«Δεν τρώω χαβιάρι στον Κορυδαλλό»

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΓΑΒΑΛΑΣ ΞΕΦΤΥΛΙΖΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΟΠΕΡΕΤΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΚΛΕΙΣΕ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΟΦΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ

Ο Λάκης Γαβαλάς βρίσκεται σε ένα κελί στον Κορυδαλλό και ανοίγει την καρδιά του, μέσα από αυτό, με μια συνέντευξη στην εφημερίδα «Τα Νέα».

Μιλάει για όλα όσα ακούγονται για την πολυτέλεια μέσα στις φυλακές και για την καθημερινότητά του.

«Κοίταξε, μετά από εννιά μήνες εδώ μέσα, έχω συνειδητοποιήσει ότι το μόνο καλό εργαλείο για μένα είναι ο εαυτός μου και πιο πολύ από ποτέ θέλω να τον φροντίζω. Άκουσα διάφορους να λένε ότι δεν είμαι αρκετά καταδικασμένος γιατί τρώμε χαβιάρια και σολομούς στην έκτη πτέρυγα. Το χαβιάρι εγώ το απεχθάνομαι γιατί παχαίνει. Να σου πω την αλήθεια, ένιωσα σαν παιδί, έτρωγα συνεχώς μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Πήρα ενάμισι κιλό. Ευτυχώς εδώ και μία εβδομάδα μπήκα στα μεροκάματα, όπως λέμε, της φυλακής και είμαι στον κήπο. Προς το παρόν έχουμε ρίξει μια τρελή καθαριότητα και έχουμε φυτέψει κάποια εποχικά λουλούδια που λέγονται κυκλάμινα».

Ποιοι αλλοδαποί είναι στην έκτη πτέρυγα;

«Πολλοί. Μπορεί να υπάρχουν έξι άτομα για τα οποία μιλάνε συνεχώς τα μίντια – βλακωδώς, κατά τη γνώμη μου –, κάτι μεσημεριανές με τρέσες στα μαλλιά και μακιγιάζ του αισχίστου είδους... Στο κελί μου στην αρχή ήμουν με έναν θαυμαστή της Χρυσής Αυγής, ο οποίος αθωώθηκε ύστερα από 18 μήνες για κάποιον υποτιθέμενο φόνο που είχε κάνει. Ένα καλό παιδί, που έπαιζε μάλιστα κλαρίνο. Ήταν και δύο άλλα παιδιά από το Αγρίνιο. Μετά μεταφέρθηκε στο κελί μας ο Σαχπατζίδης του ΠΑΟΚ».

Τέσσερα άτομα δηλαδή στο κελί;

«Πάντα τέσσερα άτομα ήμασταν. Και σήμερα είμαι εγώ, ένα παιδί για κλοπές, ο Σαχπατζίδης και ο Λαυρεντιάδης που ήρθε τώρα, ο οποίος είναι και άρρωστος. Στοιβαγμένοι είμαστε. Στο έχω ξαναπεί: οι πιο ευνοημένοι εδώ μέσα είναι αυτοί που μπορούν να βρουν τη δόση τους – και, πίστεψέ με, υπάρχουν πολλοί».

Τι άλλο έχει το κελί;

«Μια ακαταστασία, τι να έχει; Χιλιάδες χαρτιά, δικογραφίες, ένα υποτυπώδες μπάνιο. Είναι φυλακή, πίστεψέ με. Δηλαδή, κλαίμε, συνερχόμαστε, ξανακλαίμε... Βέβαια σε άλλες πτέρυγες ζουν σαν τα ποντίκια. Κοιμούνται στους διαδρόμους, έτσι; Κι εμάς το κελί μας είναι για δύο και κοιμόμαστε τέσσερις, ξέρεις.

Φαγητό μπορείτε να παραγγείλετε απέξω;

«Ναι, αλλά τι να φάνε οι ηλικιωμένοι άνθρωποι απέξω; Στον Τσοχατζόπουλο, π.χ., τι να του φέρουν απέξω; Κοκορέτσια και τέτοια; Αυτός πρέπει να φάει την κρεμούλα του, κι εγώ το ίδιο. Κρεμούλα αγοράζεις και από την καντίνα της φυλακής».

Είναι άδικο που εσύ και η αδελφή σου είστε «μέσα»;

Κοίταξε, εγώ επί τριάντα χρόνια φέρθηκα σαν παθιασμένος Έλληνας. Γνώρισα τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες σε Αμερική, Γαλλία, Ιταλία. Είχα πολυεθνικές που με ερωτεύτηκαν και ήθελαν να με έχουν κοντά τους, και εγώ το αρνήθηκα μόνο και μόνο για να είμαι στη χώρα μου – οίκος Ερμές, Μπέρμπερι, Ντόλτσε και Γκαμπάνα... Μου έλεγαν ότι η Ελλάδα θα φαλίρει και τους απαντούσα «τι βλακείες λέτε;».

Εντάξει, όλα αυτά όμως δεν διαγράφουν το ότι εσύ χρωστάς.

Εννοείται. Και πρέπει να με αφήσουν να αποδείξω ότι εγώ ο συγκεκριμένος θα πληρώσω.

Πόσα χρωστάς;

Με τους τόκους και τα λοιπά είναι 10 εκατομμύρια.

Και πού θα βρεις 10 εκατομμύρια;

Σε πληροφορώ ότι όλοι του εξωτερικού θα με βοηθήσουν.

Τι κύκλο εργασιών είχε η εταιρεία;

Ενενήντα εκατομμύρια έκανε τα τελευταία χρόνια και τώρα τελευταία που έπεσε έξω ήταν με 60 εκατομμύρια. Γι' αυτό σου λέω, πώς είναι δυνατόν να σε κλείνουν μέσα όταν επάνω στην κρίση παράγεις αυτά τα λεφτά;

Τι περιουσία έχεις τώρα;

Τι περιουσία; Τετραχιλιαπλάσια από αυτήν που είναι το χρέος μου. Να την πάρουν και να την κάνουν σχολεία, να την κάνουν νοσοκομεία. Έχω 20.000 τετραγωνικά κτίσμα στην Κάντζα, γιατί δεν βάζουν άστεγους μέσα; Για να πουν ότι τιμωρούν τον Γαβαλά στο «Αλκατράζ» και μαλακίες τούμπανα. Γιατί δεν παίρνουν τη Βουκουρεστίου που είναι πενταώροφο; Γιατί δεν παίρνουν τη Μύκονο; Διότι δεν υπάρχει περίπτωση εγώ να ξαναφέρω κόσμο στη Μύκονο, να τους κάνω τραπέζια, για να δείχνω την Ελλάδα που τώρα την απολαμβάνουν άλλοι που φοροδιαφεύγουν και δεν τους κάνουν τίποτα. Την έχω χεσμένη τη Μύκονο...»