Προσωπικά δεν είχα καμιά διάθεση να μας προκύψει βεντέτα εν μέσω διακοπών, άλλα μου πέταξαν το γάντι και έπρεπε να το σηκώσω.
Όλα ήταν ονειρεμένα. Τέλεια παρέα, υπέροχα μέρη, πολύ ψάρεμα, δείπνο στα κάρβουνα, ύπνο στο φουσκωτό. Μέχρι εκείνη την αποφράδα μέρα..Πάμε όμως λίγο πιο πριν.Εκείνο το πρωινό με βρήκε να ψαρεύω έναν πανέμορφο τόπο, δυστυχώς όμως χωρίς κίνηση ψαριών. Πάνω-κάτω, πάνω κάτω. Κάποια στιγμή τσιμπάω μια ωραία στήρα. Έρχεται ο Γιάννης να αλλάξουμε τόπο, έχει και εκείνος άλλη μια, λίγο μεγαλύτερη, μια χαρά.
Στον επόμενο κάβο ενα κοπάδι με 3-4 σαργούς εκ των οποίων ο ένας πολύ μεγάλος, έκανε το λάθος και χωρίστηκε. Παίρνω τον πρώτο χωρίς να κάνει κιχ και πάω στα πολύ ρηχά, καθώς προς τα κει πήγαν οι άλλοι δυο. Ο μεγάλος και ένας μέτριος. Η Πενταρα-κική (ψώνιο και έτσι) προσέγγιση απέδωσε και λίγο μετά ο μεγάλος κρεμόταν στην ψαροβελόνα μου! Η χαρά μου πολύ μεγάλη. Αφ’ ενός γιατί δεν κυκλοφορούσαν ψάρια, αφ’ ετέρου γιατί έχω μεγαααλη αδυναμία στους σαργούς και δη τους μεγάλους.
Πήγα στη βάρκα μες την καλή χαρά και έβαλα τον Γιάννη να τον ζυγίσει. Το ηλεκτρονικό κανταράκι έδειξε 860 γραμμάρια και ο μακαρίτης μου έφτιαξε τη μερα. Οι διακοπές συνεχιστήκαν ωραία και καλά, ώσπου έφτασε εκείνο το απόγευμα... Γυρίζαμε από διήμερη εκδρομή και πρότεινα να κάνουμε μια βουτιά σε μια γνωστή ξέρα, οπού ήδη ψάρευαν δυο συνάδελφοι. Ο Γιάννης αποφάσισε να κάνει τον βαρκάρη και εγώ άλλο που δεν ήθελα, σε πέντε λεπτά ήμουν στο νερό. Το ρεματάκι έκανε αμέσως αισθητή την παρουσία του καθώς και οι μεγάλοι σαργοί που κυκλοφορούσαν.
-Γιάννη έχει ρεύμα, έχει και ψάρια!
-Ψάρεψε και άστο να σε πάει, θα είμαι κοντά σου. (Ωραία ανακάλυψη ο βαρκάρης…)
Κάνω ένα καρτέρι σε ένα χαράκι που μπήκαν μεγάλοι σαργοί και όπως κοιτάω λίγο πιο δεξιά βλέπω μια κεφάλα. Σέρνομαι, σημαδεύω, βολή, ξερος.
-Γιαννηηηηη!!!!!!!!!!!!! Ροφός!!!!!!!!!!!!! Πέσε έχει ψάρια!!!!!!!
Μέχρι να κρεμάσω το ψάρι στη σημαδούρα, είχε ρίξει άγκυρα και λίγο μετά με χαιρέτησε για να πάει στα κοφτά να κάνει καρτέρια. Εγώ συνέχισα στο ίδιο μοτίβο και πήρα τρεις σαργούς εκ των οποίων ο ένας κτηνάκι και αποφάσισα να γυρίσω στο φουσκωτό, γιατί το ρεύμα με είχε παρασύρει. Από την αντίθετη κατεύθυνση είδα τον Γιάννη να έρχεται και πήγα προς το μέρος του, χαρούμενη να του δείξω τον μεγάλο μου σαργό. Που να ξερα...
Καθώς πλησίαζα τον είδα να βουτάει, να κάνει μακρινή βολή και να ανεβαίνει με έναν σαργό. Από μακριά μου φάνηκε καλός αλλά όσο πλησίαζα τον έβλεπα να μεγαλώνει και να μεγαλώνει..
Μόλις έφτασα κοντά συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν σαργός αλλά σάργαρος!
-Πω πω τι ωραίο ψάρι είναι αυτό! Μπράβο. Μεγάλος! Μπράβο, μπράβο! (τι τα 'θελα τα μπράβο?)
Ακόμα δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι ήταν τόσο μεγάλος που απειλούσε να μου πάρει τα πρωτεία, αλλά αυτό το κατάλαβα λίγο αργότερα όταν ο Γιάννης πήρε το κανταράκι.
-Πόσο είναι αγάπη μου? -αδιάφορη και καλά-
-Μωρό μου άσε καλύτερα να μη σου πω, γιατί θα στεναχωρηθείς.
-Τι εννοείς? είναι μεγαλύτερος απ τον δικό μου?
-........................................
-Δεν σε πιστεύω! φέρε να δω!
Μόλις γύρισα το κανταράκι προς το μέρος μου, οι φόβοι μου επιβεβαιώθηκαν. Το ψάρι ήταν 900 γραμμάρια! Μάλιστα 40 ολόκληρα γραμμάρια μεγαλύτερος απ τον δικό μου. Αυτά τα 40 γραμμάρια τις επόμενες μέρες μου έκαναν τη ζωή δύσκολη. Ακόμα και όταν ήθελα να το ξεχάσω, κάτι γινόταν και μου το θύμιζε. Και τότε ο Γιάννης ,που η αλήθεια είναι πως δεν είχε πει κουβέντα, με κοιτούσε και χαμογελούσε, κάτι που ήταν αρκετό για να με κάνει τούρμπο.
Κάπως έτσι κύλησαν οι μέρες μέχρι που έφτασε η επόμενη εκδρομή η οποία φυσικά είχε και πολύ ψάρεμα.
Η μέρα ξεκίνησε καλά με έναν ωραίο ροφό, άλλα οι τεράστιοι σαργοί που χάνονταν στα μαλλιαρά μονόπετρα με είχαν στοιχειώσει. Κάποια στιγμή ακολουθούσα με τα μάτια δύο μεγάλα ψάρια, μέχρι που ένα τρίτο πολύ μεγαλύτερο εμφανίστηκε για λίγο στο οπτικό μου πεδίο και ξαναχάθηκε στα όρια της ορατότητας. Βούτηξα αθόρυβα και έκανα καρτέρι στο περίπου σε ένα χαράκι, αφού δεν ήμουν σίγουρη για το που μπήκε το ψάρι, ενώ από κάτω ήταν το χάος με τεράστια μονόπετρα το ένα πάνω στο άλλο. Και πάνω που σκεφτόμουν πως τσάμπα γυμνάζω τα πνευμόνια μου, ένας τεράστιος σαργός εμφανίστηκε μπροστά από τη μύτη της βέργας μου. Το πρόβλημα όμως ήταν πως το όπλο σημάδευε προς την αντίθετη κατεύθυνση! Σοκ.
Το στρίβω βιαστικά αλλά βρίσκει ελάχιστα η λαβή σε μια πέτρα και στις στιγμές που ακολούθησαν είδα το όνειρο μου να χάνεται, όσο γρήγορα εμφανίστηκε. Ο εντυπωσιακά μεγάλος σαργός, έστριψε με ταχύτητα προς το σκοτάδι, μην αφήνοντας καμία ελπίδα για επανεμφάνιση του. Στα ελάχιστα δευτερόλεπτα που ακολούθησαν αποφάσισα να επιχειρήσω βολή στο πουθενά και το έκανα την ώρα που το τελευταίο σημείο του ψαριού που έβλεπα, ήταν η βεντάλια της ουράς του. Βολή. Κενό για κλάσματα. Και μετά η βέργα εν χορώ!!! ΕΥΤΥΧΙΑ!
Η βολή δεν ήταν πολύ καλή και το ψάρι ανέβηκε στην αγκαλιά μου. Πριν βγω στην επιφάνεια ήξερα πως τα 40 γραμμάρια που μου είχαν κάτσει στο λαιμό, δεν θα με απασχολούσαν πια και σκεφτόμουν ήδη την πλάκα που θα κάνω στον Γιάννη!
Η χαρά μου ήταν τόση που δεν χρειάστηκε να πω πολλά μόλις πλησίασε με το φουσκωτό.
-Αγάπη μου σου έσπασα το ρεκόρ! έβγαλα μεγάλο σαργό!
Και για να επιβεβαιώσω τα λεγόμενα μου, πήγα στη σημαδούρα και την σήκωσα για να τον δει. Τον ροφό που ήταν επίσης στη σημαδούρα δεν τον ανέφερα καν. Για μένα υπήρχε μόνο ο σαργός. Όχι ένας οποιοσδήποτε μεγάλος σαργός, αλλά ο σαργός με τον οποίο έσπασα το μεταξύ μας ρεκόρ!
-Είσαι σίγουρη ότι αυτός είναι πιο μεγάλος?
-Χα χα χα χα!!!!
Η ζυγαριά έδειξε 1.240! Χίλια διακόσια σαράντα γραμμάρια ευτυχίας, πασπαλισμένης με πολύ πείραγμα. Πείραγμα όμως και από τις δύο μεριές γιατί πως να ξεχάσω τον Γιάννη καμιά δεκαριά μέρες μετά, που πλησίασε με το φουσκωτό την ώρα που ψάρευα έχοντας κρεμασμένο στο κανταράκι έναν μεγάλο σαργό και φώναζε.
-Σου έσπασα το ρεκόρ! σου έσπασα το ρεκόρ!!
Η αγωνία μου κράτησε ελάχιστα, γιατί ο Γιάννης έκανε πλάκα με έναν καλό σαργό, αλλά όχι τόσο καλό που να απειλήσει να σπάσει το ρεκόρ. Άλλωστε τα πολύ μεγάλα ψάρια κάνουν μπαμ από μακριά. To ξέρω καλά γιατί -εγώ το ψώνιο- έχω πιάσει πολλά! *Να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο ότι μέχρι τώρα που δημοσιεύεται αυτό το άρθρο, η Ευτυχία εξακολουθεί να κρατάει το μεταξύ τους ρεκόρ, μεγαλύτερου σαργού. Και το σήριαλ συνεχίζεται…
ΠΗΓΗ:Blue magazine ( Aπό Ευτυχία Πενταράκη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου