Λίγες ώρες πριν από την κάλπη, ο Τζίμης Πανούσης έλυσε τη σιωπή του και μίλησε για όλους και για όλα στο newstime.gr και τον Φ. Χριστοδούλου. Αποφεύγουμε σκοπίμως τον οποιοδήποτε πρόλογο. Μόνο λίγες χρηστικές πληροφορίες: το περιεχόμενο είναι αυστηρώς ακατάλληλο για ανηλίκους και ιδιαιτέρως ενοχλητικό για τους οπαδούς όλων των κομμάτων. Διαβάστε το, αν το επιθυμείτε, αποκλειστικά με δική σας ευθύνη. Η ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι συμπτωματική.
Ο συλλογισμός; Ο σχεδιασμός ο πολιτικός, και ο συλλογισμός. Οχι ο δικός μου! Ο σχεδιασμός του Γιωργάκη. Δε φτάνει το μυαλό το δικό μου μέχρι εκεί.
Πιστεύετε ότι η γενιά σας κατέστρεψε την Ελλάδα; Οχι, νομίζω ότι είμαστε μια από τις καλύτερες γενιές. Εχω αλλάξει άποψη. Πρέπει να πω ότι αλλάζω συνεχώς απόψεις. Δηλαδή, οι απόψεις που θα πούμε τώρα -αν μπορούν να θεωρηθούν απόψεις- εντάξει, ο καθένας θα βγάλει τα συμπεράσματά του. Αλλά αν κάναμε τη συνέντευξη μισή ώρα μετά, θα ήταν εντελώς διαφορετικές. Διότι είμαι καθαρός μαρξιστής, γέννημα θρέμμα. Αλλάζω βάσει των συνθηκών. Και αϊνσταϊνικός βαθιά. Ολα είναι σε σχέση με κάτι άλλο. Εγώ είμαι τώρα αυτός που είμαι, σε σχέση μ’ εσένα που μου παίρνεις συνέντευξη. Αν ήτανε μια μουνάρα εδώ τώρα και μου ’παιρνε συνέντευξη, θα ήμουν εντελώς διαφορετικός.
Είστε σαφής. Θα ήμουν ένας γκόμενος σαν τον Ρομπέρτο Καβάλι -δεν ξέρω αν τον γνωρίζεις- ένας μόδιστρος Ιταλός.
Οχι προσωπικά. Ο Ρομπέρτο Καβάλι, η Μαρινέλλα και ο Φλωρινιώτης έχουν ακριβώς την ίδια φάτσα, πάνε στον ίδιο πλαστικό και δε νομίζω ότι το έχει προσέξει κανένας, ούτε κανένα μεσημεριανάδικο –που, συνήθως, δεν τους ξεφεύγουν αυτά. Και είναι μια σημαντική αποκάλυψη. Αυτές οι τρεις φάτσες είναι σα να λέμε οι Τρεις Χάριτες, οι Τρεις Μοίρες. Εχουν το ίδιο παγωμένο χαμόγελο, δεν μπορούνε να γελάσουνε. Δεν μπορούνε να γεράσουνε, συγγνώμη.
Θέτω υπόψη σας μια σκέψη. Τα τελευταία 30 χρόνια ζήσαμε σχετικά καλά στην Ελλάδα με τα λεφτά των άλλων, με δάνεια και πακέτα της ΕΕ. Και τώρα, ξαφνικά, μας ζητάνε να κάνουμε κάτι, να κάνουμε πράσινη ανάπτυξη. Το βρίσκετε δίκαιο; Οταν είναι γνωστό πως όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες, αυτοί ήταν ανεβασμένοι στα δέντρα και έτρωγαν βελανίδια. Ναι. Βέβαια, αντιστράφηκαν οι ρόλοι μετά, εμείς ήμασταν που τρώγαμε τα βελανίδια. Οι άλλοι είχανε θέατρο από το 1300. Εμείς στα 1300 ήμασταν εντελώς ζώα. Και, επίσης, αν διαβάσεις τη «Μαύρη Αθηνά», δεν έχουμε καμία σχέση με αυτούς τους αραπάδες, που ήταν εδώ στην αρχαιότητα και μεγαλούργησαν. Το χρέος μας το έχουμε κάνει ως φυλή, και με το παραπάνω. Είναι μεγάλο ψέμα του εκσυγχρονισμού και του νεοφιλελευθερισμού ότι εμείς δε δουλεύουμε. Γιατί έχω σπουδάσει αυτά τα άχρηστα και μπορώ και κοιτάω τις στατιστικές και τις μετρήσεις με άλλο μάτι.
Του ειδικού; Ναι, του ειδικού γιατί έχω δουλέψει κιόλας παλιά στη ΝΟΥΝΟΥ, στο γάλα ΝΟΥΝΟΥ. Επρεπε να κάνω μια έρευνα και να βγάλω ότι το ΝΟΥΝΟΥ είναι το καλύτερο γάλα.
Και προέκυψε; Ναι, ήμουνα υποχρεωμένος, αλλά προέκυψε και απ’ τα πράγματα, από τις γνώσεις μου τις επιστημονικές. Αλλά θέλω να πω ότι οι Ελληνες είναι από τους λαούς που δουλεύουνε πάρα πολύ, είναι μύθος ότι δε δουλεύουνε. Και, επίσης, υπάρχει μια τρομαχτική αλήθεια -μια και πιάσαμε τη στατιστική- και είμαι υποχρεωμένος να το καταθέσω. Μια πολύ εμπεριστατωμένη έρευνα που έγινε από έναν Οργανισμό -δε θυμάμαι τώρα, δεν είμαι πρόχειρος- μια ευρωπαϊκή μεγάλη οργάνωση λέει ότι οι Ελληνες είμαστε μικροτσούτσουνοι. Κατά δηλώσεις των γυναικών. Και είναι και μια συνταρακτική είδηση ότι οι γυναίκες λένε ότι δεν απατούν τους άνδρες Ελληνες συντρόφους τους, γιατί θα πέσουνε πάλι σε μικροτσούτσουνο. Οπότε, δεν έχει νόημα.
Τώρα το παρατήρησα, τώρα που μου το λέτε. Οι κοπέλες το παρατηρούσανε. Ομως, άμα κοιτάνε την κιθάρα όταν παίζω τραγούδια, τη σκαπουλάρω. Νομίζω ότι η τέχνη είναι μια αρρώστια και την κολλάς για να γλιτώσεις από κάτι άλλο.
Μου είναι δύσκολο να παρακολουθήσω αυτά που λέτε. Εγώ έχω την εντύπωση ότι οι Ελληνες μεγαλώνουν σήμερα τα παιδιά τους για να έχουν Θεό τα φράγκα. Καλά κάνουν πιστεύετε; Ε τώρα, είναι ανάλογα την κοινωνική ομάδα. Στο δικό μου χώρο… δηλαδή, στο γενικό χώρο που κινούμαι, ας πούμε, αν φωνάξεις Φοίβος θα γυρίσουνε γύρω στα 500 παιδάκια από την παρέα. Γιατί τα βγάλανε όλοι τότε Ορέστης, Φοίβος, Μυρτώ –ξέρετε, αυτά τα ονόματα που αρέσανε κυρίως στο ΚΚΕ Εσωτερικού, μια περίοδο που κυριαρχούσε στην ευρύτερη κουλτουριάρικη παρέα μας. Γιατί το Εσωτερικό νομίζω -και αυτό θέλω να το σημειώσω- είναι η λαίλαπα. Η Νέα Δημοκρατία μπροστά του είναι κόμμα επαναστατικό. Νομίζω ότι το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας αυτή τη στιγμή είναι ο Συνασπισμός, ο λεγόμενος. Η αναθεωρητική Αριστερά είναι το βαθύ κράτος, αυτοί στηρίζουνε και το ΠαΣοΚ και τη Νέα Δημοκρατία, σε όλες τις κυβερνήσεις. Στη συγκυβέρνηση τους είδαμε ανοιχτά που βγάλανε εκείνο τον επαίσχυντο νόμο -δεν το ’ξερα αυτό, το διάβασα τελευταία ότι είναι υπεύθυνος ο Γιάνναρος της ανανεωτικής Αριστεράς, τότε που έβγαλε το νόμο για τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης που τα λέω εγώ- να τα ελέγχουν αποκλειστικά οι εκδότες, πράγμα που είναι η καταστροφή του νεοελληνισμού. Και έχουν βάλει τη σφραγίδα τους και σε αυτό. Νομίζω ότι το μεγάλο πρόβλημα που έχουμε είναι ο Συνασπισμός, συνασπισμένοι υπάρχουνε στην ευρύτερη παρέα μου -γιατί είναι και ύπουλοι. Ο κνίτης, ας πούμε ο παλιός, είναι αλλιώς. Οταν πρωτόπαιξα στο πανεπιστήμιο τραγούδια σε μια κατάληψη στη Θεσσαλονίκη, με βουτήξανε οι κνίτες και με δείρανε. Δεν έχω φάει ξύλο ούτε από μπάτσους.
Η σχέση με την Αριστερά πώς είναι σήμερα; Τώρα είναι καλά, έχω γράψει και τραγούδι για την Αλέκα, λέω: «Αλέκα σε γαμώ και σε υποστηρίζω». Η Αλέκα νομίζει ότι είναι υπέρ της αυτό, δεν ξέρω για ποιο λόγο. Δεν το έχει καταλάβει. Πάντως για να επανέλθω στο Συνασπισμό, προτιμώ τους κνίτες -παρόλο που δέρνουνε. Και στο Χημείο μας δείρανε -γιατί εγώ είμαι της γενιάς του Χημείου. Δε μας βγάλανε τα τανκς, μας βγάλανε τα ΚΝΑΤ εμάς από το Χημείο τότε. Αλλά τους εκτιμώ περισσότερο διότι είναι αυτοί που είναι, ρε παιδί μου. Δεν κρύβονται. Ενώ οι συνασπισμένοι έρχονται και σε πλησιάζουνε με καλές διαθέσεις ότι θα σε βοηθήσουμε, και ελεύθερα, και ό,τι πεις κλπ. και στη φέρνουνε με άλλο τρόπο.
Τι θα κάνετε την ημέρα των εκλογών, θα ψηφίσετε; Πώς έχετε οργανώσει την ημέρα σας; Καταρχάς, να σου πω ότι μου αρέσει πολύ η trash τηλεόραση. Μ’ αρέσει το live, βλέπω συζητήσεις πάρα πολλές. Μπορεί να γίνεται κουρκούτι το κεφάλι μου αλλά τρελαίνομαι. Γουστάρω συζητήσεις (χαμηλόφωνα…)- γι’ αυτό μου αρέσουνε και οι τσόντες που είναι σε φυσικό χρόνο και το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ και τα αθλήματα γενικά. Γι’ αυτό βλέπω αθλητικά, ποδοσφαιρικά, και τσόντες –σεξ-, ό,τι είναι σε φυσικούς χρόνους δηλαδή. Δεν μπορώ το ψεύτικο, το στημένο. Γιατί πάντα η πραγματικότητα ξεπερνάει την τέχνη. Τώρα… δεν έχω ψηφίσει… Συνήθως ή βάζω τη φωτογραφία μου, ή σκίζω τα ψηφοδέλτια και τα βάζω μέσα, ή άλλες φορές κάθομαι στο παραβάν αρκετές ώρες.
Κι εσείς πώς βγαίνετε αφού το σφραγίσουνε; Εγώ κάθομαι δυο ώρες μέσα. Δυο-τρεις ώρες.
Είπατε ότι το σφραγίζουνε. Το σφραγίζουνε, αφού βγω εγώ.
Αα. Γίνεται ουρά, εγώ προσπαθώ να κωλυσιεργήσω να μη γίνει η εκλογοπανήγυρη. Αλλά τους πάνε σε ένα διπλανό τμήμα και λύνεται το πρόβλημα. Ετσι, απλώς, ταλαιπωρούμαι εγώ.
Μάλιστα, καταλαβαίνω. Χωρίς λόγο. Αν είχε ένα διάδρομο μέσα, κάτι, να έκανα μια άσκηση...
Οταν ακούτε πράσινη ανάπτυξη, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό; Η βλακεία. Η βλακεία, η ηλιθιότητα και το τίποτα. Το μηδέν. Πρέπει να σου πω ότι, εκτός από το Συνασπισμό που τον έχω άχτι, μεγαλύτερο άχτι έχω τους Οικολόγους και όλο αυτό τον οικοφασισμό ας πούμε, τους Πράσινους Χμερ τους λεγόμενους, τους οποίους σιχαίνομαι. Κι αυτοί είναι πάρα πολύ επικίνδυνοι, γιατί ως μικροί Θεοί όπως οι συνασπισμένοι -αριστεριτζήδες τους ονομάζω, από το αεριτζήδες-, αυτοί νομίζουν ότι είναι μικροί Θεοί και θα επέμβουνε στο οικοσύστημα. Πέρυσι που δεν έβρεχε λέγανε για καταστροφή από το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Τώρα που βρέχει δεν τους ενδιαφέρει, δεν επανέρχεται το θέμα. Δεν μπορώ αυτή την ηλιθιότητα, τη γελοιότητα, ότι μπορούμε εμείς να αλλάξουμε τον πλανήτη επειδή θα έχουμε ένα πλαστικό μπουκάλι και θα το πετάξουμε… Γι’ αυτό έχω κάνει πολλές επαναστατικές πράξεις. Εχω πάει στο Παρίσι με πολύ κόσμο και πέταξα στο δρόμο ένα πλαστικό μπουκάλι με νερό και πάγωσαν, σα να ήμουνα ο μεγαλύτερος τρομοκράτης… Ή σε σταματάει κάποιος την ώρα που τρως μια τσίχλα και πετάς το περιτύλιγμα στην Κηφισίας, ξέρω ’γω, που είναι χιλιάδες αυτοκίνητα και βγάζουν καυσαέρια, και τον πείραξε που πέταξα εγώ και θα λερώσω… Αυτούς τους ανθρώπους τους θεωρώ σιχαμερούς και τους έχει καταλάβει κι ο κόσμος και δε θα μπούνε τώρα στη Βουλή. Ούτε καν, θα πάρουν 1,5%. Ελπίζω να μη μπει και ο Συνασπισμός, αλλά μάλλον, θα διαψευστώ τώρα στις εκλογές.
Σας αρέσει αυτό το πράμα, αυτή η ανάπτυξη που υπήρξε τα τελευταία χρόνια; Μας οδήγησε κάπου καλά; Αυτό το «περνάμε καλά», ο Ελληνας ο «ανεβασμένος» πώς σας φαίνεται; Είναι πώς το βλέπεις. Αυτό το «εναλλακτική Μύκονος» δεν το βρίσκω κακό. Γιατί έχω ξεκινήσει από τη Μύκονο όταν η Παράγκα ήτανε φρικότοπος, όταν στο Paradise ήτανε μόνο φρικιά από όλο τον κόσμο. Πρέπει να σου πω ότι τα φρικιά, όπου πάνε τα φρικιά -το χω πει και σε μια άλλη συνέντευξη τελευταία- επειδή μια σίγουρη επένδυση τώρα με την κρίση είναι το real estate, αν ακολουθήσει το ένστικτο των φρικιών ένας καλός επιχειρηματίας, μπορεί να βγάλει πολλά λεφτά. Δηλαδή, τα φρικιά ξέρουν τα μέρη που στο μέλλον θα γίνουνε χλιδάτα. Ενας φρικότοπος ήταν η Μύκονος. Πολύ σημαντικός. Κυκλοφορούσαν μανδραούλες από τη Δήλο.
Μανδραούλες; Οι μανδραούλες είναι κάτι σαν Μανδραγόρας -όχι τόσο δηλητηριώδες βέβαια- το οποίο βγαίνει στη Δήλο και το πίνανε εκεί. Είναι σαν LSD επί εκατό ας πούμε. Δηλαδή, γινόταν ένα πράγμα πολύ φαντασμαγορικό. Εχω γνωρίσει απίστευτους τύπους. Εχω πάρει Nikon μηχανή F3 με τίποτα, με εξήντα δραχμές της εποχής. Αλλά για να πούμε και λίγο για την Αντίπαρο, δεν έχει χαλάσει τόσο πολύ όσο το λένε, ήρθε η Μαντόνα, ο Νταλάρας. Δηλαδή, ανεβαίνουμε μια κατηγορία.
Τι συμβουλές δίνετε στο παιδί σας για να ζήσει στην Ελλάδα, έτσι όπως είναι σήμερα; Εχω δυο παιδιά τώρα, που έχουν δεκαεννιά χρόνια διαφορά. Εχω μια κορούλα πέντε μηνών, τη Φωτεινή, και πρέπει να σου πω ότι παίρνω συμβουλές και από το γιο μου και -όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο- και από την πιτσιρίκα. Δεν τολμώ καν να σκεφτώ και να αναλύσω τις ευθύνες που έχω. Για την κόρη μου δεν μπορώ να πω, αλλά μπορώ να πω για τις παρέες του γιου μου, ότι είναι μια λαμπερή γενιά. Δηλαδή, όσο απογοητευμένος ήμουν για τη δική σας γενιά, τους σημερινούς τριαντάρηδες-τριανταπεντάρηδες που είχανε κάτσει, ήτανε αμερικανοφοβισμένοι πολύ, τα παιδιά αυτά τα βλέπω πολύ καλύτερα. Βέβαια, χωρίς να είναι όπως θα τα ήθελα εγώ. Δηλαδή , τσακώνομαι με το γιο μου για θέματα τρομοκρατίας. Εγώ είμαι υπέρ της τρομοκρατίας, ο γιος μου έχει κάποιες επιφυλάξεις. Κακώς. Νομίζω θα τον πείσω. Βλέπω ότι τα παιδιά αυτά έχουν μια καθαρότητα στο μυαλό, δεν κοιτάνε να κερδίσουνε, δεν έχουν αυτό τον κυνισμό. Και βλέπω, για πρώτη φορά, νέα παιδιά να μην ενδιαφέρονται για τη δουλειά. Οτι θα βρω μια δουλειά αύριο, τώρα. Στάσου, θα ζήσει τη ζωή του, φοιτητής είναι, θα γυρίσει από δω, θα πάει από κει, και μετά εντάξει, βλέπουμε. Δηλαδή, αυτό που είχαμε εμείς τότε. Ετρωγε γιαούρτι όποιος έλεγε τι δουλειά θα κάνω, όταν ήμουν στο πανεπιστήμιο. Ποια δουλειά; Κάτσαμε στο πανεπιστήμιο, θέλαμε δέκα, δεκαπέντε χρόνια να το τελειώσουμε.
Τελευταία ερώτηση. Τι είναι αυτό που σας δίνει μεγάλη χαρά στη ζωή σας και τι είναι αυτό που δεν το αντέχετε με τίποτα; Μεγάλη χαρά δε μου δίνει τίποτα, για να είμαι ειλικρινής. Τώρα είναι πάρα πολλά αυτά που με τρελαίνουνε. Δεν μας φτάνει ο χρόνος να τα πούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου