chbelles@gmail.com
Η ασύστολη και αλαζονική σιωνιστική λογική: «πας μη μεθ’ ημών καθ’ ημών»· το ανερυθρίαστο άλλοθι που βαφτίζει την κριτική για εγκλήματα του Ισραήλ κατά της ανθρωπότητας σε αντισημιτισμό· η μετάλλαξη της μυθολογίας σε Ιστορία (Βίβλος) για δημιουργία ιστορικών de facto καταστάσεων, εδαφικών διεκδικήσεων, πογκρόμ και διακρίσεων μεταξύ περιούσιων του Θεού λαών και μιασματικών· η κατά κόρον εκμετάλλευση της ένοχης συνείδησης του Δυτικού Κόσμου για το «ολοκαύτωμα» και η απαίτηση για παγκόσμια ανοχή μπροστά στην εθνικιστική τυφλότητα και μεγαλομανία της φασιστικής μιλιταριστικής ισχύος αποτελούν σύγνεφα όξινης αιμάτινης βροχής που καταιγιστικά στιγματίζει ανεξίτηλα και γενικά –γι’ αυτό και άδικα–τον Εβραϊκό λαό. Και, όμως, τα πράγματα δεν είναι άσπρο-μαύρο ούτε μανιχαϊκά (απόλυτο καλό - απόλυτο κακό). Οι ιστορικές αφαιρέσεις ζημιώνουν.
Η Ευρώπη του Μεσαίωνα υπήρξε μια από τις πιο εφευρετικές κοινωνίες που γνώρισε ποτέ η Ιστορία. Οι μεσαιωνικοί αιώνες –προς έκπληξη των πολλών– δεν αποτελούν ερεβώδες ιντερμέδιο ανάμεσα στο μεγαλείο της Ρώμης και το καταύγασμα της Αναγέννησης. Οι ιστορικές ειδήσεις έχουν άλλη γνώμη, τουλάχιστον όσον αφορά στα τεχνολογικά ζητήματα. Υδραυλικός τροχός, ματογυάλια, μηχανικό ρολόι, τυπογραφία, πυρίτιδα και όλα τα συμπαρομαρτούντα έχουν την ευρωπαϊκή σφραγίδα της ουσιαστικής ανακάλυψης και εφαρμογής στην οικονομική –και όχι μόνo– ζωή των ανθρώπων.
Ποιες, αλήθεια, οι ωστικές δυνάμεις που εκτόξευσαν την Ευρώπη στην επαναστατική τροχιά της ανακάλυψης; Η πλειονότητα των μελετητών –όπως υποστηρίζει ο ιστορικός και καθηγητής του Χάρβαρντ David S. Landes– σταθμίζουν τέσσερις κύρια παράγοντες, τρεις από τους οποίους σχετίζονται μ’ αξίες θρησκευτικές (1):
Πρώτος: Ο ιουδαιοχριστιανικός σεβασμός στην εργασία γενικά, που συχνά συναντούμε σε βιβλικές εντολές. Ο Θεός προειδοποιεί τον Νώε για τον επερχόμενο κατακλυσμό: «ποίησον ουν σεαυτώ κιβωτόν εκ ξύλων», και ο Νώε κατασκεύασε τη γνωστή κιβωτό με βάση τις θεϊκές προδιαγραφές. Τίποτε δεν του δόθηκε έτοιμο.
Δεύτερος: Η ιουδαιοχριστιανική άποψη, που αφορά στην υποταγή της φύσης στον άνθρωπο. Πρόκειται για μια βαθιά υπέρβαση απ’ τις γνωστές ανιμιστικές πεποιθήσεις, πρακτικές, που έβλεπαν σε κάθε δέντρο, ποτάμι, λίμνη κι έναν θεό.
Τρίτος: Η ιουδαιοχριστιανική έννοια του γραμμικού χρόνου, ο οποίος προχωρεί προς την πρόοδο ή την οπισθοδρόμηση, σ’ αντίθεση με τον κυκλικό χρόνο που πίστευαν άλλες κοινωνίες και ο οποίος, αφού ξετυλιγόταν επέστρεφε στα προηγούμενα στάδια για ν’ αρχίσει εξαρχής το ξετύλιγμά του.
Τέταρτος: Η ελεύθερη δημιουργία των επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα την ακριβοπληρωμένη καινοτομία.
Ο Ιουδαϊσμός, στον εξεταζόμενο χωροχρόνο, οιακίζει ιδέες αλτρουισμού, φιλαλληλίας, προόδου. Δεν ήρθαμε να υποστούμε τον κόσμο, αλλά να τον αλλάξουμε, να τον επαναδημιουργήσουμε, το απόσταγμα της φιλοσοφίας του. Οι Εβραίοι, με τα σύνδρομά τους –αταβιστικά και μη– με σπουδαιότερα: την προοδευτικότητα, την εργατικότητα, την καρτερικότητα, την επινοητικότητα, την περιέργεια, τη θρησκευτική εμμονή και ιδιαιτερότητα, παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη σκηνή της εποχής. Η πορτογαλική αυτοκρατορία του 15ου αιώνα -χάριν παραδείγματος-, της οποίας το δίχτυ της κυριαρχίας κάλυπτε τα ¾ της περιμέτρου της υφηλίου, χρωστά πολλά, κύρια στους Εβραίους, για γνώσεις, σοφία, εργατική δύναμη, χρήμα. Οταν το 1580 οι Εβραίοι, μεταξύ των οποίων ο Αβραάμ Ζακούτ και άλλοι αστρονόμοι, εγκατέλειψαν μαζικά τη χώρα, λόγω των ανελέητων πογκρόμ, πήραν μαζί τους γνώσεις, τέχνη, τεχνογνωσία, εμπορικότητα, διασυνδέσεις, πλούτο και κάτι ακόμα σπουδαιότερο: τις αλογάριαστες ποσότητες περιέργειας, διαφωνίας, αμφισβήτησης, που αποτελούν το προζύμι της σκέψης. Η καμπάνα της αυτοκρατορικής παρακμής άρχισε να σημαίνει εκκωφαντικά.
Εβραίε, αδελφέ, έντιμο και ανθρώπινο να διεκδικεί ο καθένας μια θέση στον ήλιο, όχι όμως βυθίζοντας τους άλλους στο έρεβος. Ο ιμπεριαλισμός αποτελεί έκφραση βαθιάς ανθρώπινης παρόρμησης. Στον βωμό του, αδιαμφισβήτητα, «οι υψηλόφρονες αρχές, συμπεριλαμβανομένης και της θρησκείας, έχουν όλες ανεξαιρέτως γίνει αντικείμενο επίκλησης με σκοπό την επίθεση». Ομως, οι παραπάνω αρχές, διαχρονικά, τιμήθηκαν τόσο με την παραβίαση όσο και με την τήρηση. Γιατί, αλήθεια, επιτρέπεις –έστω και με την αιδήμονα σιωπή σου– να σε κατατάσσουν στο μετερίζι των παραβατών, να σε ταυτίζουν με τους ανήμερους μονιάδες θύτες σου; Προτρεπτικός και εναργής ο λόγος του μεγάλου ιστορικού Ερικ Χομπσμπάουμ: «Αυτό που είναι καλό για το Ισραήλ και αυτό που είναι καλό για τον Εβραϊκό λαό συνδέονται ολοφάνερα μεταξύ τους, αλλά, μέχρις ότου υπάρξει μια δίκαιη λύση του Παλαιστινιακού, δεν ταυτίζονται και δεν μπορεί να ταυτίζονται. Και αυτό είναι ουσιώδες να το πουν οι Εβραίοι».
(1) David S. Landes, «Ο πλούτος και η φτώχεια των εθνών», εκδόσεις Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ, Αθήνα, 2005, σελ. 89-104.
ΧΤΥΠΗΜΑ: Εβραίε, αδελφέ, έντιμο και ανθρώπινο να διεκδικεί ο καθένας μια θέση στον ήλιο, όχι όμως βυθίζοντας τους άλλους στο έρεβος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου