Συναντηθήκαμε εν μέσω …απανωτών κρίσεων. Με την Ελλάδα κομμένη στα δύο, με τα τρακτέρ να πολιορκούν τον Τύρναβο, το Κάστρο και, μαζί, τις αντοχές αγροτών και κυβέρνησης, με τα περίφημα spreads να απογειώνονται με το χρηματιστήριο να βουλιάζει και με όλους τους ειδήμονες της γης να μας λένε ότι, ώρα με την ώρα, χρεοκοπούμε, δεν τη γλυτώνουμε με τίποτα…
Η Εύα ερχόταν τρέχοντας και ασθμαίνοντας, μετά από μια συνεδρίαση-θύελλα στη Βουλή. Εγώ, καλωδιωμένη, με κινητά και τηλεοράσεις ν’ ακούω τα δελτία ειδήσεων εν είδει πολεμικών ανακοινωθέντων.
Κοιταχτήκαμε, είδαμε το βλέμμα της «κρίσης» η μια στα μάτια της άλλης, και …βάλαμε τα γέλια. «Γυναίκες σε …απόλυτη κρίση», είπε η Εύα και το γέλιο συνεχίστηκε, σε άκρως …ψυχοθεραπευτική εκδοχή πια.
«Τι μας έχει μείνει, άλλωστε», αναρωτήθηκα φωναχτά, «να τα λέμε, να γελάμε, να αυτοσαρκαζόμαστε, να τα γράφουμε, μήπως και τη βγάλουμε καθαρή…»
Για να τα λέμε και να τα γράφουμε ήρθε κι η Ευα, για ν’ αποκτήσει το δικό της blog μέσα στο ellispoint.gr, για να συναντιόμαστε εδώ όλοι μαζί, να μοιραζόμαστε τις αγωνίες, τους θυμούς, το γέλιο και τις …κρίσεις μας – για «να λέμε δυό κουβέντες παραπάνω, βρε παιδί μου», που είπε κι εκείνη…
Κουβέντες έξω απ΄τα «κοστούμια» της πολιτικής, της «βουλευτού», της «δημοσιογράφου», κουβέντες από γυναίκες προς …γυναίκες και άνδρες – κουβέντες αληθινές πάνω απ’ όλα, έτσι για να περάσουμε λίγο πιο εύκολα τουλάχιστον αυτή τη σκληρή, παράξενη και χωρίς πολλές υποσχέσεις εποχή…
«Δε βαριέσαι, κρίση είναι, θα περάσει…», της είπα… Αλλά το χαμόγελο, μεταξύ μας, είχε και μια αγωνία. Θα περάσει άραγε? Και πώς θα περάσει και πώς θα μας αφήσει πίσω της, η συλλογική, κοινωνική κι ατομική κρίση;
Και μπορεί, όντως, το γυναικείο ένστικτο, το γυναικείο χαμόγελο να ξεπεράσει, να «κοροϊδέψει» αυτή τη μουντάδα της νέας μας καθημερινότητας;
Δεν ξέρω, αλήθεια, αν μπορεί. Ξέρω όμως ότι εμείς οι γυναίκες έχουμε τους δικούς μας τρόπους να το παλεύουμε, να μην το βάζουμε εύκολα κάτω, ξέρουμε να το προσπαθούμε λίγο παραπάνω τουλάχιστον. Κι όταν δεν υπάρχει η εύκολη διέξοδος, μπορούμε πολύ απλά και να την …εφεύρουμε.
Κι εμείς, παρέα με την Εύα, τα βάλαμε κάτω, τα μετρήσαμε και ξεκινήσαμε από τα βασικά…
Έλλη Στάη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου