Υπάρχουν δύο ειδών περιγραφές στο ποδόσφαιρο. Ή για να λέμε καλύτερα υπάρχουν δύο σχολές και αυτές πρέπει να ακολουθεί κάποιος ανάλογα με το τι του ταιριάζει.
Η πρώτη σχολή είναι αυτή του Σωτηρακοπουλου και του Σπυρόπουλου που κάνουν σοβαρές περιγραφές χωρίς ιαχές και κραυγές ακόμα και αν παίζει η εθνική μας ομάδα.
Ξέρουν μέχρι που θα την πάνε την ...νότα για να μην φαλτσάρουν. Αποφάσισαν να περιγράψουν έναν αγώνα με στατιστικά, αναλύσεις και σοβαρότητα και δεν χωράει κάτι διαφορετικά όπως οι φωνές στα γκολ(οι δυνατές εννοούμε αλα πουρουπουπου).
Η άλλη είναι ...
η σχολή του Γ.Χελάκη. Αποφασίζεις να απευθυνθείς σε ένα άλλο κοινό που βλέπει το ποδόσφαιρο σαν διασκέδαση και ψυχαγωγία. Άρα ανάλογα του περιγράφεις. Χαρακτηριστικό αυτής της περιγραφής είναι το χιούμορ και οι κρίσεις-επικρίσεις με απλά λαικά σχόλια. Εδώ όμως επιτρέπονται οι ιαχές-κραυγές γιατί αυτό είναι το στυλ της μετάδοσης. Όπως και τα σχόλια που έκανε στο Μουντιάλ ο Χελάκης όταν κέρδιζε η Ελλάδα την Νιγηρία λέγοντας: "Σφύριξε την λήξη να τελειώνουμε χρυσέ μου άνθρωπε". Αυτή την ατάκα δεν θα μπορούσε να την πει ο Σωτηρακόπουλος ούτε να φωνάζει για το γκολ του Τοροσίδη: "Μπράβο ρε Μπίλαρε". Είναι σε άλλη σχολή αυτή η περιγραφή.
Εμείς που το διασκεδάζουμε μας αρέσει η δεύτερη σχολή που πάει παρέα με την πίτσα και τους φίλους. Η πρώτη είναι περισσότερο ποδοσφαιρική και απευθύνεται σε ανθρώπους που έχουν βαθιά γνώση στο ποδόσφαιρο.
Η ουσία είναι ότι και τις δύο περιφραγές τις ακούς άνετα και με ευχαρίστηση.
Με τίποτα όμως δεν αντέχεται ο πουρουπουπου (Π.Παπαδημητρίου) που θέλει να κάνει έναν συνδυασμό και των δύο και είναι τραγικός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου