Με τις εκλογές σε απόσταση αναπνοής πια και με τον δικομματισμό, παρά τις όποιες αντοχές του, δημοσκοπικά τουλάχιστον, να έχει δεχθεί ισχυρό πλήγμα, σκέφτομαι τη συμβολή του Γ. Παπανδρέου στην αλλαγή στάσης των...
ψηφοφόρων. Μεταπολιτευτικά και μετά, η εναλλαγή των δύο μεγάλων κομμάτων στην εξουσία αδιαμφισβήτητη, αλλά και θλιβερή πραγματικότητα. Καθεστώς- μάρτυρας του πολιτικού αυτισμού των πολιτών, που εμμονικά σχεδόν, επέμεναν να ανακυκλώνουν στην εξουσία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, κλείνοντας ερμητικά τα μάτια σε ρουσφέτια, διαπλοκές, μίζες, κατασπατάληση δημοσίου χρήματος και τόσα άλλα. Θεωρώντας ότι μέσα σε 3-4 χρόνια το κόμμα που είχε διαψεύσει τις προσδοκίες τους, θα μπορούσε και πάλι να αναλάβει δράση, εκτοπίζοντας το κόμμα που με τη σειρά του το είχε αντικαταστήσει, τιμωρώντας το. Φαύλος κύκλος δηλαδή, ανοησίας και πολιτικής ανωριμότητας.
Τελευταία όμως ο Γ.Παπανδρέου, ως πρόσωπο-καταλύτης, τα σάρωσε όλα : κοινωνικό κράτος, εργασιακές κατακτήσεις ετών, πολιτικές σταθερές, ιδεολογίες, οράματα, ηθική και εντιμότητα. Καταφέρνοντας κυριολεκτικά το ακατόρθωτο: να ραγίσει την '' τσιμενταρισμένη '', χρόνια τώρα, ακαμψία του πολιτικού συστήματος, κατακερματίζοντας, ποσοτικά και ποιοτικά, το κόμμα που με τόσο σθένος υπηρέτησε, συμπαρασύροντας και τη ΝΔ, τον βασικό πολιτικό του αντίπαλο, παγιδεύοντας τον Αντώνη Σαμαρά. Και κάπως έτσι γεννήθηκαν κόμματα όπως αυτά της Λ. Κατσέλη, του Π. Καμένου, κάπως έτσι η '' Χρυσή Αυγή '' προσπαθεί να μπει στην Ελληνική Βουλή. Αλλά και κάπως έτσι ο ανεκδιήγητος πρώην αρχηγός του ΠΑΣΟΚ κατάφερε να μας ξυπνήσει, μέσα σε λιγότερο από τρία χρόνια, από τον πολιτικό λήθαργο, με ταχύρρυθμο και βάναυσο τρόπο, είναι αλήθεια, ώστε να πάψουμε να κάνουμε κάθε φορά τα ίδια λάθη. Απομένει μόνο να δούμε στην πράξη το πόσο καλά τα κατάφερε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου