ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΑΣ ΤΟ ΠΙΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ

Του Σταύρου Μαρίνη Όσες φορές και να έχω βρεθεί στην ίδια θέση η αίσθηση είναι πάντα η ίδια, όσες φορές και εάν προσπάθησα να πω ότι ξεκινάω από την αρχή πάντα διαψεύστηκα, όσα χρόνια και εάν περάσουν πάντα θυμάμαι. Είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι τίποτα δεν μπορεί να αφήσει πίσω του για πάντα. Είναι δύσκολο και για μένα ακατόρθωτο να αποκηρύξω οποιαδήποτε χρονική περίοδο της ζωής μου. Είναι ανόητο να ξεχάσω το οτιδήποτε(ψέμματα λέω μακάρι να μπορούσα), είναι τραγικό να ξυπνάς κάθε μέρα και να είσαι σίγουρος μόνο για το παρελθόν σου. Είναι βαρύ φορτίο να ζεις με το χθες, να φτύνεις το σήμερα και να μην ονειρεύεσαι για το μέλλον. Όμως η πραγματικότητα είναι ότι μόνο το παρελθόν σου είναι ΣΙΓΟΥΡΟ , το παρόν σου είναι πολύ νωρίς για να κριθεί και το ΜΕΛΛΟΝ σου είναι αβέβαιο(κάποιοι μάλιστα που θεωρούν ότι είναι ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ στο έχουν ήδη ξεγράψει). Για αυτό και όταν έχεις αγαπήσει πραγματικά δεν είναι δυνατόν να το αντιληφθείς σε παρόντα χρόνο , αλλά όσο προχωράς αυτό σε ακολουθεί ή σε αφήνει πίσω του καταδικασμένο να το σκέφτεσαι ΑΙΩΝΙΑ. Έτσι λοιπόν σε όσους με ρωτήσουν ξανά γιατί είμαι προσκολλημένος στο παρελθόν θα τους απαντήσω ότι είναι το μόνο σίγουρο πάνω μου. Είναι η μοναδική ουσιαστική περιουσία μου, είναι τόσο γλυκόξινο, ατίθασο και περιπετειώδες όσο θα ήθελα και τόσο δυνατό, που δεν με αφήνει να ΕΛΠΙΖΩ σε λήθη. Ότι είμαστε φίλοι μου είναι το παρελθόν μας , ότι θα γίνουμε είναι μέλλον και το παρόν είναι για να αγωνιζόμαστε, να ερωτευόμαστε , να κλαίμε, να γελάμε και να θεωρούμε ότι θα έχουμε μέλλον. Όσοι μας λένε ότι δεν έχουμε μέλλον δεν μας στενοχωρούν , προσωπικά δεν πιστεύω ότι δεν έχω ζήσει κάτι, και δεν ελπίζω ότι ο χρόνος θα μου αλλάξει γνώμη; Εσείς συναγωνιστές πως σκέπτεστε αλήθεια;