Ο τραγικός θάνατος ενός αστέγου που είχε βρει προσωρινό καταφύγιο σε ένα κάδο σκουπιδιών στον Ταύρο και διαμελίστηκε από απορριματοφόρο του δήμου, ενέπνευσε μια ομάδα δημιουργών για μια θεατρική παράσταση, υπό τον τίτλο «Κανένας» που παρουσιάστηκε, χθες το βράδυ, στο Θέατρο Σημείο στην Καλλιθέα.
Μικρά θεατρικά κείμενα, ποιήματα, πολιτικά σχόλια και ρεπορτάζ συνέθεσαν το μωσαϊκό της χθεσινής βραδιάς, που σύμφωνα με το σκηνοθέτη Νίκο Διαμαντή ήταν μια εκδήλωση αλληλεγγύης για έναν άνθρωπο χωρίς όνομα που είχε την τύχη σκουπιδιού και για μία είδηση που πέρασε στα «ψιλά». Μια φουρνιά συγγραφέων πρώτης γραμμής, διαφορετικών ηλικιών και «θερμοκρασίας», ανταποκρινόμενοι στην ανοιχτή πρόσκληση του Νίκου Διαμαντή και του θεάτρου «Σημείο», σχολίασαν με τον δικό τους τρόπο τη βαρβαρότητα του συγκεκριμένου συμβάντος.
«Ουσιαστικά η εκδήλωση αυτή είναι μία κίνηση αλληλεγγύης ορισμένων ανθρώπων που προσπαθούν μέσα από την δουλειά τους να θέσουν κάποια ερωτήματα γύρω από αυτό που συμβαίνει. Θεωρήσαμε ότι αυτό το γεγονός είναι ένα όριο πολιτισμού και με αυτόν τον τρόπο κινητοποιηθήκαμε όλοι προς αυτήν την κατεύθυνση. Εμείς δεν είμαστε κατάλληλοι να δίνουμε απαντήσεις. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να δημιουργήσουμε ερωτήματα» σημειώνει ο σκηνοθέτης για να προσθέσει πως «δεν θέλουμε να καταγγείλουμε, ούτε να αποκαταστήσουμε τη δουλειά που πρέπει να κάνουν οι φορείς της Πολιτείας. Εμείς είμαστε εδώ ως ευαίσθητοι δέκτες. Μέσα λοιπόν στην οικονομική κρίση του τελευταίου καιρού, αλλά και την κρίση αξιών, θελήσαμε να δηλώσουμε ενεργοί πολίτες και παρόντες».
Στο κάλεσμα όμως του Νίκου Διαμαντή δεν ανταποκρίθηκαν μόνο οι καλλιτέχνες, αλλά και το κοινό. Μεγάλη ήταν η προσέλευση του κόσμου, με αποτέλεσμα το θέατρο να είναι ασφυκτικά γεμάτο, με θεατές να κάθονται ακόμα και πάνω στη σκηνή. « Ήταν μεγάλη ανταπόκριση του κοινού. Γεγονός που το θεωρώ πολύ ελπιδοφόρο γιατί αποδεικνύει περίτρανα, ότι ο κόσμος διψάει για πραγματικά γεγονότα και για πράγματα που μιλούν απευθείας στην ψυχή του. Αυτό είναι το πιο βασικό που πρέπει να κρατήσουμε από αυτήν την βραδιά» τόνισε ο σκηνοθέτης.
«Οι άνθρωποι κάποια στιγμή συναντιούνται για να εκφράσουν την διαμαρτυρία τους σε αυτά που συμβαίνουν, διότι φυσικά δεν είναι μόνο η ψήφος ο τρόπος της συμμετοχής στα κοινά. Το θέατρο υπήρξε πάντοτε από την αρχαιότητα των χρόνων ο άμεσος τρόπος επικοινωνίας των ανθρώπων και της μετάδοσης των μηνυμάτων. Η συγκεκριμένη εκδήλωση είχε σκοπό την μετάδοση ενός μηνύματος. Επειδή όμως ζούμε σε μία εποχή που τα μηνύματα δεν μεταφέρονται εύκολα και χάνουν τον προσανατολισμό τους, ή επειδή εμείς οι ίδιοι έχουμε τόσο φθαρεί από την κοινωνία και το κοινωνικό ψεύδος- ώστε οποιαδήποτε αλήθεια ευθέως διατυπωμένη, να ακούγεται παραδοξολογία- κινδυνεύουμε ανά πάσα στιγμή να παρεξηγηθούμε και το νόημα αυτών που πιστεύουμε να μην φθάσει στον αποδέκτη του» ανέφερε μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ηθοποιός Στέλιος Μάινας που συμμετείχε στην εκδήλωση, διαβάζοντας το κείμενο της Μαρίας Λαϊνά, «Εδώ».
Σχετικά με την χθεσινή βραδιά, ο κ. Μάινας ελπίζει σε ένα μήνυμα και όχι σε ένα ακόμη σουαρέ:
«Οι συνειδήσεις μας θαμπώνουν και ναρκώνονται μετά από γεγονότα ανάλογα, αμβλύνεται η οξύτητα της αντίδρασής μας και έτσι γυρνάμε σπίτι μας και κοιμόμαστε ήσυχοι. Ελπίζω όσοι ήταν εδώ να μην κοιμηθούν πολύ ήσυχοι απόψε» κατέληξε.
Ανάμεσα στα κείμενα που παρουσιάστηκαν, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, περιλαμβάνονται δέκα καινούργια μικρά θεατρικά έργα σημαντικών ελλήνων συγγραφέων, τα οποία γράφτηκαν ειδικά για την περίσταση, καθώς και ποιήματα, πολιτικά σχόλια, δηλώσεις αλληλεγγύης και μικρά θεατρικά μονόπρακτα.
«Στο πλαίσιο της κοινωνικής ανισότητας που βιώνουμε σήμερα δυστυχώς περισσεύουν ακόμα περισσότερο πρόσωπα , όπως ο άστεγος που έψαξε εκείνη την βραδιά λίγη θαλπωρή στον κάδο των σκουπιδιών. Γι αυτούς τους ανθρώπους και για εκείνους που θα κινδυνεύσουν να βρεθούν στη θέση του, χρειάζεται να εμπεδωθεί η ανάγκη της αλληλεγγύης. Η πολιτική αναγκαιότητά της.» σχολιάζει στο κείμενο του με τίτλο «Όχι αισθηματολογία, πολιτική»ο δημοσιογράφος Ηλίας Κανέλλης για να προσθέσει πως: «Οι κοινωνίες δεν κρίνονται από την αισθηματολογία τους- το μελό είναι πολύ εύκολο- αλλά από την αντοχή των υλικών τους: την δημοκρατία, την αλληλεγγύη, την ανοχή, την κοινωνική συνοχή. Μιλώντας για την Ελλάδα σήμερα δεν περισσεύει αισιοδοξία αλλά η ελπίδα δεν είναι δυνατόν να σβήσει».
Συγκινητικό και βαθιά ανθρώπινο ήταν και το κείμενο που έγραψε ειδικά για την βραδιά αυτή ο ποιητής Θανάσης Νιάρχος, με το οποίο έδωσε φωνή στον άτυχο αυτόν άνδρα: «Έχουν αρχίσει να φαίνονται μακριά κάτι φώτα. Τι ευτυχία τώρα, αν ήταν κανείς μέσα στα φώτα θα κινδύνευε να τον πάρουν είδηση οι άλλοι και να τον διώξουν. Ενώ εδώ μέσα είναι σκοτεινά και κανείς δεν πρόκειται να σε καταλάβει. Θα ήταν το χέρι του Θεού που με πήρε από τον κάδο των σκουπιδιών και με τοποθέτησε απαλά εδώ μέσα για να μην καταλάβω τίποτα...»
Στην εκδήλωση συμμετείχαν με τα κείμενά τους, ο Βασίλης Βασιλικός, η Ρέα Γαλανάκη, ο Κωστής Γκιμοσούλης, ο Βασίλης Κατσικονούρης, ο Γιάννης Κοντός, η Ενη Κούκουλα, η Μαρία Λαϊνά, ο Γιώργος Μανιώτης, ο Παναγιώτης Μέντης, ο Κώστας Μουρσελάς, ο Θανάσης Νιάρχος, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, η Κατερίνα Σχινά, ο Γιάννης Χρυσούλης, ο Νίκος Βατόπουλος, ο Νίκος Βλαντής, ο Διονύσης Βυθούλκας, ο Ηλίας Κανέλλης, ο Γιώργος Μαρκόπουλος, Λίλα Κονομάρα και ο Στέλιος Χατζηαδαμίδης.
Τα κείμενα διάβασαν οι ηθοποιοί: Έλενα Αρβανίτη, Νίκος Διαμαντής, Γεράσιμος Δεστούνης, Ελένη Ζαραφίδου, Βάσω Ιατροπούλου, Στέφανος Κοσμίδης, Γιώργος Κώνστας, Στέλιος Μάινας, Ιωάννα Μακρή, Ειρήνη Μαργαρίτη, Αυγουστίνος Ρεμούνδος και Χάρης Χιώτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου