ΤΟ ΨΕΜΑ ΠΟΥ ΜΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ...............


Του Σταύρου Μαρίνη 
Είναι κάποιες μέρες που σκέφτεσαι όλα όσα έχεις κάνει στην ζωή σου. Περνάνε οι εικόνες μπροστά από τα μάτια σου ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές. Σκέφτεσαι τις συνεργασίες που έκανες και όλες όσες απέρριψες. Νιώθεις ένα μούδιασμα αναπολώντας κάτι από το παρελθόν, οργή για όσους σε αδίκησαν, αγάπη για όσους στάθηκαν δίπλα σου στα δύσκολα μαζί με ευγνωμοσύνη για ότι έκαναν. Ξαφνικά βλέπεις ότι πίστεψες σε λάθος πρόσωπα, δούλεψες με πάθος κοντά τους και το κυριότερο χαράμισες χρόνια δίπλα τους θεωρώντας ότι κάνουν κάτι πολύ σημαντικό.



Σου έμαθαν να γράφεις και να μιλάς ελεύθερα και ξαφνικά βλέπεις ότι οι ίδιοι θέλουν να σε φιμώσουν. Αγανακτείς με την αλλαγή τους, γκρινιάζεις που τους πίστεψες, αδυνατείς να καταλάβεις ότι πίστεψες σε ένα ψέμα. Μια τέτοια μέρα ήταν για μένα και η σημερινή. Σκέψεις πολλές , αναμνήσεις καλές και κακές σε μια πανδαισία χρωμάτων, σκηνών, αρωμάτων. Νοσταλγία αλλά και θυμός για την συνέχεια , μόνο λύπη είναι το κύριο συναίσθημα. Λύπη για τα χρόνια που χάθηκαν, για αυτούς που άλλαξαν , για την ανωριμότητα να μην καταλάβω νωρίς τι γινόταν. Με αυτές τις σκέψεις "φτωχότερος" όσο ποτέ κατευθύνθηκα προς το σπίτι μα εκεί οι αλλαγές ήταν πολύ πιο μεγάλες τόσες που δεν θύμιζε τίποτα από το παρελθόν. Πήρα τηλέφωνο κάποιον από τα παλιά. "Από το καλοκαίρι στο έλεγα και δεν με πίστευες" μου είπε. Όντως δεν το πίστευα. Πως να πιστέψεις άλλωστε ότι τόσα χρόνια αποθέωνες ένα ΨΕΜΑ; Πως να πιστέψεις ότι θέλει να σε φιμώσει αυτός σου έμαθε να γράφεις και να λες την άποψή σου ελεύθερα; Άλλαξαν οι καιροί έγινε επιχειρηματίας λένε. Και τι με αυτό δηλαδή; Η αλήθεια είναι ότι πιο πολύ με λύγισε ότι δεν υπάρχει αυτό που πίστευα παρά η προσπάθεια φίμωσης. Άλλωστε οι Ιδέες δεν φυλακίζονται ποτέ και από κανένα Καθεστώς....... Οι άνθρωποι όμως φυλακίζονται και κάποιοι πεθαίνουν για τις Ιδέες τους. Κάποιοι άλλοι καπνίζουν πούρα κοχίμπα και κάνουν βόλτες με τα τζιπ τους κάνοντας επανάσταση. Τι επανάσταση; Την μεγαλύτερη που υπάρχει προσπαθούν να λογοκρίνουν όσους θεωρούν εμπόδιο στα επιχειρηματικά τους συμφέροντα..
ΥΓ Αυτά μπορούμε να πούμε σήμερα. Από αύριο........................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ο Άδωνις φαντάζεται μέρες του 1917

Ο Άδωνις Γεωργιάδης από την ασφάλεια του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που φρουρείται σαν «αστακός», ρίχνει κλεφτές ματιές έξω, στην πλατεία...