Ανοιχτό βιβλίο!

Ένα εκατοστό μπορεί να σώσει μια ζωή. Μια απόρριψη μπορεί να χτίσει μια καριέρα. Ένα 90λεπτό μπορεί να επιταχύνει την καταξίωση. Μέσα στα τόσα βιβλία που έχει διαβάσει ο Στέργος Μαρίνος, σίγουρα κάποιο θα περιέγραφε τις παρεμβάσεις της μοίρας και το πεπρωμένο κάθε ανθρώπου. Όπως το gazzetta.gr εξιστορεί το δικό του...

Μάθημα πρώτο!

Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1987 ο Σάββας και η Αικατερίνη Μαρίνου, θα αποκτούσαν το δεύτερο παιδί τους. Λίγους μήνες αργότερα, το όνομά του θα αποτελούσε το πρώτο πειστήριο για τη διαφορετικότητά του. Στέργος κι όχι Στέργιος, όπως πρόχειρα και βιαστικά συνηθίζουμε να τον αποκαλούμε οι περισσότεροι. Στην Κω θα ξεκινούσε το παραμύθι του 23χρονου αμυντικού, ο οποίος έγινε γνωστός και πήρε μεταγραφή ως επιθετικός αλλά καθιερώθηκε ως αμυντικός, είχε ως πρώτο συμπαίκτη του τον νυν προπονητή του και χρειάστηκε ένα 90λεπτο για να αλλάξει δρομολόγιο και από το Περιστέρι να ψάξει να βρει την Παιανία.

Σε ηλικία 10 ετών, θα ξεκινούσε η πορεία του Μαρίνου. Από τον Ασκληπιό Κω στις μεικτές ομάδες των Δωδεκανήσων, στην Εθνική και κατόπιν στην Χαλκηδόνα. Η φαινομενικά ονειρική διαδρομή δεν τελέστηκε σε λεωφόρο, παρά σε έναν χωματόδρομο, όπου πολλά εμπόδια θα μπορούσαν να έχουν προκαλέσει το κλακάζ. Ο πρώτος άνθρωπος που πίστεψε στο ταλέντο του ήταν ο τότε προπονητής του στην τοπική ομάδα, Μιχάλης Παπαγιαννόπουλος. Ήταν και από τους πρώτους ανθρώπους, που έσπευσε να πάρει ο Στέργος όταν ετοιμαζόταν να υπογράψει στον Παναθηναϊκό.

Ο άλλοτε παίκτης του Απόλλωνα Καλαμάτας ήταν προπονητής στην Κω κι εκείνος που τον έριξε σε επίσημο παιχνίδι σε ηλικία 14 ετών! Σύντομα, ο νεαρός άσος θα αγωνιζόταν παράλληλα στο παιδικό, εφηβικό και στην ανδρική ομάδα! «Ξεχώρισε από την πρώτη στιγμή για τον «αέρα», το ποδοσφαιρικό θράσος και την ψυχραιμία. Υστερούσε σε σωματότυπο αλλά δουλέψαμε πολύ σε τεχνική, τακτική και δύναμη και ο Μαρίνος πήρε την πορεία του», θα πει ο προπονητής σε συνέντευξη που έδωσε σε μεσσηνιακή εφημερίδα το περασμένο καλοκαίρι. Η Καλαμάτα έβλεπε ένα παιδί που θα μπορούσε να είναι δικό της να διαγράφει λαμπρή πορεία.

Η πρώτη μεγάλη ευκαιρία και παράλληλα απογοήτευση για τον Στέργο Μαρίνο ήρθε σε ηλικία 16 ετών. Η Καλαμάτα, ο Μεσσηνιακός, αλλά και ο Πάμισος δοκίμασαν και απέρριψαν τον 16χρονο επιθετικό, θέση στην οποία αγωνιζόταν τόσο στον Ασκληπιό, όσο και στην μεικτή Δωδεκανήσων. «Το πάθος μου για το ποδόσφαιρο ήταν μεγάλο από μικρό παιδί. Η αγάπη μου για το άθλημα ήταν αυτή που με παρακίνησε να ασχοληθώ και όχι κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο. Όλοι οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές ήταν οι ήρωες της παιδικής μου ηλικίας, από τους οποίους προσπαθούσα διαρκώς να αντιγράφω ενέργειες και κινήσεις», θα δηλώσει σε μια από τις πρώτες του συνεντεύξεις ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής, ο οποίος σύντομα θα έφτανε τα πρώτα του όνειρα.

Από την Παιανία στη Νίκαια!

Η αλήθεια είναι πως με τον Παναθηναϊκό υπήρχε εξ αρχής φλερτ. Ίσως μια πλατωνική σχέση που περίμενε το πέρασμα του χρόνου και τις ιδανικές συνθήκες, προκειμένου να γίνει ολοκληρωτική. Είναι, επίσης, αλήθεια πως η επιτυχία έχει πολλούς πατέρες. Έτσι, άλλοι αναφέρουν πως ο Παπαγιαννόπουλος τον πρότεινε στον Αποστόλη Αποστόλου, άλλοι πως ο Γιάννης Τζανόγλου τον ανακάλυψε... Πριν τον αποκτήσει η Χαλκηδόνα, τον Δεκέμβριο του 2004, θα απασχολούσε πολλές ομάδες.

«Τότε έκρινα ότι δεν ήμουν απόλυτα έτοιμος για μία μετακίνηση από ομάδα του τοπικού ποδοσφαίρου σε ένα σύλλογο του επιπέδου και της ιστορίας του Παναθηναϊκού κι έτσι κατέληξα στην τότε Χαλκηδόνα», απάντησε ο Στέργος το περασμένο καλοκαίρι για το πρώτο του πέρασμα από την Παιανία, το οποίο δεν έμελλε να είναι τυχερό. Στην Χαλκηδόνα συναντά τον Γιώργο Παράσχο, ο οποίος μετά από λίγα παιχνίδια με την ομάδα Νέων του συλλόγου, τον προβιβάζει να προπονείται με τους μεγάλους. Εκεί θα γνωρίσει τον Νίκο Νιόπλια, ο οποίος θα πιστέψει το ταλέντο του και στην πρώτη ευκαιρία – όταν μετά θα αναλάβει ομοσπονδιακός τεχνικός – θα τον χρίσει διεθνή.

Η συγχώνευση της Χαλκηδόνας με τον Ατρόμητο, θα τον αναγκάσει εκ νέου να αλλάξει γειτονιά. Δεν είναι και το καλύτερό του, αφού πρόκειται για έναν άνθρωπο χαμηλών τόνων και εν έτη 2005, για ένα παιδί ακόμα. «Αν είναι το πιο δύσκολο δεν ξέρω, πάντως σε ηλικία 17 ετών άφησα την οικογένειά μου και έφυγα από την Κω για να αφοσιωθώ στο ποδόσφαιρο στην Αθήνα», θα πει ο ίδιος για το πιο βαρύ φορτίο που έχει κληθεί μέχρι τώρα να σηκώσει στη ζωή του. Σταδιακά, θα βρίσκει χρόνο συμμετοχής. Θα κάνει το ντεμπούτο του τον Γενάρη του 2006, έστω κι αν το ένα λεπτό δεν άφηνε χώρο ούτε καν για ιδιαίτερα συναισθήματα. Θα παίξει ακόμα σε δύο παιχνίδια εκείνη τη σεζόν και σε πέντε την επόμενη. Εκείνο το καλοκαίρι, του 2007, θα ερχόταν η πρώτη μεγάλη αλλαγή στην καριέρα του.

Ο Γκιγιέρμο Όγιος θα αποδεχόταν την πρόταση του Γιώργου Σπανού και βλέποντας τον Στέργο Μαρίνο στις προπονήσεις, καινοτομεί. Αλλάζει θέση στο νεαρό επιθετικό και τον κάνει... νεαρό αμυντικό. «Καλύτερος προπονητής ο Γκιγέρμο Όγιος. Με πίστεψε, με εμπιστεύθηκε και με καθιέρωσε στον Ατρόμητο. Ξεχωριστός ο τρόπος που αντιμετωπίζει το ποδόσφαιρο και τη ζωή γενικότερα. Κάθε προπόνηση και συναναστροφή μαζί του, αποτελούσε μοναδική εμπειρία», θα πει ο 23χρονος παίκτης για τον Αργεντινό τεχνικό, που του έστρωσε τον δρόμο για την επικείμενη καριέρα του. Μια καριέρα που λίγο έλειψε να διακοπεί απότομα.

Το μπλακ-άουτ!

Σε μια ημέρα ρουτίνας, σε μια προπόνηση τον Φεβρουάριο του 2008, τα δεδομένα για τον Στέργιο Μαρίνο θα άλλαζαν. Όχι απλά εκείνα για την καριέρα του, αλλά ακόμα και για τη ζωή του. Οι 18 συμμετοχές που είχε ως εκείνο το σημείο με τον Ατρόμητο και η εκπληκτική χρονιά θα διακόπτονταν βίαια. Ό,τι χειρότερο για ένα παιδί που σιχαίνεται τη βία και τον πόλεμο. Μια κόντρα σε μια προσπάθεια να διώξει είχε ως αποτέλεσμα να γυρίσει η μπάλα πάνω του και να χτυπήσει στο μάτι του. Ο πόνος ήταν έντονος και οι εξετάσεις στο Ιατρικό Κέντρο έδειξαν αιμάτωμα κάτω από τον αμφιβληστροειδή.

Ο ίδιος, όμως και οι περισσότεροι, δεν θα μπορούσαν να αντιληφθούν το μέγεθος της ζημιάς που μπορούσε να έχει προκληθεί. «Με είδε οφθαλμίατρος και μου είπε ότι πρέπει να σταματήσω αμέσως τις προπονήσεις, διότι υπήρχε μεγάλος κίνδυνος αποκόλλησης του βολβού και πιθανότητα να χάσω την όρασή μου», περιγράφει ο ίδιος, που πλέον δεν αποχωρίζεται ποτέ τον ασημένιο σταυρό που έχει για γούρι και πάντα κάνει τον σταυρό του για να βγει υγιής από το γήπεδο. «Όπως καταλαβαίνετε τρομοκρατήθηκα. Αναγκάστηκα να μείνω για ένα μήνα ακούνητος στο κρεβάτι. Σε αυτό το διάστημα δεν στερήθηκα μόνο το ποδόσφαιρο, αλλά και οτιδήποτε άλλο σχετίζεται με την προσωπική μου ζωή. Πέρασα δύσκολες στιγμές, αλλά δεν το έβαλα κάτω».

Οι 18 συμμετοχές εκείνη τη σεζόν, συμπληρώθηκαν με 15 την επόμενη και δύο την τρέχουσα. Μόλις δύο με τον Ατρόμητο!

Επιτέλους μαζί!

Στις 24 Αυγούστου, μόλις δύο μέρες μετά την πρεμιέρα του πρωταθλήματος, ανακοινωνόταν η μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό. Η έναρξη της συνεργασίας και το συμβόλαιο θα είχε ισχύ από τον Γενάρη, ωστόσο το επόμενο 90λεπτο (για την ακρίβεια 75λεπτο) θα ανάγκαζε τον Παναθηναϊκό να επισπεύσει τις διαδικασίες. Ίσως γιατί όταν έρχεται η στιγμή που το πλατωνικό μπορεί να γίνει ρεαλιστικό, δεν θες να περιμένεις ούτε ένα λεπτό παραπάνω. Η απόδοσή του απέναντι στην ΑΕΚ θα οδηγήσει τον Χενκ Τεν Κάτε στην απαίτηση να ενταχθεί άμεσα ο Μαρίνος στο ρόστερ του Παναθηναϊκού. Ο αγώνας έγινε στις 30 Αυγούστου. Αν γινόταν δύο μέρες μετά, θα ήταν πολύ αργά...

Οι φήμες θέλουν τον Γιουσούφ Χέρσι, άρτι αφιχθέντα στην Ένωση, να λέει στον μελλοντικό πεθερό του να αποκτήσει άμεσα στον ποδοσφαιριστή, παρακολουθώντας τον από τις εξέδρες του γηπέδου στο Περιστέρι. Μπορεί, όμως, να πρόκειται απλά για ένα θρύλο. Εκείνο που δεν αποτελεί θρύλο είναι πως ο Νίκος Νιόπλιας... σιγόνταρε την κίνηση του τριφυλλιού, μιλώντας με βεβαιότητα για τις περγαμηνές του Στέργου Μαρίνου και τη δυνατότητά του να ανταπεξέλθει στη βαριά φανέλα. Μέσα σε όλα ήταν και εκείνο το ατύχημα στη Νότιο Αφρική, που έκανε τον Μπράις Μουν φάντασμα του εαυτού του. Ποτέ δεν ξέρεις από που θα σε βοηθήσει η μοίρα και με ποιο σατανικό τρόπο μπορεί να συνδυαστούν γεγονότα.

Η Κως, τα βιβλία, τα όνειρα...

Σε ηλικία 22 ετών έφτασε να εκπληρώνει μερικά ακόμα από τα όνειρά του. «Θέλω να παίξω στα γήπεδα της Ευρώπης», έλεγε όταν ακόμα ήταν... πιτσιρίκι στον Ατρόμητο και έκανε τις συστάσεις για τον εαυτό του στο match programme της ομάδας. Το εκπλήρωσε! Εκεί περιέγραφε τον Στέργο ως «εγωιστή που έχει αυτοπεποίθηση» και μιλούσε για τη... φαντασίωσή του να συναντήσει τον Ζινεντίν Ζιντάν. Από τους αντιπάλους που έχει αντιμετωπίσει, περιέγραψε ως δυσκολότερο τον Ριβάλντο και τον Μάριο Μπαλοτέλι, ενώ ιδανικός συμπαίκτης για εκείνον είναι ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος. Πριν καν συνυπάρξουν στον Παναθηναϊκό, από τα χρόνια της Εθνικής.

Πλέον, η καθημερινότητά του είναι ελαφρώς διαφοροποιημένη. Άφησε το Περιστέρι για την Πεύκη, ώστε να βρίσκεται πιο κοντά στην Παιανία, αλλά δεν αφήνει ποτέ από τα χέρια του τα βιβλία. Τρελαίνεται να διαβάζει και σε πρόσφατη αποστολή του Παναθηναϊκού, «ρούφηξε» μέσα σε δύο μέρες τα «Ματωμένα χώματα». Μέσα από την προσωπική του ιστοσελίδα, την οποία διατηρούσε πριν πάρει μεταγραφή στον Παναθηναϊκό, μαθαίνουμε πως αγαπημένη του ομάδα είναι η Μίλαν, παίκτης ο Κακά και αγαπημένο του βιβλίο το «100 χρόνια μοναξιάς».

Το ελληνικό και ξένο ροκ αποτελούν τις μουσικές του επιλογές, με τον Φίλιππο Πλιάτσικα να είναι ο αγαπημένος του τραγουδιστής. Δεν αλλάζει την Κω του για τίποτα στον κόσμο, ούτε καν για το Ντουμπάι που ονειρεύεται να ταξιδέψει. Εμπνέεται από τα βιβλία που διαβάζει, όπως εμπνέεται και από τον Φρειδερίκο Νίτσε.

«Ό,τι δεν με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό», είναι το ρητό που τον αντιπροσωπεύει. Διαφωνεί κανείς;