ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΜΟΥ ΘΑ ΖΩ

Φύσηξε ο βοριάς της παρηγοριάς πάνω στο κορμί μου , άλλαξε ο καιρός μέχρι και ο Θεός τα έβαλε μαζί μου. Πάλι θα είναι η νύχτα μου μεγάλη ,και η μέρα πάλι ήλιο δεν θα βγάλει, μέσα στο σκοτάδι μου θα ζω. Καλή εισαγωγή για ένα κείμενο Σαββατιάτικο ,μετά από ένα παράξενο βράδυ Παρασκευής ,και μια τραγική τηλεφωνική επικοινωνία το απόγευμα του Σαββάτου. Πολλές φορές έχω σκεφτεί ότι το δικό μου "σκοτάδι" είναι πολύ πιο φωτεινό από τον δυνατότερο ήλιο ,γιατί τα αστέρια του νυχτερινού ουρανού δεν λένε ποτέ ψέμματα, για άλλη μια φορά η νύχτα είναι πιο ντόμπρα από την ημέρα. O ήλιος τους πιο σκοτεινός από το φεγγάρι, οι Ιδέες τους φθηνές και ξεθωριασμένες. Τα αισθήματά τους ρηχά και ευκαιριακά ,ο κόσμος τους χωρίς ενδιαφέρον , η ζωή τους απελπιστικά ήσυχη. Όλα τα πρωινά τους δεν μου λένε τίποτα και πάνω που ότι είχα βρει τον ΗΛΙΟ μου επέστρεψα και λάτρεψα το ΦΕΓΓΑΡΙ(Συνεχίζεται)