Ρεπορτάζ : Γιώργος Νασμής(από ΤΑ ΝΕΑ)
H ιστορία είναι απλή: η Μπαρτσελόνα είναι ο σύλλογος που εκφράζει τη δημοκρατία, την ελευθερία και την αντίσταση στο καθεστώς του Φράνκο και η Ρεάλ Μαδρίτης τον φασισμό και την καταπίεση. Οπως πάντα, η πραγματικότητα δεν είναι τόσο ξεκάθαρη όσο φαίνεται. Τo αποψινό... «el clasico» (23.00 Σκάι) στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου δίνει την ευκαιρία να αναβιώσουν πάθη, ίντριγκες και αντιπαραθέσεις που ρίχνουν νερό στον μύλο της δημοτικότητας του σημαντικότερου αγώνα σε συλλογικό επίπεδο. Σ΄ αυτή την «προσπάθεια» θα συνεισφέρουν και οι δύο πιο διαφημισμένοι ποδοσφαιριστές της εποχής και κορυφαίοι στον κόσμο τα δύο τελευταία χρόνια, ο Λιονέλ Μέσι και ο Κριστιάνο Ρονάλντο, αλλά και το γεγονός ότι οι δύο ομάδες είναι ισόβαθμες και ο τίτλος θα κριθεί στο νήμα.
Ρίζες στον εμφύλιο
Το μίσος των φιλάθλων της Μπαρτσελόνα για τη Ρεάλ Μαδρίτης ξεκίνησε το 1936, όταν ο τότε πρόεδρος των μπλάουγκρανα Ζόζεπ Σουνιόλ δολοφονήθηκε από τις δυνάμεις του Στρατηγού Φράνκο. Το γεγονός ότι η δολοφονία του Σουνιόλ σχετιζόταν με την ανάμειξή του στο κόμμα της Ανεξαρτησίας της Καταλωνίας παραβλέφθηκε από τους φιλάθλους που αναζητούσαν διέξοδο για να εκφράσουν το μίσος τους για τον Φράνκο.
Γρήγορα ο δικτάτορας συνδέθηκε με τη Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία εκμεταλλεύτηκε την εύνοιά του με ποικίλους τρόπους. Είτε μέσω των διαιτητών είτε με παρεμβάσεις σε διεκδικούμενους παίκτες όπως συνέβη στην περίπτωση του Ντι Στέφανο. Ή τουλάχιστον έτσι θέλουν να πιστεύουν οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα, αφού σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά τα επόμενα χρόνια, η FΙFΑ είχε δώσει την εξής σολομόντεια λύση: τα δικαιώματα του αργεντινού παίκτη που διεκδικούσαν Ρεάλ και Μπάρτσα να μοιραστούν στις δύο ομάδες και να παίζει σ΄ αυτές εναλλάξ ανά σεζόν. Η Μπαρτσελόνα αποσύρθηκε θεωρώντας ανόητη μία τέτοια λύση και αποζημιώθηκε με ένα χρηματικό ποσό από τη Ρεάλ Μαδρίτης, μία απόφαση για την οποία μετανιώνει. Οι Καταλανοί όμως πάντα διεκδικούσαν τον ρόλο του θύματος σ΄ αυτή την υπόθεση.
Τον Οκτώβριο του 2005 ο ισπανικός Τύπος αποκάλυψε πως ο κουνιάδος του προέδρου της Μπαρτσελόνα Ζοάν Λαπόρτα και μέλος της διοίκησης της καταλανικού συλλόγου, ο Αλεχάντρο Ετσεβερία, διατηρούσε δεσμούς με το ίδρυμα του Φρανθίσκο Φράνκο. Η αποκάλυψη ήταν ένα ισχυρό πλήγμα στο προφίλ της Μπαρτσελόνα, που παρέμεινε όμως mes que un club (περισσότερο από ένας σύλλογος) για την Καταλωνία.
Οπως εξηγεί ο ανθρωπολόγος Ζορντί Ζόζεπ Σαλβαδόρ, που ειδικεύεται στις πολιτικές ερμηνείες του ποδοσφαίρου στην Ισπανία, «όλες οι κοινωνίες χρειάζονται χώρους για να μπορέσουν να εκφράσουν την ταυτότητά τους. Αυτό ακριβώς είναι η Μπάρτσα.
Τα σύμβολά της έχουν ταυτιστεί με τα σύμβολα της ταυτότητας της Καταλωνίας». Ο Σαλβαδόρ υποστηρίζει πως μία νίκη επί της Ρεάλ Μαδρίτης είναι ιδιαίτερα απολαυστική για τους Καταλανούς, που βλέπουν τους εαυτούς τους σαν ένα έθνος που έχει υποστεί μεγάλες απώλειες σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.
Στην ημιαυτόνομη περιοχή της Καταλωνίας, η Μπαρτσελόνα έχει αναλάβει ρόλο θεματοφύλακα του πολιτισμού και της γλώσσας της. Πολλές από τις εισπράξεις των αγώνων της καταλήγουν στον πολιτιστικό οργανισμό Federacio Llull, του οποίου αποστολή είναι η διάδοση της καταλανικής γλώσσας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου