Ένα πραγματικό περιστατικό μεσημέρι Κυριακής στο Μοναστηράκι Κυριακή μεσημέρι και ο πεζόδρομος δίπλα στην Αρχαία Αγορά γεμάτος με κόσμο. Κόσμο ανέμελο στην πλειοψηφία του, που απολαμβάνει τον καφέ του, ψωνίζει (με όσα μετρητά του έχουν απομείνει), περπατά και θαυμάζει ένα από τα ελάχιστα πλέον σημεία που θυμίζει ακόμα το αρχαίο κάλλος της άλλοτε ένδοξης Αθήνας. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα της χαλαρότητας και της ησυχίας βρίσκουν την καλύτερη ευκαιρία και τρυπώνουν στη ζωή των Αθηναίων οι πολιτευτές. Μία κουστωδία τριάντα και πλέον κυριλέ συνοδών –ανδρών και γυναικών- που πλαισιώνουν έναν ψηλό τύπο, χαμογελαστό, άνετο… «επικοινωνιακό» θα ταίριαζε καλύτερα να πούμε, πατώντας πάνω στη σύγχρονη ορολογία του marketing.
Ο σύντομος διάλογος που ακολουθεί, 100% τυποποιημένος:
- «Καλημέρα σας»
- «Καλημέρα…»
- «Όλα καλά;»
- «Μια χαρά…»
Παράλληλα με τις χαιρετούρες, μία κυρία αποθέτει διακριτικά στο τραπεζάκι ένα έγχρωμο φυλλάδιο με τον εύγλωττο τίτλο: «Βασίλης Κικίλιας – Υποψήφιος Περιφερειάρχης Αττικής». Το συγκεκριμένο στιγμιότυπο πρέπει να έχει επαναληφθεί πανομοιότυπο εκατοντάδες φορές. Παρά τη δεδομένη αποστροφή της κοινής γνώμης προς τους πολιτικούς, το συγκεκριμένο μεσημέρι Κυριακής όλα δείχνουν να κυλούν ομαλά για τη χαμογελαστή κουστωδία που πηγαινοέρχεται με χάρη στο Μοναστηράκι. Υπάρχουν όμως και οι εκπλήξεις…
- «Καλημέρα σας»
- «Καλημέρα…»
- «Όλα καλά;»
- «Τι καλά… δεν είναι κατάσταση αυτή. Το παραεμπόριο μπροστά στα μάτια σας δεν το βλέπετε ρε παιδιά;»
- «Έχεις δίκιο και δεν είναι μόνο το παραεμπόριο. Κοίτα τι γίνεται με την πορνεία, τα όπλα και τα ναρκωτικά…» (σημείωση ΧΑ: έτσι είπε επί λέξει ο Κικίλιας σε μία κρίση ειλικρίνειας)
- «Καλά ρε φίλε. Της ΝΔ δεν είσαι; Τόσα χρόνια στην εξουσία τι κάνατε;»
- «Εγώ δεν είμαι χρόνια, δεν ευθύνομαι. Τώρα ανέλαβα»
- «Το κόμμα σου όμως έχει μεγάλη ευθύνη που η χώρα γέμισε λαθρομετανάστες».
- «Καλά εντάξει… κατάλαβα… είσαι Χρυσαυγίτης. Γιατί όμως δε λες ανοιχτά στον κόσμο τι είσαι;»
- «Πολύ καλά κατάλαβες. Και φυσικά και το λέω ότι είμαι Χρυσαυγίτης και είναι τιμή μου που είμαι Χρυσαυγίτης. Γιατί εγώ ούτε έκλεψα, ούτε ξεπούλησα τη χώρα μου».
- «Ναι, αλλά να πεις κιόλας ότι εσείς θέλετε να βάλετε ανθρώπους στους φούρνους».
Στο σημείο αυτό παρεμβαίνει η σύζυγος του μέλους της Χρυσής Αυγής.
- «Εσείς βάλατε ανθρώπους στους φούρνους. Όλους τους Έλληνες, που τους κατακλέψατε και τώρα τους τρώτε μισθούς και συντάξεις».
Από το σιωπηρό κοινό ξεκινούν οι πρώτες αντιδράσεις. Εις εκ των παρισταμένων μάλιστα ενθουσιάζεται:
- «Μπράβο ρε παιδιά. Πείτε τα εσείς, γιατί δεν τους τα λέει κανείς».
Οι λοιποί θαμώνες των καφέ και οι περαστικοί παραμένουν αμέτοχοι. Πλείστοι εξ αυτών έχουν μακριά μαλλιά και ανέμελο ντύσιμο, ανήκουν στην κατηγορία των κοινώς λεγομένων «κουλτουριάρηδων». Αν ο ίδιος διάλογος δε γινόταν στο Μοναστηράκι, αλλά στο καφενείο κάποιας λαϊκής συνοικίας του κέντρου, τότε το θέμα θα είχε πολύ ψωμί. Η χαμογελαστή κουστωδία αρχίζει να σοβαρεύει. Ο «φέρελπις υποψήφιος» αντιλαμβάνεται πως το συγκεκριμένο γεγονός πλήττει το προφίλ του και αποχωρεί. Το ίδιο πράττει και ο Χρυσαυγίτης μονολογώντας:
- «Περιμένετε να μπούμε στο Δήμο και θα τα πούμε…».
Στο σημείο παραμένουν μόνο οι πελάτες των καταστημάτων, αλλά και το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας αυτής, που πλανάται ακόμα στην ατμόσφαιρα:
Α) Για τους Νεοδημοκράτες όποιος αντιδρά στη λαίλαπα της λαθρομετανάστευσης είναι Χρυσαυγίτης (ίσως και να έχουν δίκιο).
Β) Για τους Νεοδημοκράτες (αλλά και τους ΠΑΣΟΚους και τους ΚΚΕδες και τους Συριζαίους κ.ο.κ.) οι Χρυσαυγίτες θέλουν να βάλουν ανθρώπους στους φούρνους .
Γ) Και κυριότερο: Ακόμα ο λαός κοιμάται και οι πολιτικοί παίζουν με άνεση το στημένο παιχνίδι τους. Δυστυχώς – προς το παρόν – δεν αρκεί ένας και μόνο Χρυσαυγίτης για να τον ξυπνήσει.
Ηλίας Κασιδιάρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου