Άνοδος - σοκ 30% στο επιτόκιο των ισπανικών ομολόγων με τους New York Times να γράφουν για ανησυχίες επέκτασης της κρίσης σε Ιταλία και Βέλγιο.
Το ενδεχόμενο σύγκλησης έκτακτης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ σε ένδειξη ενότητας υπό το φως των πιέσεων στην ευρωζώνη, έκανε γνωστό πηγή της Ισπανικής κυβέρνησης το οποίο όμως διαψεύστηκε αργότερα από το περιβάλλον του προέδρου της Ε.Ε Χ.Β.Ρομπέι. Ομως όλοι οι ευρωπαίοι ηγέτες παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα τη συνεδρίαση της ευρωπαικής κεντρικής τράπεζας και τις ανακοινώσεις του διοικητή της. "Η έκβαση της συνάντησης στην ΕΚΤ μπορεί να αλλάξει τα πάντα",τονίζουν με νόημα κοινοτικές πηγές,ενώ έκδηλο είναι και το ενδιαφέρον του αμερικανού προέδρου Μ.Ομπάμα,ο οποίος φέρεται να επιθυμεί την αύξηση των διαθέσιμων χρημάτων του ΔΝΤ για τυχόν επέκταση της κρίσης. Πριν από λίγο ο Ισπανός πρωθυπουργός επανέλαβε ότι η Ισπανία δεν θα χρειαστεί να προσφύγει στο μηχανισμό στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στη διάρκεια συνέντευξής του στο οικονομικό τηλεοπτικό δίκτυο CNBC. Η αλήθεια όμως των αριθμών είναι αμείλικτη ακόμα και για την ισπανική οικονομία,που θεωρείται τέταρτη μεγαλύτερη στην Ευρώπη. Με εκρηκτική άνοδο του επιτοκίου,της τάξης του 30%,η Ισπανία άντλησε το ποσό των 2,468 δισ. ευρώ από την πώληση ομολόγων τριετούς διάρκειας, με το επιτόκιο να εκτινάσσεται σε 3,717% από 2,527% που ήταν στην προηγούμενη αντίστοιχη δημοπρασία, σύμφωνα με την κεντρική τράπεζα της χώρας,ενώ την επόμενη χρονιά λήγουν ισπανικά ομόλογα αξίας περίπου 45 δισ. ευρώ. Γιατί οι αγορές δεν στέκονται σε διαψεύσεις,αλλά προεξοφλούν τα χειρότερα σενάρια, όπως αποδεικνύεται από την μεγάλη πρόσφατη άνοδο στα spread και στα cds σε Πορτογαλία και Ισπανία που παρέσυραν και τα Ιταλικά και τα Βελγικά.Για αυτό και οι N.Y Times γράφουν σήμερα πως η απάντηση στο μεγάλο ερώτημα αν η Πορτογαλία και η Ισπανία φτάσουν στο σημείο να ζητήσουν οικονομική βοήθεια θα κρίνει εαν οι επόμενοι αδύναμοι κρίκοι της ευρωζώνης θα είναι η Ιταλία και το Βέλγιο. Οι δύο αυτές χώρες έχουν πολλά κοινά αφού εξαρτώνται λιγότερο από ξένους πιστωτές συγκρινόμενες με Ελλάδα και Ιρλανδία. Ομως η πολιτική τους αστάθεια δημιουργεί αμφιβολίες για το εαν θα κατορθώσουν ποτέ να αποπληρώσουν τα χρέη-βουνά που διαθέτουν τα οποία βρίσκονται ,μετά βέβαια τα ελληνικά χρέη,στην κορυφή της Ευρώπης.
“Το πιο απλό μάθημα που πήραμε το τελευταίο καιρό είναι ότι όποια χώρα έχει υψηλα επίπεδα χρέους είναι αυτόματα ανασφαλής” λέει στην εφημερίδα ο διαπρεπής ιταλός οικονομολόγος Μarco Annunziata. Μπορεί η Ιταλία να περιόρισε εγκαίρως τις δημόσιες δαπάνες και να εξορθολόγισε τις ''ακριβές'' συντάξεις της,όμως παραδοσιακά εξαρτάται από το δημόσιο δανεισμό.Έτσι εξηγείται τόσο το γιατί η Ιταλία κατέχει,μετά την Ελλάδα,το μεγαλύτερο ποσοστό χρέους στην Ευρωζώνη,το οποίο ξεπερνάει το 118% του ΑΕΠ της,αλλά και το λόγο που τα κόστη δανεισμού της έφτασαν σε ποσοστά ρεκόρ,την ώρα μάλιστα που επιβραδύνεται λόγω κρίσης η ανάπτυξή της. Τα οικονομικά αυτά δεδομένα αποκτούν εκρηκτικό χαρακτήρα επειδή η κυβέρνηση του Μπερλουσκόνι ''κλυδωνίζεται'' και μάλιστα μπορεί να πέσει εαν δεν λάβει ψήφο εμπιστοσύνης μέσα στο Δεκέμβρη. Σε πολιτική κρίση βρίσκεται και το ''μικρό'' Βέλγιο,όπου αμέτρητες είναι οι προσπάθειες διάσπασης του σε γαλλόφωνα και φλαμανδικά κρατίδια,ενώ συμπληρώνονται έξι μήνες χωρίς να έχει σχηματιστεί κυβέρνηση. “Οι Βέλγοι πολιτικοί παίζουν με τη φωτιά,και το φταίξιμο θα είναι ολόδικο τους,γιατί αυτοί εκστόμισαν την επιλογή της διάλυσης της χώρας” λέει ο Steven Vanneste,οικονομικός αναλυτής για την BNP Paribas.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου