Τα νέα τρέχουν γρήγορα, καλά η άσχημα , η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου πονάει . Τι μπορώ να πω εγώ για τον Χρήστο Μακρή ,τον φίλο μου, τον αδερφόμου γιατί για μένα ήταν αδερφός πάνω απ' όλα στα έυκολα και στα δύσκολα.Δεν είμαι από εκείνους τους συναδέλφους του που σήμερα θα βγάλουν επικήδειο, να πουν για το καλό παιδί , πόσο θα τους λήψει και όλα αυτά τα υποκριτικά μελό. Που ήταν όλοι αυτοί όταν τους χρειαζόταν πραγματικά ο Χρήστος; όταν έχασε την δουλειά του , έμεινε άνεργος, ταλαιπωρήθηκε .Ο γολγοθάς του δεν σταμάτησε εδώ , ο σταυρός ακόμη πιο βαρύς χάνει τον αγαπημένο του πατέρα. Μετά ήρθε η περιπέτεια της υγείας του να προσθέσει ένα ακόμη βαρύ φορτίο στους ώμους του. Η ανεργία τον γονάτισε τον κάνει πιο ευάλωτο στην αδυναμία του που είναι το φαγητό.
Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΡΟΣΜΕΝΟ ΦΙΝΑΛΕ
Το τελευταίο διάστημα ήταν καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι λόγω παχυσαρκίας και ζούσε μαζί με τη μητέρα του στο σπίτι τους στη Νέα Ιωνία. Τα τηλέφωνα χτυπούσαν σπάνια αυτή η ξαφνική σιωπή τον πονούσε όσο τιποτα άλλο, δεν ήθελε να δεχτεί ότι οι συνάδελφοι του από την εκπομπή "ΜΗΤΣΙ ΧΩΣΤΑ" τον ξέχασαν. Για εκείνους ο Χρήστος κάποτε όταν περνούσαν μια δύσκολη φάση ήταν πάντα εκεί στο πλευρό τους. Τα λέγαμε που και που στο τηλέφωνο ήσουν πάντα γλυκός έτσι θα σε θυμάμαι πάντα χαμογελαστό η χαρά της ζωής. Τι κι αν το χαμόγελο σου έσβησε καλέ μου φίλε πάντα θα είσαι εδώ. Η παρέα μας μίκρινε από χθές το απόγευμα στις 16: 45 που έφυγες. Κρατώ τις καλύτερες στιγμές όμως τα γέλια τις πλάκες , τα απίστευτα πάρτυ που πηγαίναμε στη Σαλαμίνα . Όλοι εσένα περίμεναν ,το ίδιο και σήμερα. Κρατώ μια θέση κενή ,ξέρω οτι θά έρθεις έστω και αν δεν σε βλέπω . Πάλι θα κάνεις τα δικά σου, θα με σκουντήξεις στον ώμο ,θα μου κλείσεις το μάτι και θα μου τσηρίξεις με την ίδια βραχνή φωνή " εεε! ψιτ! να χαμογελάς ... να χαμογελάς μεγάλε! και να κλείνεις το μάτι όπως κάνω εγώ. Με το χαμόγελο κερδίζεις τα πάντα".
Διαβάζω πάλι την ανακοίνωση του θανάτου σου που εξέδωσε το νοσοκομείο, δεν το πιστέυω νομίζω ότι είναι μέρος της θεατρικής παράστασης που ήθελες να ανεβάσουμε " Ο θάνατος του Εμποράκου"
«Ο ασθενής Μακρής Χρήστος του Εμμανουήλ 46 ετών που νοσηλεύοταν από την 1/11/2010 στη ΜΕΘ του Λατσείου απεβίωσε την 4/11/2010 και ώρα 16:45».
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
Ο Χρήστος Μακρής ήταν καθηλωμένος για πολλούς μήνες στο κρεβάτι του πόνου. Ζούσε σε ένα μικρό ισόγειο διαμέρισμα στη Νέα Ιωνία μαζί με τη μητέρα του .Τα αλλεπάλληλα χειρουργεία τον έχουν καταβάλει ψυχικά αλλά και σωματικά, είναι ένα ράκος.Περισσότερα απ'όλα όμως του είχε στοιχίσει η μοναξιά! Το γεγονός πως όλοι τον είχαν ξεχάσει! Μιλάγαμε από τον Αύγουστο ασταμάτητα και με τις ώρες στα τηλέφωνα . Η φωνή του ξεχυλίζει πόνο και παράπονο...
“Εζησα τρεις μήνες στο ΚΑΤ γιατί έκανα επτά χειρουργεία στα πόδια μου. Παρακάλεσα να δω τουλάχιστον τον άνθρωπο με τον οποίο συνεργαζόμουν στο Alter, και τον θεωρούσα φίλο μου, αλλά όχι μόνο δεν ήρθε, αλλά δεν με πήρε ούτε τηλέφωνο για να ρωτήσει αν ζω..."
- Μιλάς για τον Μητσικώστα....
" Ναι , Μάνο μου όπως στα λέω ,ούτε ένα τηλέφωνο. Μας πέταξε όλους σαν τις λεμονόκουπες στα σκουπήδια και μετά ούτε σας είδα ούτε σας ξέρω.
"Ξέρω πως οι εποχές είναι δύσκολες αλλά είμαι ρομαντικός. Προφορικά όλοι με ενίσχυσαν αλλά στην πράξη κανείς.Αν ήξερα ότι ένας ηθοποιός υπέφερε, θα πήγαινα κοντά του- όχι να του δώσω χρήματα, αλλά αγάπη και κουράγιο".
Ο Χρήστος , ο φίλος όπως τον έζησα τον τελευταίο καιρό δεν ήταν ο ίδιος,είχε χάσει κάθε ενδιαφέρον, είχε παραιτηθεί από την ίδια την ζωή . Ήταν αποφασισμένος να δώσει ένα τέλος στο μαρτύριο του.
“Ισως μάθεις σύντομα πως δεν είμαι στη ζωή. Όσο ζούμε μας τρώνε, όταν φύγουμε θα καταλάβουν τι χάσανε. Είμαι αποφασισμένος να βάλω ένα τέλος στο μαρτύριο μου”. Θυμάμαι ακόμη τα λόγια του και ανατριχιάζω... Κοιτώ τις φωτογραφίες του , το ίδιο χαμόγελο. Το κενό που άφησε είναι μεγάλο μία μάνα πίσω μόνη να ζητά λύτρωση να πάει κοντά του.
Μόνοι άνθρωποι που τον στήριζαν και δεν έχανε ευκαιρία να τους ευχαριστεί, η Αννα Φόνσου, ο Σπύρος Μπιμπίλας, η Λίλα Καφαντάρη και η Τατιάνα Στεφανίδου! "Αν δεν υπήρχε το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, θα είχα πεθάνει " έλεγε .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου