είπε χαρακτηριστικά ο Ηλίας Μαμαλάκης για την απουσία της γυναίκας του Στέλλας. Και συνέχισε: «Εγώ γυρίζω στο σπίτι και είναι άδειο. Ξαπλώνω και δεν υπάρχει ένα ζευγάρι πόδια να ζεστάνει τα δικά µου. Μοναξιά, πολλή µοναξιά». Μια κατάθεση ψυχής που πλυμμηρίζει συναίσθημα τρείς μήνες μετά το χαμό της αγαπημένης του συντρόφου.Ο γνωστός chef περιγράφει σε μία συνέντευξη ποταμό στα " ΝΕΑ", για πρώτη φορά ανοίγει την καρδιά του μιλώντας για τον αγώνα που τόσα χρόνια έδινε η γυναίκα του: «Η Στέλλα έζησε 14 χρόνια ως υπάκουη ασθενής. Δαµάζεται ο καρκίνος όλο και περισσότερο αλλά ολοκληρωτικά δεν θα δαµαστεί ποτέ. Ταξιδέψαµε, γελάσαµε, κάναµε διακοπές. Ηµασταν συνοµήλικοι. Η Στέλλα ήταν γεννηµένη στις 15 Νοεµβρίου και εγώ στις 21 Νοεµβρίου του ίδιου χρόνου, το ‘49. Βέβαια κάποια στιγµή θα συναντηθούµε, δεν ξέρω αν θα µε θυµάται, γιατί ποιος ξέρει τι είναι εκεί πάνω. Εγώ δεν έχω καµία ένδειξη ότι υπάρχει κάτι ύστερα από εδώ... Δεν ήρθε κανένας να µου πει. Μου έστειλαν φίλοι διάφορα βιβλία παρηγορητικά αλλά πουθενά δε υπάρχει µια απόδειξη». Δεν σε παρηγορεί το γεγονός πως εσύ έκανες ό,τι µπορούσες;
Έκανα άραγε; Δεν ξέρω.
Μα έναν χρόνο τώρα ήσουν κι εσύ ασθενής µαζί της... Ναι, το τελευταίο οκτάµηνο ήµασταν ένα. Τις µισές µέρες στα νοσοκοµεία, τις άλλες µισές στο σπίτι. Της έπιανα το βράδυ το χέρι, της το ζουλούσα µέχρι να ανταποκριθεί. Και όταν αισθανόµουν ότι είναι εντάξει κοιµόµουν.
Στο νεκροταφείο πηγαίνεις; Οχι, δεν πιστεύω ότι είναι εκεί η ψυχή της. Η ψυχή της Στέλλας είναι µαζί µου. Είναι δίπλα µου την ώρα που κάνω τηλεόραση. Και τώρα, στο «Τop Chef» θα είχε γίνει φιλενάδα µε όλα τα κορίτσια της παραγωγής. Καµιά φορά θα γελούσαν και ο σκηνοθέτης θα φώναζε «εσείς εκεί στο βάθος, ησυχία». Θα ήταν ένα κοµµάτι της οµάδας. Οχι δεν είναι στα νεκροταφεία, δεν της ταιριάζουν.
Μήπως φέτος κάνεις τηλεόραση για να καλύψεις το κενό της; Είναι µια εργασιοθεραπεία... Αλλωστε είµαι σίγουρος, και η ίδια δεν θα ήθελε ούτε να γκαντεµιάσω ούτε να πάθω κατάθλιψη. Θα ήθελε να ντύνοµαι χρωµατιστά. Αυτό της άρεσε και αυτό προσπαθώ να κάνω. Ο Ηλίας Μαμαλάκης αποκαλύπτει ότι τις πρώτες μέρες μετά τον θάνατο της γυναίκας του έγινε πολύ κακός, αλλά «μου έφυγε όµως τώρα». Και εξηγεί: «Θύµωσα. Η Στέλλα είχε µεγάλες αγάπες µε ορισµένους ανθρώπους. Και τους περίµενε. Δεν τους περίµενε να κάνουν µια επίσκεψη "comment cava?" και "aller retour". Περίµενε ένα χάδι, µια παρέα, ίσως ένα τρίψιµο στην πλάτη. Δεν τα βρήκε αυτά τα πράγµατα. Έρχονταν, κάθονταν µισή ώρα, κοίταγαν το ρολόι τους, έλεγαν "έχω κοµµωτήριο" και έφευγαν. Δεν θέλουν. Και γι’ αυτό θύµωσα πολύ. Κάποια στιγµή µάλιστα σκέφτηκα να αποκοπώ, να φύγω. Να δηµιουργούσα ένα καινούργιο κοινωνικό περιβάλλον, µε ανθρώπους που δεν τους ξέρω».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου