ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

Tου Σταύρου Μαρίνη 
Τελικά σε αυτό το blog οι αναγνώστες αφήνουν σχόλια για άσχετα θέματα και όχι για τις αναρτήσεις!!! Κινούμενοι από τα κόμπλεξ τους για δικά μου αγαπημένα πρόσωπα πετυχαίνουν να συνδυάζουν αναρτήσεις και βγάζουν ότι πιο αρνητικό έχουν. Θα μπορούσα να κάνω λογοκρισία στα σχόλια αλλά όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι είναι αντίθετο με τον χαρακτήρα μου. Εγώ ο "φασίστας" σέβομαι το δικαίωμά σας να έχετε άποψη και να με βρίζετε αφού σε διάλογο με επιχειρήματα δεν είναι δυνατόν να βγείτε νικητές. Έχω γίνει πολλές φορές στόχος και δεν με ενοχλεί δεν θέλω όμως να γίνονται στόχοι όσοι εγώ σέβομαι και αγαπώ ανεξάρτητα από τι κάνουν οι ίδιοι. Άλλωστε το blog διαφέρει και για αυτό θα σας χαρίσω ακόμα ένα κείμενο από αυτά που δεν θα βρείτε πουθενά σε ανάλογα blogs. Πάμε λοιπόν να μιλήσουμε για την ζήλεια. Κάποιοι  ζηλεύουν και από την άλλη ισχυρίζονται ότι αγαπάνε για αυτό το κάνουν. Η αγάπη φίλοι μου είναι απόλυτη μπορεί να ζηλεύεις γιατί δεν έχεις αυτή που αγαπάς αλλά δεν μπορεί να δημιουργείς πρόβλημα και καταστάσεις όταν δεν είναι μαζί σου. Εάν από ζήλεια βρίζεις και χτυπάς κάποιον σίγουρα αυτό που εσύ λες αγάπη δεν είναι. Θέλεις αυτός που αγαπάς να είναι καλά ακόμα και εάν πλαγιάζει με άλλον!!!


Απλά πράγματα δεν είναι δυνατόν να αγαπάς πραγματικά κάποιον και να τον αναγκάζεις να ζει μια κόλαση. Ούτε είναι δυνατόν να τον καθυστερείς επειδή εσύ δεν είσαι ή δεν νιώθεις έτοιμος για το επόμενο βήμα. Δεν θα ανακαλύψω βέβαια την Αμερική εάν σας πω ότι η ζήλεια που ενοχλεί τον σύντροφό μας είναι μια αρρώστια που διαλύει με μαθηματική ακρίβεια την Αγάπη. Μπορεί και πρέπει να ζηλεύουμε δεν έχουμε όμως το δικαίωμα να κάνουμε την ζωή κόλαση σε κάποιον που ισχυριζόμαστε ότι αγαπάμε.
Οι Αγάπες διαρκούν αιώνια έστω και εάν οι άνθρωποι χωρίζουν. Δεν είναι γρίπη για να περάσει και εάν περάσει σημαίνει ότι δεν ήταν ΑΓΑΠΗ. Δεν είναι δυνατόν να μην αγαπώ κάποιον επειδή μου φέρθηκε άσχημα ή γιατί δεν είχε τις ίδιες αντιλήψεις με μένα. Αγαπάω κάποιον επειδή είναι αυτός και όχι αυτός που θα ήθελα. Και κάτι που ίσως στεναχωρήσει κάποιους που λένε συχνά την λέξη σε αγαπώ. Όσο πιο πολύ την λες τόσα λιγότερα νιώθεις. Εγγυημένα όλα αυτά και θα τα δείτε σε βάθος χρόνου. Γιατί Αγάπη χωρίς διάρκεια δεν είναι Αγάπη. Τις επόμενες μέρες το blog σας θα πραγματοπιήσει μια σειρά από επιθέσεις σε ανθρώπους που καιρό τώρα προσπαθούν να μας βάλουν σε καλούπια. Για εμάς το καλό και το κακό είναι απόλυτο. Τα λάθη , οι παραλείψεις μας αλλά και όσα κατά καιρούς σας έχουμε πει ότι δεν μας εκφράζουν είναι και αυτά που μας κάνουν ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ. Δεν μας φοβίζει ούτε η αυτοκριτική αλλά και ούτε κάνουμε τις Ιδέες μας εμπόρευμα. Προσπαθούμε να τραβήξουμε το ενδιαφέρον σας έτσι ώστε μέσα σε έναν οχετό άσχετων ειδήσεων να δείτε και αυτές που εμείς θεωρούμε ότι μπορεί να σας αλλάξουν την ζωή. Δεν είμαστε σίγουροι ότι αυτός ο τρόπος ζωής που θα σας "οδηγήσουμε" θα σας φέρει την ευτυχία ή την επιτυχία. Είμαστε σίγουροι όμως ότι δεν θα συμβιβαστείτε ποτέ με καταστάσεις που κάνουν τους ανθρώπους μικρούς και ασήμαντους. Γιατί η Ιστορία μας έχει διδάξει ότι οι Ιδέες μας είναι ανίκητες στο χρόνο και ΑΓΝΕΣ ακόμα και μέσα σε πολέμους. Οι Ιδέες δεν φυλακίζονται και είναι πολύ χρήσιμες σε όποιον θέλει να λέει ότι πέρασε από αυτή την ζωή και δεν έκανε παλάτια και πλούτη αλλά παρέμεινε ακέραιος απέναντι στον συνάθρωπό του. Σε κάποιους τα πολλά λεφτά είναι αυτοσκοπός. Εμάς πάλι θα μας οδηγούσαν πιο σύντομα στον θάνατο. Δεν μιλάμε φυσικά για τον βιολογικό αλλά για τον πνευματικό θάνατο. Θέλουμε να είμαστε και να παραμείνουμε άνθρωποι και σε αυτό τον αγώνα ζητάμε να είναι μαζί μας όσοι ακόμα νιώθουν ζωντανοί. Τα πτώματα των εχθρών μας είναι είναι σε προχωρημένη σήψη και για αυτό δεν αντέχουμε την μπόχα κάποιων που θεωρούν ότι ζουν και αγοράζουν τα πάντα με τα χρήματά τους. Εμάς δεν μπορούνε να μας αγοράσουν γιατί ως γνωστόν οι Ιδέες δεν ΕΧΟΥΝ ούτε ΤΙΜΗ αλλά ούτε εμπορική αξία. Κρίμα για αυτούς αλλά είμαστε δύσκολοι και δεν θα υποκείψουμε ποτέ στην φλύαρη και ανιαρή εβραϊκή τους προπαγάνδα. Είματσε περήφανοι που έχουμε αισθήματα και όχι χρήματα. Άλλωστε και τα χρήματά μας θα τα αφιερώναμε στον αγώνα του να παραμείνουμε Ιδεαλιστές. Ο ιστορικός υλισμός κατεύρρευσε όπως αναμένεται να γίνει και με τον Καπιταλισμό. Μόνη ελπίδα του κόσμου είναι ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ και επειδή δεν πιστεύουμε ότι θα διαλυθεί αυτός ο κόσμος θα επικρατήσει αργά ή γρήγορα. Και κάτι τελευταίο καμιά σχέση δεν έχει ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ με τα χουντοβασιλικά αποβράσματα που καπηλεύονται κάποιες από τις Ιδέες μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ο Άδωνις φαντάζεται μέρες του 1917

Ο Άδωνις Γεωργιάδης από την ασφάλεια του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που φρουρείται σαν «αστακός», ρίχνει κλεφτές ματιές έξω, στην πλατεία...