«Η κόρη μου είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου και δεν μπορώ να το κρύψω» τόνισε η Βάνα και χαμογέλασε.
Τι έχει αλλάξει στη ζωή σου την τελευταία πενταετία;
«Είμαι πιο ευτυχισμένη. Με βλέπω το πρωί στον καθρέφτη και χαμογελώ, γιατί μπορεί το πορτοφόλι να είναι άδειο, αλλά νιώθω ευγνωμοσύνη για τη ζωή. Κι αυτό δεν μπορεί να μου το πάρει κανείς. Είμαι πιο χαρούμενη και λιγότερο απενοχοποιημένη με τον εαυτό μου αλλά και σε σχέση με τους άλλους και τελικά πιο ελεύθερη. Παλιά ήμουν πιο επιθετική».
Άρα, η Βάνα που είδαμε να πετάει τα μικρόφωνα και να αποχωρεί από το «Πρωινό mou» ήταν η παλιά Βάνα;
«Όχι. Είναι ένα κομμάτι της Βάνας και αυτό. Νομίζω πως όλοι ξέρετε ότι είμαι αληθινή. Αυτό ένιωσα κι αυτό έκανα. Ομολογώ ότι, αν είχα απέναντί μου τον Λάκη Λαζόπουλο ή τη Μαλβίνα Κάραλη, ίσως και να μην το έκανα, γιατί το να σου δώσει τρία λεπτά κάποιος που είναι άλλου βεληνεκούς το ανέχεσαι. Να σε ξεπετάξει, όμως, ένας που δεν είναι ούτε ο Λαζόπουλος ούτε ο Λάρι Κινγκ, όχι. Δεν έχω εμπάθεια με τα παιδιά και σκέφτομαι ότι ίσως ήταν και η αμηχανία των πρώτων ημερών, γιατί τώρα δοκιμάζονται στην πρωινή ζώνη, αλλά διέκρινα στη συμπεριφορά τους μια έπαρση κι αυτό με πείραξε».
Τι λάθη πιστεύεις ότι κάνεις στην ανατροφή του παιδιού σου;
«Δυστυχώς, είμαι άνθρωπος της υπερβολής. Την έχω μάθει να ψωνίζει, να της παίρνω πολλά ρούχα και προσπαθώ πια να βάλω ένα μέτρο, ώστε να μπορεί και το παιδί να έχει ανάλογη συμπεριφορά και στη δική του ζωή αργότερα. Πίσω από ένα κακομαθημένο παιδί, κρύβεται πάντα ένας υπερβολικός γονιός. Και έχω μεγάλη ευθύνη, γιατί, αν δώσω στη Φαίδρα λάθος βάσεις, μετά θα είναι πολύ αργά. Αλλά αναγνωρίζω τα λάθη μου και προσπαθώ να τα διορθώσω. Τη σταμάτησα από το ιδιωτικό σχολείο και την έβαλα στο δημόσιο, γιατί δεν ήθελα να κρατάει την Prada και την Cucci από τα οκτώ της χρόνια. Δεν θέλω η Φαίδρα να ξέρει καν τι σημαίνει Prada και Cucci. Θέλω να μιλάει με τα παιδιά της γειτονιάς, να σεβαστεί τον δάσκαλο, να γίνει πιο γήινη. Θέλω να έχει επαφές και με τα παιδιά των μεταναστών, να φάει και μια σπρωξιά παραπάνω, γιατί αυτή είναι η ζωή και με αυτούς τους ανθρώπους θα συναναστρέφεται, όταν μεγαλώσει. Και βέβαια, λόγω και της οικονομικής κρίσης, πρέπει να μάθω και στο παιδί την έννοια της οικονομίας. Τώρα πια, όταν θα πάμε σε ένα κατάστημα παιχνιδιών, θα της πω "αυτό δεν μπορώ να σ’ το αγοράσω"».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου