Πόλεμος ξέσπασε με αφορμή το άρθρο του Γ. Βότση για το Βατοπέδι στην χθεσινή Ελευθεροτυπία (εδώ) για την προσπάθεια ορισμένων ΜΜΕ να πείσουν ότι δεν πρόκειται για σκάνδαλο. Σήμερα η Ιωάννα Μάνδρου εξέδωσε απάντηση προς τον...
γνωστό δημοσιογράφο Γ. Βότση : “Πίστευα πως ο κ. Βότσης, είχε ξεπεράσει προ πολλού, το γεγονός της κατάθεσής μου σε βάρος του στη σκληρή αντιδικία που είχε προ ετών με τον κ. Σταύρο Ψυχάρη, στον οποίο απέδιδε, ενώ δεν ήταν έτσι, την πατρότητα σχολίου που δημοσιεύθηκε στο «Βήμα» και τον έφερε, αυτόν με τόσες ευαισθησίες για το περιβάλλον, ως ιδιοκτήτη αυθαιρέτου και δή προικώου στο Ψυχικό. Σε ό,τι αφορά το κύρος μου, αυτό το κρίνουν καθημερινά επί 25 χρόνια ο νομικός κόσμος, το δικαστικό σώμα και η δημοσιογραφική αγορά. Αλλωστε η κοινωνική ανέλιξη και η επαγγελματική επιτυχία, προϊόν σκληρής εργασίας, δεν είναι προνόμιο μόνον εκείνων που στεγάζονται επί χρόνια σε πολιτικές ομπρέλες, εξαγοράζουν ιδεολογικές ταυτίσεις και παριστάνουν τις αυθεντίες τις οποίες, ευτυχώς, έχει αποβάλει προ πολλού η δημοσιογραφία. Νομίζω ότι και εκείνοι, όπως εγώ, που προέρχονται από χαμηλά κοινωνικά στρώματα διαθέτουν άριστες πανεπιστημιακές σπουδές και εργάζονται σκληρά επί χρόνια, μπορούν να αποκτήσουν και επαγγελματική καταξίωση και χρήματα, αν βεβαίως το επιτρέπει ο κ. Βότσης. Όσο για τα εμετικά και ανυπόστατα σχόλια του κ. Βότση για την επαγγελματική μου διαδρομή, που εκπλήσσουν με την εμπάθειά τους, τα αφήνω στην κρίση των αναγνωστών του και των συναδέλφων μου, καθώς υιοθετούν πρακτικές εκείνων που εκτοξεύουν λάσπη και κακεντρεχή σχόλια για την εξόντωση δημοσιογράφων, στο βωμό της εξυπηρέτησης σκοπιμοτήτων που οι ίδιοι γνωρίζουν και υπηρετούν. Τέλος, η δημοσιογραφική αγορά γνωρίζει το βίο και την πολιτεία ενός εκάστου και ευτυχώς έχει απορρίψει τους επαγγελματίες αργόμισθους και τους αυτόκλητους ηθικολόγους με την αριστερή φρασεολογία και τη πιο φασιστική πρακτική. Υστερόγραφο. Χρήσιμο θα ήταν ο κ.Βότσης να έχει το θάρρος της ονομαστικής αναφοράς, όταν γράφει για οποιονδήποτε, και μάλιστα όταν εξαπολύει μύδρους κατά συναδέλφων του για τον τρόπο παρουσίασης ενός θέματος, αντί να επιλέγει την τακτική της ανώνυμης αναφοράς που υποδηλώνει πολλά και ενδεχομένως νομίζει ότι τον προφυλλάσσει από τις συνέπειες του νόμου.”
fimotro
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου