Tου Νικόλα Βασιλαρά
Πάει κι αυτό. Ενα ποντάκι χρειάζεται ακόμη αλλά μπροστά στα έξι που θα πάρουμε μου μοιάζει πολύ απλό.
Ο Παναθηναϊκός δεν το χάνει αυτό το πρωτάθλημα. Το έχει ήδη στο τσεπάκι του. Αλλωστε το πήραν χαμπάρι και οι αντίπαλοί του και πετάνε λευκή πετσέτα. Κι ας τους μετά να φαγώνονται στα πλέι οφ. Εκεί όπου θα δούμε με ηρεμία και καθαρό μυαλό ποιοι ήταν αυτοί που ήθελαν και πρωτάθλημα ρε αδερφέ και ποιος είναι ο καλύτερος... δεύτερος.
Γιατί στην Παιανία αυτό που μπορούν να λένε πια είναι «ψάξτε για τον δεύτερο». Θα είναι ο Ολυμπιακός που μετά τον Λεβαδειακό προσπαθεί να σώσει και την Ξάνθη για να έχει συμμάχους και του χρόνου; Θα είναι ο ΠΑΟΚ που μπορεί ο Σπάθας να του έδωσε το τέλειο άλλοθι, δείχνει όμως τόσο λίγος όσο σας έχω πει εδώ και καιρό; Θα είναι η... γεννημένη χωρίς άγχος και μονίμως αδικημένη ΑΕΚ; Όποιος πάντως και να 'ναι καρφί δεν μας καίγεται. Ας τα βρούνε μεταξύ τους, εμείς θα έχουμε γιορτή. Με λίγα λόγια... χαβαλές να γίνεται!
Ο Παναθηναϊκός πέρασε λοιπόν και από το Περιστέρι. Η αλήθεια είναι ότι έχεις κάνει και καλύτερα παιχνίδια φέτος, αν και δεν νομίζω ότι κάποιος από τους τέσσερις χιλιάδες και βάλε πράσινους που βρέθηκαν στις εξέδρες πήγε για να δει μπάλα. Νίκη να 'ναι κι ότι να ΄ναι σκέφτονταν όλοι... Το γρήγορο γκολ του Σαλπιγγίδη έδωσε την εντύπωση ότι πάμε για άνετη επικράτηση όμως το αίσθημα της αυτοσυντήρησης που οδήγησε σε οπισθοχώρηση αλλά και η δεδομένη κούραση της εποχής πρόσφεραν χώρο στους γηπεδούχους που παρά την πίεση που άσκησαν δεν έκαναν φάσεις.
Το 2-0 με το πέναλτι του Σισέ (που κέρδισε με ωραία ενέργεια ο Κάρα από ιδανική ασίστ του Σωτηράκη) έδιωξε το άγχος και από εκεί και μετά άρχισε το σόου. Σε τέτοιο βαθμό που το τελικό 3-0 να μοιάζει και μικρό. Φτάνει και περισσεύει φυσικά για να αγκαλιάσεις έναν τίτλο που αξίζεις 100%. Και τον παίρνεις ΚΑΘΑΡΑ αφού ήσουν ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ από την 1η κιόλας αγωνιστική.
Κορυφαίοι για μένα ήταν ο μικρός (Νίνης) και ο... μεγάλος (Ζιλμπέρτο), ενώ βοήθησε πολύ και ο Λέτο, αν και πρόσεχε αρκετά και το ανασταλτικό κομμάτι γυρνώντας πίσω. Θετικότατος και πάλι ο Γιούρκας που πατάει γερά, ο Σάλπι για μια ακόμη φορά δεν βρέθηκε σε καλή μέρα αλλά πέτυχε γκολ - ΧΡΥΣΑΦΙ, ενώ ο Κάρα πιστώνεται με το καλημέρα της εισόδου του το πέναλτι του δευτέρου γκολ.
Α και με το που σηκώσουμε και τις δύο κούπες (ή έστω την πρώτη) να κάνουμε και ένα μίνι απολογισμό. Για τους παίκτες που έβγαλαν ή όχι τα λεφτά τους, για τη συνεισφορά του Τεν Κάτε, του Νιόπλια, τις επιλογές του Αντωνίου αλλά και τον Πατέρα. Ειδικά το θέμα του πρόεδρου καίει όσο κανένα άλλο και όπως σας έχω ξαναπεί εδώ και πολύ καιρό είναι προσωπική επιλογή του ίδιου να μην συνεχίσει υπό αυτές τις συνθήκες. Ωστόσο και παρόλο που η ενημέρωση που έχω επί του παρόντος είναι ξεκάθαρη και εγκυρότατη, αυτό που λέω είναι πως ποτέ μην λες ποτέ αφού οι «συνθήκες» μπορεί και να αλλάξουν.
ΥΓ: Σας το είχα πει πάντως εγκαίρως. Αν μπει νωρίς το πρώτο γκολ, δεν θα τον αφήσει «ξεκρέμαστο» τον Πανόπουλο ο Ολυμπιακός. Τόσα και τόσα έχουν περάσει μαζί...
ΥΓ1: Και μην ξεχνάτε το γυμναστήριο που είπαμε για τις κούπες ε; Εγώ πάντως έκλεισα ήδη βδομάδα και νιώθω «έτοιμος»!
ΥΓ2: Μπράβο στους μάγκες του βόλεϊ που το σήκωσαν εδώ στη γειτονιά μου το Τροκαντερό. Πάντα τέτοια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου