΗΔΕΝ», τιτλοφορείται η Πράσινη και συμπληρώνει: «Κατώτερος των περιστάσεων και του μεγέθους ενός Παναθηναϊκού ο Γιάννης Βαρδινογιάννης επιχείρησε να μπερδέψει και να αποπροσανατολίσει τον κόσμο της ομάδας καταθέτοντας μια τεχνοκρατική-ψυχρή πρόταση χωρίς συναίσθημα».
Το ιστορικό πρωτοσέλιδο
Ανάμεσα στην εμφάνιση της ΠΕΚ και το συλλαλητήριο μεσολαβεί ένα ιστορικό πρωτοσέλιδο που καθιέρωσε την «ΠΡΑΣΙΝΗ» ως την εφημερίδα που αφουγκραζόταν οργανωμένους και... ανοργάνωτους φίλους του Παναθηναϊκού. Ένα πρωτοσέλιδο με πρωτοφανή σκληρότητα και χαρακτηρισμούς που πιθανότατα σήμερα ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος να ήθελε να βάλει φωτιά... «ΦΥΓΕ» ήταν ο τίτλος που συνοδευόταν από την φωτογραφία του εμφανιζόμενου σήμερα ως «μοναδική λύση για τον Παναθηναϊκό». Στους υπέρτιτλους της εφημερίδαςέγραφε τότε: «... Δυνάστη της ψυχής μας, κλέφτη των ονείρων μας, έμπορε της ελπίδας μας... για να ξαναβρούμε το χαμόγελο, την περηφάνια μας, την Παναθηναϊκή ταυτότητά μας».
Συλλαλητήριο… μίσους!
«Δεν την "έκανε" στην πρώτη αναποδιά, όπως κάποιοι άλλοι». Είναι Απρίλιος του 2011 και η δήλωση δεδομένα θα αρχειοθετηθεί. Αν γυρίσουμε τρία χρόνια πίσω, θα βρούμε άλλα συναισθήματα, άλλες δηλώσεις, άλλα πρωτοσέλιδα. Ήταν άλλωστε οι μέρες επανάστασης για τον Παναθηναϊκό, οι οποίες ξεκίνησαν με το συλλαλητήριο και επεκτάθηκαν σε κάθε εκδήλωση των Πρασίνων, σε κάθε τμήμα.
«Η ντροπή του Παναθηναϊκού», ήταν στις 8 Απριλίου εκείνος που δεν την έκανε στην πρώτη αναποδιά, όπως κάποιοι άλλοι και η εφημερίδα συμφερόντων του Δημήτρη Γιαννακόπουλου συμπλήρωνε: «Γιατί το ποδοσφαιρικό τμήμα αμαύρωσε τα 100χρονα του μεγαλύτερου ελληνικού συλλόγου». Κάθε ημέρα σε εκείνο τον μήνα θα μπορούσε να αποτελέσει και ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, όμως το πρωτοσέλιδο της 10ης Απριλίου ξεχωρίζει:
«"Δεν σε θέλει κανείς!". Γκάλοπ κόλαφος για Τζίγκερ». Ένα πρωτοσέλιδο τόσο συλλεκτικό, όσο και η μεταλλική φιγούρα του Βασίλη Σπανούλη, που προσέφερε παραπλεύρως η εφημερίδα στις 11 Απριλίου. «Αν τον στηρίζω για την επόμενη μέρα; Μπορώ να κάνω κι αλλιώς;» δηλώνει σήμερα ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος για εκείνον που στις 16 Απριλίου, λίγες μέρες μετά το συλλαλητήριο ήταν «Άφαντος, άδειος, αναίσθητος» ενώ στον υπότιτλο σημείωνε: «Εξαφανισμένος, κενός από συναίσθημα και ιδέες, δίχως συναίσθημα, ευαισθησία και φιλότιμο»!!!
«Από τη στιγμή που ο Παύλος Γιαννακόπουλος, ο μεγαλύτερος εν ζωή παράγοντας του Παναθηναϊκού, έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι δεν ενδιαφέρεται, θεωρώ ότι δεν υπάρχει άλλη βιώσιμη λύση», ολοκλήρωσε χθες στην αναφορά του προς το πρόσωπο του Γιάννη Βαρδινογιάννη και στο άνοιγμα που έκανε προς την οικογένεια. Ίσως, τελικά, το πιο συμβολικό και χαρακτηριστικό πρωτοσέλιδο να ήταν εκείνο στις 23 Απριλίου του 2008.
gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου