Τέμπη, το πέρασμα του ελληνικού Γκράν Κάνιον, της κοιλάδας του αμαρτωλού προσκυνήματος της Αγίας Παρασκευής, όπου οι επιτήδειοι ευσεβείς χριστιανοί έβαζαν χέρι στην ελεημοσύνη των πιστών. Του φονικού δρόμου της μελαμίνης, που θέρισε τα σχολιαρόπαιδα από το Μακροχώρι. Του μεγαλύτερου περάσματος από τη Νότια στη Βόρεια Ελλάδα.
Ο δρόμος αυτός έχει τη δική του ιστορία, ταυτόσημη με την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Της Ελλάδας των ασύδοτων εργολάβων και των ενεργούμενών τους, των τρομαγμένων πολιτικών αλλά και των αρπακτικών ενίοτε. Των απορημένων πολιτών, που παρακολουθούν τα ακίνητα βράχια βδομάδες τώρα να μην μετακινούνται από τη θέση τους, για να επιβεβαιώσουν ότι τίποτα δεν είναι μονιμότερο από το προσωρινό. Των ανεύθυνων υπευθύνων, που αναμένουν την έλευση του μεσσία, γιατί ο από μηχανής Θεός δεν έλειψε ποτέ απ’ αυτόν τον τόπο.
Φέτος, που δεν έπεσε χιόνι, έβρεξε βράχια, διαπλοκή και ανοησία. Τώρα τα χέρια ψηλά κι ό,τι πει ο Θεός -ή κάνω λάθος;
Το κείμενο είναι από την zougla.gr όπως και αρκετά άλλα το γράφουμε γιατί είναι περίεργα τα πράγματα και κυρίως γιατί δεν καταλαβαίνουμε γιορτινές μέρες γιατί πέφτει όλο αυτό το βρισίδι από τους συνεργάτες του Μάκη προς τον Γκιόλια μέσω της TV ΑΛ ΚΑΪΝΤΑ. Τώρα θα μου πείτε έχουμε γράψει τόσες φορές για αυτό το πράγμα . Και θα συνεχίσουμε γιατί δεν είναι δυνατόν να γράφονται πράγματα τα οποία γνωρίζουμε ότι είναι παντελώς ψευδή και να μην παίρνουμε θέση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου