ΘΥΤΗΣ-ΘΥΜΑ 1-0??? Last Year!!

Η συντάκτης του κειμένου

Tης Αντωνίας Κατράνα

Μια φορά και έναν καιρό, κάποιος με είχε ρωτήσει: « Αισθάνεσαι θύτης ή θύμα?» Και απ’ ότι θυμάμαι είχα θιχτεί. Αλλά δεν ήξερα ποια από τις δύο λέξεις με πρόσβαλλε περισσότερο. Με « έβρισε» θύτη ή μήπως θύμα?Και επειδή όλες οι λέξεις φορτίζονται με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με την ηλικία, η προσέγγιση του θέματος θα γίνει βάσει σκεπτικού 30χρονης γυναίκας και όχι 24χρονου κοριτσιού( που ήμουν τότε). Θεωρώ, λοιπόν, ότι οι λέξεις αυτές ταυτίζονται. Θύτης είναι απλά ένα θυμωμένο θύμα. Είναι δύσκολο να λειτουργήσει κάποιος ως θύτης, απέναντι σε έναν συνάνθρωπο, εάν δεν έχει προηγουμένως πληγωθεί. Εάν ο πόνος δεν έχει γίνει θυμός και ο θυμός αντίδραση… σαδιστική.Και τότε την πληρώνει κάποιος άλλος, που βρίσκεται στον δρόμο του, αυτός που αρεσκόμαστε να αποκαλούμε.. θύμα.

Τι είναι, λοιπόν, αυτό το θύμα? Ένας κουτός άνθρωπος, που ανέχεται την καταχρηστική συμπεριφορά ενός άλλου? Ένας μαζοχιστής, που εκστασιάζεται με τις πληγές που του προκαλούν? Στα 24 μου, θα απαντούσα ναι. Ένα καθαρό και βροντερό ΝΑΙ. Τώρα θα πω ότι αυτό είναι μια εύκολη και αφελής προσέγγιση. Για να μπούμε όλοι στην ψυχολογία ενός… «θύματος». Ας φέρουμε στο μυαλό μας κάποιον που τον αποκαλούμε έτσι. Ας δούμε τα χαρακτηριστικά του… είναι Ανόητος? Αδύναμος? Εξαρτώμενος? Ανόητοι άνθρωποι δεν υπάρχουν σήμερα. (εξαιρούνται όσοι έχουν νοητική στέρηση). Αδύναμοι όμως και εξαρτώμενοι υπάρχουν… πολλοί… Για να το δούμε, όμως, λίγο πιο βαθιά. Μήπως η αδυναμία τους και η εξάρτησή τους από τον « θύτη» τους, είναι αυτό που τους δίνει δύναμη και «ανεξαρτησία»?? (οποιουδήποτε τύπου ανεξαρτησία). Μήπως χρησιμοποιούνε την ιδιότητα του «από κάτω», γιατί ο θύτης τους, τους ανεβάζει?? Μήπως θυματοποιούνται εις γνώση τους και από επιλογή?? Μήπως ο θύτης τους είναι ο πολλαπλασιαστής ισχύος τους γενικότερα??? Είμαι σίγουρη ότι φέρατε στο μυαλό σας πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Αυτό, όμως, συνεπάγεται ότι το «θύμα» που σκεφτήκατε είναι απλά ΜΑΣΚΑΡΕΜΕΝΟ. Επικίνδυνο είδος... Πείθει ως αδύναμος κρίκος για άκρως ιδιοτελείς σκοπούς. Σε τι διαφέρει από τον «θύτη» του, λοιπόν?? Τι τον κάνει καλύτερο άνθρωπο από κείνον?? Υπάρχουν εντέλει διαφορές μεταξύ τους όσον αφορά την ποιότητά τους?? Η απάντηση δική σας. Για όποιον κατάλαβε ότι πλέκω το εγκώμιο ενός θύτη σαφώς κατάλαβε λάθος.

Θύτης και θύμα είναι οι δύο πλευρές ενός νομίσματος. ΕΝΤΙΜΑ ΘΥΜΑΤΑ δεν υπάρχουν. Όποιος έχει… τιμή δεν ανέχεται να είναι «υπό». Στην ουσία μιλάμε για ΓΙΑΛΑΤΖΙ ΘΥΜΑΤΑ και… θύτες… με πολλά απωθημένα. ΕΝΑ και ΜΟΝΟ είδος ανθρώπου, που ανάλογα με τα κίνητρα και τις ανάγκες του, αποκτά μία επιθετική ή παθητική συμπεριφορά.

Και άλλη μία απόδειξη ότι δεν υπάρχει απόλυτο νόημα σε αυτές τις λέξεις είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Σίγουρα έχουμε αντιδράσει καταχρηστικά απέναντι σε κάποιον και σίγουρα έχουμε δεχτεί καταχρηστική συμπεριφορά. Άρα, δεν είμαστε απόλυτα ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ενώ, αντιθέτως, υπάρχουν ξεκάθαρες λέξεις. Όλοι ξέρουμε αν είμαστε καλής πάστας άνθρωποι…. ή κακής… Ο καλός νιώθει καλός και εκπέμπει… φως. Ο κακός ξέρει ότι είναι καθίκι και εκπέμπει αρνητική αύρα. (για τον κακό που ξέρει ότι είναι καθίκι και εκπέμπει καλοσύνη, γενικά για τέτοια μασκαριλίκια θα μιλήσουμε όταν πρέπει, ίσως τις Απόκριες…).

ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ: Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ, ΤΟ ΤΥΡΙ ΣΤΗΝ ΦΑΚΑ ΠΑΝΤΑ ΠΙΑΝΕΙ ΤΟΠΟ.

Εύχομαι το ποντίκι που θα πιαστεί… να μην είναι το… αγαπημένο σας. Και σε μένα το ίδιο εύχομαι.

                                                                                    ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ


                                                                                    ΜΕ ΑΠΟΨΗ


                                                                                   ΚΑΙ ΧΙΟΥΜΟΡ???.....