Μοιάζει κάπως με εκείνο το συναίσθημα που νιώθουμε όταν πλησιάζουμε στο ταμείο του σούπερ μάρκετ με γεμάτο καλάθι και φοβόμαστε μήπως δε φτάσουν τα λεφτά μας για να πληρώσουμε.
ΑΛΗΘΙΝΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ
Πρόκειται για αληθινό μαρτύριο. Πρώτον, γιατί τα ρίχνουμε στη δουλειά μας, επειδή δε μας πληρώνουν καλά κ.λπ. και, δεύτερον, γιατί νιώθουμε και γελοίοι από πάνω. Οι πιο πολλοί από εμάς είμαστε απόλυτα ικανοί να κάνουμε τον οικονομικό προϋπολογισμό των γιορτών και να τον εφαρμόσουμε χωρίς παρέκκλιση. Κι όμως, κάτι περίεργο μας συμβαίνει μόλις βρεθούμε στα μαγαζιά την περίοδο των γιορτών. Χάνουμε κάθε έλεγχο, κατασπαταλώντας τα λεφτά μας, και αποκοιμίζουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας με τις μαγικές λέξεις: «Το Γενάρη θα ξοφλήσω τα χρέη».
Κάτι μέσα μας μας λέει ότι για μία ακόμα φορά πέσαμε στην εμπορική παγίδα των γιορτών των Χριστουγέννων. Για άλλη μια φορά μας έπεισαν ότι Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά δε σημαίνουν τίποτα, αν δεν ψωνίζουμε ασταμάτητα. Πρέπει να αγοράσουμε στα παιδιά όλα όσα μας ζητάνε, επηρεασμένα από την τηλεόραση. Πρέπει να αγοράσουμε στους γονείς μας τοστιέρες ή φούρνους μικροκυμάτων, ανάλογα με τη δυνατότητα που έχει το βαλάντιό μας, για να τους δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας για όσα μας έχουν κάνει. Πρέπει να πάρουμε δωράκια για τους φίλους μας. Συν τοις άλλοις, να ξοδέψουμε τα λεφτά μας αποδεικνύοντας έτσι την αγάπη και τη στοργή μας στους αγαπημένους μας, θαρρείς ότι η αγάπη μετριέται με την τιμή των δώρων!
Και αφού καταξοδευτούμε αγοράζοντας δώρα για τους άλλους, το επόμενο αναπόφευκτο βήμα είναι να κάνουμε ένα δωράκι και στον… εαυτό μας! Γιατί να μην πάρουμε ένα καινούργιο φόρεμα ή ένα κοστούμι για το ρεβεγιόν; Και γιατί να μην κάνουμε και ένα παρτάκι για φίλους και γείτονες; Και γιατί να μην πάρουμε ακόμα κάτι για κάθε παιδί; Τι τραγική ειρωνεία, όμως; Ο πανικός από το ότι δεν έχουμε αρκετά χρήματα να μας κάνει, από την άλλη, να ξοδεύουμε κι άλλα κι άλλα...κι ακόμα περισσότερα!
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η θεραπεία από τον πανικό από το άδειο πορτοφόλι είναι να καταλάβουμε τι συμβαίνει (όχι μόνο σε εμάς, αλλά και σε φίλους και συγγενείς). Έτσι, λοιπόν:
Κάποιες απλές, ειλικρινείς συζητήσεις μπορεί να είναι χρήσιμες. Αν τα παιδιά σας είναι αρκετά μεγάλα να ξέρουν πια ότι ο καλός Αϊ-Βασίλης είστε εσείς, πείτε τους ακριβώς πόσα χρήματα έχετε υπολογίσει να ξοδέψετε γι’ αυτά και ζητήστε τους να προγραμματίσουν σύμφωνα με τα χρήματα αυτά τις απαιτήσεις τους. Θέτοντας κάποια λογικά όρια, δίνετε έτσι το καλό παράδειγμα στα παιδιά σας.
Αν τα παιδιά σας πιστεύουν στον Αϊ-Βασίλη, προετοιμαστείτε για το δυσάρεστο γεγονός ότι ίσως απογοητευτούν ξυπνώντας τα Χριστούγεννα, επειδή δε θα βρουν τον πανάκριβο αυτοκινητόδρομο ή την κούκλα που χορεύει και μιλάει σε τέσσερις γλώσσες να περιμένει κάτω από το δέντρο. Αν, όμως, εσείς το έχετε πάρει απόφαση ότι το παιχνίδι που έχει ξετρελάνει το παιδί σας δεν αξίζει τόσα λεφτά, να έχετε το κουράγιο να μην του το αγοράσετε. Σίγουρα η απογοήτευση του παιδιού (όπως και η δική σας) θα περάσει γρήγορα.
Όσο για τους φίλους, μπορείτε να συμφωνήσετε να καταργήσετε τελείως τα δώρα και απλώς να βρεθείτε για φαγητό σε κάποιο καλό εστιατόριο. Σε μερικές παρέες βάζουν ένα όριο χρημάτων και διασκεδάζουν ψάχνοντας να βρουν δώρα σε αυτή την τιμή.
Μια άλλη ιδέα θα ήταν να αποφύγετε τελείως τις εκδηλώσεις μέσα στις γιορτές και να οργανώσετε καλύτερα κάποιες ονομαστικές γιορτές καλώντας περισσότερους, σε κάποια πιο ήρεμη περίοδο του χρόνου.
ΠΡΟΣΟΧΗ!
Υπάρχουν πάντα ορισμένα δώρα που πρέπει και θέλετε να αγοράσετε. Εφόσον, λοιπόν, καταφέρετε να περιορίσετε τον κατάλογο των αγορών σε έναν υποφερτό αριθμό, μπορείτε πια να ψωνίζετε τα δώρα αυτά με αρκετή άνεση και χαρά, ώστε να νιώσετε έτσι και το λόγο του Ιησού: «Η μεγαλύτερη ευλογία είναι να δίνεις και όχι να παίρνεις».
ΠΗΓΗ:ΒeLIFE.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου