17 ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΜΕΙΝΑΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΝΑ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ;

Δύσκολο πράγμα η δημοσιογραφία στις μέρες μας. Μετράει θύματα , μαστίζεται από την ανεργία  και "ξαφνικά" και κάποιοι  άνεργοι στο πλευρό των στυγνών δολοφόνων. Ζήλεια , φθόνος και πυροβολισμοί σε μια παράνοια που θα μπορούσε να σταματήσει μόνο εάν αποφασίσουμε να δούμε τι, πως και γιατί. Είναι αδιανόητο να κατηγορείς ακόμα και τους νεκρούς , δείχνει μικρότητα , δείχνει κόμπλεξ , δείχνει ψυχολογικά προβλήματα. Οι δημοσιογράφοι "μέρος του προβλήματος" και όσοι αντιδρούν στην λογοκρισία πρώτοι στόχοι. Είναι άραγε τόσο δύσκολο να κατανοήσουμε ότι πρέπει να αντισταθούμε; Είναι δυνατόν να χτυπάμε το σαμάρι για  να φοβηθεί το γαϊδούρι;  Είναι δυνατόν να φοβούνται οι δημοσιογράφοι να καταδικάσουν την τυφλή βία;
Είναι δυνατόν να μην έχει γίνει καμιά εκδήλωση για να αντιδράσει ο δημοσιογραφικός κόσμος στον θάνατο ενός συναδέλφου; Είναι δυνατόν να υπάρχει σοβαρό Κράτος που να μην παρέχει το αυτονόητο της ασφάλειας; Γιατί παραχωρούμε τις ελευθερίες μας τότε; Γιατί δεν ζούμε σε "αγέλες" στην ζούγκλα;  Όταν σκοτώνουν τις πένες μιλάνε οι μπότες και τα καλάσνικοφ  με τον  κόκκινο μανδύα της πιο χυδαίας Ιδεολογίας αυτής του καιροσκοπισμού και την μικρότητας. Δεν παλεύεις με σφαίρες παρά μόνο εάν δεν έχεις Ιδέες και κυρίως εάν έχεις απωθημένα που τολμάς να παραδεχτείς δημόσια. Εάν για κάτι θα στεναχωρηθούμε είναι γιατί υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι είμαστε όλοι ίδιοι. Μπα δεν θα τους κάνουμε την χάρη. Πιστεύουμε στην διαφορετικότητα και είμαστε πρώτα ΑΝΘΡΩΠΟΙ και μετά οτιδήποτε άλλο. Εάν δεν είσαι άνθρωπος και ο καλύτερος Επιστήμονας στον κόσμο να είσαι ελάχιστα μπορείς να προσφέρεις. Δεχόμαστε περίεργα μηνύματα και βλέπουμε πολύ καχύποπτα την "ησυχία" με την οποία αντιμετώπισε ο δημοσιογραφικός κόσμος ότι έγινε με τον Σωκράτη. Είμαστε αρκετά δυνατοί για να γράφουμε τις απόψεις μας χωρίς ΦΟΒΟ και κανένα ΠΑΘΟΣ . Όμως αδυνατούμε να καταλάβουμε πως τόσοι επιφανείς δημοσιογράφοι άφησαν χωρίς σχολιασμό μια προκήρυξη που έκανε την δουλειά της αφού ΤΡΟΜΑΞΕ αυτούς που έχουν χρέος να καταδικάζουν κάθε μορφή ΒΙΑΣ. Ο επόμενος στόχος μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε και σίγουρα όταν σκοτώνουν τον διπλανό σου έχεις ΧΡΕΟΣ να φωνάξεις και όχι να κρυφτείς για να σωθείς.
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Nαι όλα αυτά που γράφεις γίνονται. Ρητορικά τα ερωτηματα να φανταστώ. Αφού είναι όλοι ΚΟΤΕΣ!!!

mpetty είπε...

Πάλι ξέχασα να βάλω όνομα; Τύχαιο; Και όμως ναι!!!

Ο Άδωνις φαντάζεται μέρες του 1917

Ο Άδωνις Γεωργιάδης από την ασφάλεια του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που φρουρείται σαν «αστακός», ρίχνει κλεφτές ματιές έξω, στην πλατεία...