“Αγαπητοί Συναγωνιστές, Είμαι φίλος της Χρυσής Αυγής, αλλά όχι –ακόμα- μέλος. Συμμετείχα σε αρκετές διαδηλώσεις των «Αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα και θέλω να πω ότι είχα πικραθεί από την απουσία οργανωμένου μπλοκ του κινήματος. Μόλις τις τελευταίες ημέρες άρχισα να κατανοώ τη στάση σας. Θα καταλάβετε γιατί από τα επόμενα. Χτες 29 Ιουνίου ήμουνα στο Σύνταγμα από τις 10:30 το πρωί και παρατήρησα τα εξής: 1ον) Το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ, που πέρσι είχε κάνει «φραγμό» αλά ΜΑΤ μπροστά στη βουλή για να μη μπει ο κόσμος μέσα, σήμερα αποχώρησε κατά τις 12, λίγο πριν αρχίσουν τα επεισόδια. Περίεργο, πολύ περίεργο! Τα μέλη του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ είχαν τις δυνάμεις και τον εξοπλισμό (τα γνωστά στιλιάρια μ’ ένα σημαιάκι στην άκρη) να εμποδίσουν τους κουκουλοφόρους να δράσουν και να τους απομακρύνουν από το Σύνταγμα. Μπορούσαν αλλά δεν το έκαναν, προτίμησαν τη φυγή. Ούτε συνεννοημένοι να ήταν! Ή μήπως ήταν; Η Παπαρήγα μίλαγε στη βουλή για… μπράβους που κάνουν τα επεισόδια. Αλλά οι πραγματικοί μπράβοι δεν είναι σαν τους αναρχοκομμουνιστές κουκουλοφόρους, με κάτι χεράκια λεπτά σαν καλάμια. Το ΚΚΕ λοιπόν τους ξέρει ποιοι είναι και τους καλύπτει πολιτικά.
2ον) Από τον απλό κόσμο, τον κόσμο που δεν ανήκει σε κομματικά μπλοκ, όλους αυτούς που έρχονταν τις Κυριακές στο Σύνταγμα, σήμερα υπήρχαν λίγοι. Πολλοί λίγοι. Η αιτία ήταν τα προχτεσινά επεισόδια και αυτά που αναμένονταν (και που έγιναν) χτες. Αν υπήρχε όλος αυτός ο κόσμος στην Πλατεία, δε θα υπήρχε χώρος για τους κουκουλοφόρους. Και θα ήταν πολύ σκούρα τα πράγματα για τους βουλευτές. Αυτό συζητιόταν πολύ τις προηγούμενες ημέρες κι ήταν έτοιμο και το σύνθημα: «από πού θα φύγετε;» Τώρα οι βουλευτές μπήκαν και κυρίως βγήκαν σαν κύριοι. Κι αυτό είναι «κατόρθωμα» των αναρχοκομμουνιστών προβοκατόρων.
3ον) Οι περισσότεροι «αγανακτισμένοι» που βρίσκονταν σήμερα στο Σύνταγμα, ήταν απ’ αυτούς που αποκαλείτε «επαγγελματίες αγανακτισμένους». Ήταν οι γνωστοί αριστεριστές της κάτω πλατείας. Αυτοί έπαιζαν τον εξής ρόλο: δε φόραγαν κουκούλες, αλλά είχαν προμηθευτεί μάσκες, τις οποίες φορούσαν και βαζελίνη για τα χημικά και ήταν η κάλυψη των κουκουλοφόρων. Δηλαδή, οι ομάδες των κουκουλοφόρων έβγαιναν μέσα από το πλήθος των «επαγγελματιών αγανακτισμένων»-αριστεριστών, χτυπούσαν τα ΜΑΤ και ξανάμπαιναν μέσα στο πλήθος. Αυτοί οι αριστεριστές μερικές φορές συμμετείχαν στις επιθέσεις μαζί με τους κουκουλοφόρους.
4ον) Οι δημοσιογράφοι και οι φωτογράφοι έκαναν «έφοδο» να τραβήξουν πλάνα όποτε οι αστυνομικοί πήγαιναν να πιάσουν κάποιον κουκουλοφόρο και οι «επαγγελματίες αγανακτισμένοι» έμπαιναν μπροστά και φώναζαν «αφήστε το παιδί» κ.α. Συνήθως οι αστυνομικοί εγκατέλειπαν την προσπάθεια και γύριζαν πίσω.
5ον) Για τους απλούς αστυνομικούς δε μπορώ να πω τίποτα. Όπου τους έστελναν πήγαιναν, ίσως χωρίς να ξέρουν τι γίνεται. Κι έφαγαν τόνους πέτρες. Τα ΜΑΤ που είχαν έρθει από την επαρχία (αυτοί που δε φοράγανε πράσινα) ήτανε μια τραγωδία, είχανε χαθεί και δεν ξέρανε που να πάνε και τι να κάνουνε. Δε μπορώ να πω το ίδιο και για τους «μεγάλους» της αστυνομίας. Δεν έχουν δίκιο αυτοί που λένε πως δεν υπήρχε σχέδιο. Σχέδιο υπήρχε, να… μην υπάρχει σχέδιο! Αν διέταζαν να διωχτούν οι κουκουλοφόροι με συνεχές, ασταμάτητο κυνηγητό προς την Ομόνοια, μέσα σ’ ένα τέταρτο θα είχαν τελειώσει όλα. Αλλά τι έκαναν; Τα ΜΑΤ κυνηγούσαν τους κουκουλοφόρους για 10-20 μέτρα και μετά οπισθοχωρούσαν ανεξήγητα. Επέστρεφαν οι κουκουλοφόροι και αυτό επαναλαμβανόταν κάθε λίγο και λιγάκι, συντηρώντας την ένταση. Τα δακρυγόνα που έπεφταν ανελέητα προς όλες τις κατευθύνσεις έδιωξαν τον απλό κόσμο που είχε έρθει απροετοίμαστος για τέτοιες καταστάσεις (χωρίς μάσκες κ.α.), αλλά όχι τους «προετοιμασμένους».
6ον) Το τελικό μου συμπέρασμα είναι το εξής: όλα ήταν στημένα από την αρχή! Στο κόλπο ήταν η κυβέρνηση, οι υψηλόβαθμοι της αστυνομίας, οι κουκουλοφόροι, οι «επαγγελματίες αγανακτισμένοι» (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), οι δημοσιογράφοι των καναλιών και το ΚΚΕ. Ο μεγάλος χαμένος ήταν ο απλός κόσμος που περίμενε πως και πως τη χτεσινή ημέρα για να πολιορκήσει τη βουλή και δε μπόρεσε καν να φτάσει στην Πλατεία ή φοβήθηκε να πάει. ”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου