Είχα συνηθίσει από το 2004 να θυμάμαι και να αναπολώ κάθε 21η Οκτωβρίου τον πατέρα μου που έχασα την 31η Οκτωβρίου του 2004. Ήταν η μέρα της εορτής του και χθες δεν είχα το κουράγιο από το συνάχι να γράψω κάτι για αυτόν. Άλλωστε φέτος είχα να θυμάμαι και τον Σωκ που σε ηλικία 37 ετών δολοφονήθηκε βίαια από κάποια ΣΕΧΤΑ στυγνών δολοφόνων και επαγγελματιών ψευτοεπαναστατών. Δεν έγραψα λοιπόν τίποτα χθες και μάλιστα δεν έγραψα ούτε δυο λέξεις από έλλειψη όρεξης να τσακωθώ πάλι με όλους εσάς που δεν συγκινείστε για κανέναν, παρά μόνο για τα οικεία σας πρόσωπα.
Δεν ξέρατε κανέναν θα μου πείτε κάποιοι όμως για τον δεύτερο ξέρατε τόσο το δημιούργημα του το troktiko, και όλο και κάτι άρθρα του θα είχατε διαβάσει σε κάποια αθλητική εφημερίδα , ίσως παρακολουθήσατε κάποιο ρεπορτάζ του παλιά στις εκπομπές του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου ή ίσως τον είχατε συναντήσει σε κάποιον στίβο στην αρχή ως αθλητή και μετέπειτα ως αθλητικογράφο. Τώρα για τους συνάδελφούς του τι να πω; Ότι στα τρίμηνα δεν ήρθε κανένας από τους γνωστούς και προβεβλημένους ή μήπως να γίνω κακός και να πω ότι η ΕΣΗΕΑ στην οποία ήταν μέλος δεν έχει κάνει ούτε μια εκδήλωση για την στυγνή δολοφονία ενός δημοσιογράφου; Τι να πει κανείς για κάποιον που δεν καταλαβαίνει ότι η δολοφονία ενός δημοσιογράφου είναι πληγή για την ίδια την Δημοκρατία. Και ας λέτε εσείς εκεί έξω ότι δεν κάνουμε δουλειά και είμαστε μέρος του προβλήματος. Ο Σωκράτης δεν ήταν μέρος του προβλήματος ήταν ένας από εσάς και όσο δεν το αντιλαμβάνεστε τόσο θα σας υπενθυμίζω ότι ουδέποτε είχε ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο πέρα από την δουλειά του και την οικογένειά του και ότι το troktiko ήταν η δική σας φωνή στο διαδίκτυο. Βέβαια δεν θα αρχίσω τώρα να σας εξηγώ τι χάσατε αλλά και εσείς πρέπει να έχετε αντιληφθεί ότι 17 σφαίρες ήταν αρκετές για να πάψει να υπάρχει το troktiko να σταματήσουν να κριτικάρουν μέσω διαδικτύου συγκεκριμένους επιχειρηματίες και κυρίως να καθόμαστε όλοι και να παρακαλάμε να συλληφθούν οι ένοχοι. Λες και η ΣΕΧΤΑ ξαφνικά έγινε άφαντη και θα χτυπήσει και πάλι όταν κάποιο blog π.χ αυτό που διαβάζετε τώρα αποκτήσει την απήχηση του troktiko και φοβίσει όσους δεν θέλουν να δίνουν λογαριασμό σε εσάς που στην ουσία τους συντηρείτε. Γιατί με τις δικές σας πλάτες αυτοί σκοτώνουν γιατί μένουν ατιμώρητοι από τους πολιτικούς που εσείς εκλέγετε και από μια Δικαιοσύνη που δεν είναι ΤΥΦΛΗ αλλά βλέπει εάν ένα πορτοφόλι είναι γεμάτο ή άδειο!!!! Αποφάσισα λοιπόν για να μην ξεχνάτε να έχω σταθερό το τραγούδι του αδελφού του Νίκου για τον Σωκράτη όχι ως μνήμη του αδικοχαμένου Γκιόλια αλλά ως δική σας ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ σε όσα παίζονται γύρω σας. Άλλωστε εάν δεν ξεκολήσετε από τον καναπέ σας και δεν φωνάξετε πολύ σύντομα θα καταλάβετε ότι είσαστε "νεκροί" γιατί εάν είσαστε ΖΩΝΤΑΝΟΙ έχετε χρέος να ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΤΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου