Το τελευταίο αντίο για τον Χρήστο Μακρή ήταν κάπως διαφορετικό,το πιο θερμό χειροκρότημα του το επιφύλλασαν οι φίλοι του, οι θαυμαστές , ο απλός κόσμος. Τα δάκρυα δεν έχουν καμία σημασία.
Η απουσία του στους δικούς του ανθρώπους είναι τρομακτική και να φανταστείτε ήθελε όλοι να γελάνε σήμερα στο στερνό του ταξίδι. Το έλεγε συχνά " Όταν πεθάνω δεν θέλω κλάματα , να χαμογελάτε και θέλω λευκά να φοράτε, ολόλευκα που είναι και το αγαπημένο μου χρώμα" Ο Χρήστος δεν μένει πια εδώ αλλά είναι παρατηρητής όσων άφησε πίσω του. Μία μάνα να κάθεται βουβή στην αγαπημένη του γωνιά και πολλά όνειρα ,που δεν πρόλαβε η μάλλον δεν του έδωσαν την ευκαιρία να τα πλάσει με την μορφή που ήθελε εκείνος και να τα κάνει δικά του. Η αυλαία έπεσε , έχει μείνει όμως κάτι που θα τον θυμίζει, το ανεξίτηλο χαμόγελο του και ένα τραγούδι που αγαπούσε πολύ ο Χρήστος και ήθελε να το ακούει συχνά " Γιατί έχεις φύγει.." Καλό σου ταξίδι αγαπημένε μου φίλε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου