Κύπελλα και πρωταθλήματα θα πάρουν κι άλλα, πολλά, στο μέλλον, τόσο ο Ολυμπιακός όσο και η ΑΕΚ. Ας σταθούμε, όμως, για μια φορά στον τρόπο που φτάνει μια ομάδα στον στόχο της. Ο συγκλονιστικός τελικός του ΟΑΚΑ πρέπει να αποτελέσει οδηγό για τους προπονητές και τον τρόπο που σκέφτονται, γιατί πολύ απλά ο κόσμος βαρέθηκε τη σκοπιμότητα.
Το 4-4 ή αν θέλετε το 15-14 στα πέναλτι είναι εξαίρεση. Το 6-2 που σημειώθηκε στο Μπερναμπέου ή το 4-4 που είδαμε πρόσφατα στο Στάμφορντ Μπριτζ, είναι ο κανόνας.
Αυτή είναι η βασική διαφορά του ελληνικού ποδοσφαίρου με τις υπόλοιπες χώρες. Ενα ματς της ποιότητας του σαββατιάτικου τελικού συμβαίνει κάθε 30-35 χρόνια, αντίθετα εκτός Ελλάδας παρακολουθούμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα τέτοια ματς.
Ε, και; Σύμφωνοι. Το ελληνικό ποδόσφαιρο υστερούσε, υστερεί και θα υστερεί ποιότητας. Επαναλαμβάνω. Ε, και; Εστω μία στο τόσο που βλέπουμε τέτοια γεμάτα και χορταστικά παιχνίδια, καλό είναι να τα διαφημίζουμε και ουχί να ψάχνουμε δικαιολογίες. Ηταν χαλαρές οι άμυνες, ήταν αστεία τα γκολ και άλλα τέτοια. Γιατί, στο πρόσφατο 4-4 της Τσέλσι με τη Λίβερπουλ δεν ήταν χαλαρές οι άμυνες, δεν μπήκαν ασόβαρα, για τέτοιου επιπέδου ματς, γκολ;
Τέλος πάντων, είναι μεμψιμοιρία να θεωρείς ότι ένα ματς όπως αυτό που έγινε το βράδυ του Σαββάτου στο Ολυμπιακό Στάδιο είχε την εξέλιξη που είχε από τύχη. Ουδείς έχει την απαίτηση να βλέπουμε κάθε μέρα τέτοια παιχνίδια, αλλά τουλάχιστον όταν τα βλέπουμε ας τα απολαμβάνουμε.
Μετά το τέλος του αγώνα, στην αίθουσα Τύπου του ΟΑΚΑ, καθόμουν δίπλα στον Αλέξη Σπυρόπουλο και πραγματικά είχα την τύχη να δω πως θα πρέπει να αντιμετωπίσουν όλοι οι δημοσιογράφοι τον συγκεκριμένο αγώνα. Οσοι διαβάσετε το σχόλιο του γνωστού και έμπειρου δημοσιογράφου, θα καταλάβετε γιατί. Γιατί πολύ απλά απέφυγε να αναλωθεί σε τακτικές ανοησίες και αγωνιστικές αναλύσεις. Προτίμησε να ευχαριστήσει όλους τους ποδοσφαριστές που πάτησαν τον αγωνιστικό χώρο για αυτό που μας πρόσφεραν. Εναν προς έναν.
Το ότι το κύπελλο κατέληξε στον Ολυμπιακό σίγουρα είναι είδηση. Ειδικά αν ο τελικός κρινόταν στο γκολ. Οταν το ματς όμως έχει την εξέλιξη που είχε, τις εναλλαγές συναισθημάτων, τα πανέμορφα γκολ και την αγωνιστική συμπεριφορά των ποδοσφαιριστών, τότε το αποτέλεσμα παύει να είναι είδηση. Είδηση είναι ο τρόπος με τον οποίο ήρθε.
Το τριήμερο είναι λιγάκι περίεργο, είναι αλήθεια, γιατί υπάρχει μια άτυπη κόντρα μπασκετικών και ποδοσφαιρικών. Αυτή φούντωσε μετά τον ημιτελικό της Ευρωλίγκας μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, αφού άπαντες έσπευσαν να κάνουν συγκρίσεις στο θέαμα, την ποιότητα και την ουσία των δύο αθλημάτων. Με συγχωρείτε, αλλά αυτά είναι για άλλους. Οχι για εδώ. Εδώ το ωραίο το αναγνωρίζουμε. Είτε προέρχεται από τον Γιασικεβίτσιους και τον Τσίλντρες, είτε από τον Σκόκο και τον Ντάρμπισαϊρ. Δόξα τω Θεώ την Παρασκευή και το Σάββατο χορτάσαμε από μπάλα. Ματσάρα στο Βερολίνο, ματσάρα στο ΟΑΚΑ. Νικητής το άθλημα και οι φίλαθλοι.
Οχι αυτοί που πήγαν για να βρίσουν. Αυτοί που πήγαν για να δουν μπάλα. Αυτοί που πήγαν να βρίσουν τον Νικοπολίδη και τον Κυργιάκο δεν χρειάζονται ούτε τον οίκτο μας. Αυτοί έχασαν, όχι εμείς. Εμείς απολαύσαμε θέαμα, γκολ και ανατροπές, ενώ αυτοί χάρηκαν όταν η φωτοβολίδα τους εκτοξεύθηκε μακριά ή το λέιζερ τους σημάδευσε τον Κάκο. Αυτοί μετά από κάποια χρόνια θα λένε ότι έκλεψαν τόσα πανό από τους αντιπάλους και πέταξαν τόσες κροτίδες. Εμείς θα λέμε ότι ζήσαμε τι εστί αθλητισμός όταν η σκοπιμότητα περνάει στο περιθώριο.
Ευχαριστούμε για αυτό που ζήσαμε στο βράδυ στο ΟΑΚΑ. Και ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ θα πάρουν κύπελλα και πρωταθλήματα. Δυστυχώς, όμως, μπάλα δεν θα ξαναδούμε σύντομα. Γι'αυτό ας αναγνωρίσουμε την εξαίρεση, ας την απολαύσουμε και ας διατηρήσουμε την κρυφή μας ελπίδα ότι το 4-4 του τελικού ίσως είναι η αρχή για να βλέπουν πλέον οι προπονητές κάπως διαφορετικά τον τρόπο που θα κατακτήσουν τον στόχο. "Τσούκου τσούκου μπολ" ή "όλα μέσα"; Αμυνα ή επίθεση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου