Μία από τις πλέον «παραμελημένες» παραμέτρους της ιστορίας του Αντικαπιταλιστικού Εθνικιστικού Κινήματος του μεσοπολέμου ήταν η οικονομική και κοινωνική του πολιτική, και όχι τυχαία! Σε μια εποχή προϊούσης αποσύνθεσης του κοινωνικού κράτους, εργασιακού άγχους και ανασφάλειας, το να τονίσει κανείς την πολιτική αυτών των καθεστώτων δημιουργεί αναπόφευκτα συγκρίσεις βλαπτικές για την ΕΕ των τοκογλύφων και πολιτικάντηδων… Το πρώτο -χρονικά – Εθνικό/Ολοκληρωτικό Καθεστώς ήταν ο Ιταλικός Φασισμός. Το καθεστώς παρ΄ ότι δεν έφτασε στα ριζοσπαστικά ιδεώδη του φιλοσόφου του φασισμού J.Jentile (λόγω των εγγενών τάσεων συμβιβασμού κύκλων του με την βασιλική οικογένεια και πλουτοκρατικούς οικονομικούς κύκλους) έσωσε την ιταλική οικονομία και ιδίως την βιομηχανία από την κρίση του 1929 , προστάτευσε τους εργαζομένους και δημιούργησε τις προϋποθέσεις με τις υποδομές στις οποίες επένδυσε για την τεράστια μεταγενέστερη οικονομική ανάπτυξη της Ιταλίας.
Αύξηση των εξαγωγών και υποτίμηση
Η φασιστική διακυβέρνηση έθεσε ως κύριο στόχο την αύξηση των εξαγωγών σε μια εποχή που οι αποικιακές αυτοκρατορίες της Βρετανίας και της Γαλλίας και δεν έδιναν την ευκαιρία πρόσβασης στην πλειονότητα αγορών και πρώτων υλών.. Υποτιμήθηκε η λιρέτα ενισχύθηκαν με κίνητρα οι εξαγωγές και δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στην αυτάρκεια παραγωγής δημητριακών με την λεγόμενη «Μάχη των Σιτηρών» (Battaglia del Grano) χάρις την οποία η Ιταλία απεξαρτήθηκε από την εισαγωγή σίτου από την Αίγυπτο -δηλαδή τη Βρετανική Αυτοκρατορία. Αποτέλεσμα ήταν ο διπλασιασμός της βιομηχανικής παραγωγής μεταξύ 1922-1929.
Η ύφεση του 1929 χτύπησε και την ιταλική βιομηχανία. Το φασιστικό κράτος πήρε πρωτοβουλία για τη στήριξη της βιομηχανίας, των θέσεων εργασίας και της θέσης των αναξιοπαθούντων. Δημιουργήθηκε το Instituto Mobiliare Italiano(Ιταλικό Βιομηχανικό Ινστιτούτο) που στήριξε τις οικονομικές μονάδες και έγινε μέτοχος σε όλες τις μεγάλες ΑΕ της χώρας κατά 21,5%. Η οικονομία ανέκαμψε και με τους προστατευτικούς φραγμούς το ΑΕΠ αυξήθηκε με αποτέλεσμα την περίοδο 1922-1939 ο μέσος όρος αύξησης του ΑΕΠ ήταν 3,9, παρά την κρίση. Μάλιστα το 1937 για πρώτη φορά σε μεσογειακή χώρα η αξία της βιομηχανικής παραγωγής υπερέβη την αξία της αγροτικής.
Επίσης πρώτη φορά σχεδιάσθηκαν οι δημόσιες επενδύσεις βάσει του στόχου του οικολογικού επαναπροσδιορισμού(ridimensionamento). Ως προς την κατεύθυνση της κοινωνικής προστασίας δημιουργήθηκε το Εθνικό Φασιστικό Συμβούλιο Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Instituto Nazionale Fascista della Previdenza Sociale) που καθιέρωσε στη γειτονική χώρα το πρώτο σύστημα κοινωνικής προστασίας και ρύθμισης.
Κατά τη διάρκεια της κοινωνικής δημοκρατίας του Σαλό το Επαναστατικό Φασιστικό Κόμμα αφαίρεσε την διοίκηση των επιχειρήσεων από του πλουτοκράτες που συνεργάσθηκαν με τους αγγλοαμερικανούς ιμπεριαλιστές εισβολείς. Ακόμη καθιερώθηκε η εργατική συμμετοχή και ο κοινωνικός έλεγχος για κάθε επιχείρηση.
Η οικονομική πολιτική του Εθνικοσοσιαλισμού
Τα θεαματικότερα αποτελέσματα όμως είχε η πολιτική του Εθνικοσοσιαλισμού στη Γερμανία. Το NSDAP όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση είχε να αντιμετωπίσει μια οικονομία σε πλήρη ύφεση, υψηλότατο πληθωρισμό και ανεργία της τάξεως των 6.000.000. Για τον εθνικοσοσιαλισμό προτεραιότητα δεν ήταν όμως τα υπερκέρδη των τοκογλύφων- κερδοσκόπων, αλλά η ανάπτυξη της Γερμανικής οικονομίας και η βελτίωση των όρων ζωής του Γερμανικού λαού.
Έτσι το καθεστώς αφήνει την φιλελεύθερη θέαση της αποχής από παρεμβάσεις που αναπαράγει κοινωνικό αποκλεισμό και ανεργία. Με κίνητρα και κρατική συμμετοχή και χρηματοδότηση συγχωνεύονται οι μικρές βιοτεχνίες που η κάθε μία με ίδιους πόρους δεν θα μπορούσε να διασφαλίσει την τεχνολογική τους αναβάθμιση. Οι συνενωθείσες επιχειρήσεις γιγαντώνονται, έχουν την κρατική στήριξη καθώς έχουν προτεραιότητα στις κρατικές προμήθειες.
Παράλληλα δημεύεται η έγγειος ιδιοκτησία που έμενε αφορολόγητη, ανεξέλεγκτη από κρατικό και κοινωνικό έλεγχο και διανέμεται στους ακτήμονες. Οι εκτάσεις γίνονται παραγωγικές, οι φεουδαλικοί καταναγκασμοί και η εκμετάλλευση των ακτημόνων τερματίζεται. Δημιουργούνται θέσεις εργασίας και η αγροτική παραγωγή καλύπτει τις ανάγκες της χώρας, αυξάνονται και τα έσοδα από τη φορολόγηση των νέων εκτάσεων που πριν έμεναν χέρσες , και η γη πεδίο κερδοσκοπίας των Junkers-φεουδαρχών. Κι ίσως εδώ εδράζεται το μίσος των αριστοκρατών-υψηλόβαθμων στρατιωτικών προς τον Εθνικοσοσιαλισμό, μίσος που τους οδήγησε ως το σημείο να προδώσουν την πατρίδα τους.
Πρόγραμμα δημοσίων έργων
Ακόμη με ένα πρόγραμμα δημοσίων έργων, κατασκευής εργατικών κατοικιών, επέκτασης σιδηροδρομικών δικτύων, δημιουργίας αυτοκινητοδρόμων δημιουργούνται οι υποδομές περαιτέρω ανάπτυξης και νέες θέσεις εργασίας.
Η συγκεκριμένη οικονομική πολιτική θα οδηγούσε σε υψηλό δείκτη τιμών(πληθωρισμός) κάτι που αποφεύχθηκε με την επιβολή «παγώματος» τιμών και μισθών. Σε θεσμικό επίπεδο ιδρύθηκε Οργανισμός Βιομηχανικής Οικονομίας και Κρατικό Εμπορικό Επιμελητήριο με σκοπό την χάραξη κατευθύνσεων οικονομικής πολιτικής.
Σε ότι αφορά στην κοινωνική πολιτική ,τα συνδικάτα συγχωνεύτηκαν στο Γερμανικό Εργατικό Μέτωπο (DAF) υπό τον Dr Ley. Θεσπίσθηκαν τα προγράμματα “Kraft durch Freude”(Δύναμη δια της χαράς) και ‘Schonheit der Arbeit’( Ομορφιά της εργασίας) Το πρώτο αφορούσε τον ελεύθερο χρόνο και την ποιότητα ζωής και το δεύτερο την βελτίωση των εργασιακών σχέσεων. Οι παραβιάσεις εργατικής νομοθεσίας και τα τυχόν προβλήματα ετίθεντο στην δικαιοδοσία των Δικαστηρίων Κοινωνικής Τιμής . Το οκτάωρο καθιερώνεται και η Πρωτομαγιά θεσπίζεται επίσημη αργία. Η Εργασία είναι Αξία που προστατεύεται στον Εθνικοσοσιαλισμό αντιθέτως με την σημερινή νεοφιλελεύθερη απορύθμιση των κοινωνικών δικαιωμάτων και της συρρίκνωσης του κράτους προνοίας
Τα αποτελέσματα της κρατικής παρεμβατικότητος και ρύθμισης ήταν άμεσα. Οι 6.000.000 άνεργοι το 1933 ήταν μόλις 37.000 το 1938 και το επόμενο έτος η ανεργία απλά εξαλείφθηκε!
Η κρατική παρέμβαση βεβαίως είχε ως αποτέλεσμα την αντίδραση των εκμεταλλευτών του Γερμανικού λαού .. Οι βιομήχανοι Goerderer και Hassell όπως και η εταιρία Bosch χρηματοδότησαν προσπάθειες εκτροπής χωρίς επιτυχία…
Στο σημείο αυτό πρέπει να κάνουμε την διευκρίνιση ότι η γερμανική οικονομία παρά τα μυθεύματα δεν ήταν προσανατολισμένη στην παραγωγή όπλων και τους εξοπλισμούς καθώς μόλις το 9% της παραγωγής της αφορούσε όπλα. Επίσης η Γερμανία την περίοδο 1934-1939 εξαπλασίασε τις αμυντικές δαπάνες όπως ήταν λογικό για μία χώρα χωρίς ναυτικό, βαρέα όπλα και αεροπορία που συγκροτεί στοιχειώδεις ένοπλες δυνάμεις, ενώ το ίδιο διάστημα η Βρετανία επίσης εξαπλασίασε τον αμυντικό προϋπολογισμό της , η Γαλλία τον δεκαπλασίασε και η ΕΣΣΔ τον οκταπλασίασε. Μια μικρή λεπτομέρεια: οι χώρες αυτές διέθεταν ήδη συγκροτημένες ένοπλες δυνάμεις ενώ η Γερμανία όχι. Δεν κατηγορήθηκαν όμως για «προετοιμασία πολέμου»…
Συνοψίζοντας μπορούμε να διαπιστώσουμε πως τόσο ο Εθνικοσοσιαλισμός , όσο και ο Φασισμός έθεσαν την οικονομία στην υπηρεσία του Έθνους. Δεν άφησαν την παραγωγική διαδικασία στο έλεος της χωρίς πατρίδα πλουτοκρατίας που βαπτίζει «εθνικό συμφέρον» τις επενδύσεις από την Τουρκία τα τοκογλυφικά/κερδοσκοπικά παιχνίδια(ΔΝΤ, Μνημόνια κλπ.) που σκλαβώνουν Έθνη και Λαούς. Οι συγκρίσεις με το σήμερα αυτονόητες…
Μ. Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου