Κάθε κυβέρνηση έχει υποχρέωση απέναντι στους πολίτες αυτής της χώρας να προετοιμάζει τους μηχανισμούς για την προστασία α) από πυρκαγιές, διότι η Ελλάδα είναι χώρα της Μεσογείου με συγκεκριμένη χλωρίδα, δεδομένες θερμοκρασίες, συγκεκριμένες βροχοπτώσεις. β) από σεισμούς άνω των 6,5 Ρίχτερ, διότι η Ελλάδα είναι μία χώρα σεισμογενής, που βρίσκεται πάνω από το πεδίο σύγκρουσης των τεκτονικών πλακών Αφρικής και Ευρασίας, με ισχυρότατες σεισμικές δονήσεις. γ) από μεγάλες καταστροφές στη θάλασσα, διότι η Ελλάδα είναι χώρα με υπερτροφικό δίκτυο θαλάσσιων συγκοινωνιών λόγω γεωγραφίας.
Τα πράγματα είναι τόσο απλά, όσο και οι παραπάνω γραμμές. Από τότε που υφίσταται το νεοελληνικό κράτος, δεν έχουν ληφθεί και υλοποιηθεί οι στρατηγικές μέθοδοι για την πολιτική προστασία των πολιτών αυτής της χώρας απέναντι σε τόσο συγκεκριμένους κινδύνους. Κανείς δεν έχει απαιτήσει από τους πολιτικούς ηγέτες να διαδραματίζουν ρόλο θαυματοποιού. Το σύνολο των πολιτών, ωστόσο, απαιτεί από τους κυβερνήτες του κοινή λογική, αξιοσύνη και αξιοπιστία. Επί της καμένης γης της Αττικής, και προ δύο ετών της Ηλείας, η κοινή λογική, η αξιοσύνη και η αξιοπιστία δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ.
Οι ειδικοί έχουν κατά καιρούς, ως νέες Κασσάνδρες, προειδοποιήσει. Οι μηχανισμοί αυτοάμυνας της χώρας απέναντι στα συγκεκριμένα προβλήματα είναι από σαθροί έως ανύπαρκτοι. Ας απαριθμήσουμε τις προτεραιότητες:
α) Χάραξη και κατασκευή αντιπυρικών ζωνών σε όλες τις δασώδεις εκτάσεις και θαμνώδεις περιοχές. Οι υπουργικές αποφάσεις "κονταροχτυπιούνται" με το ακατανόητο νομικό πλέγμα που καλύπτει τη δυνατότητα παρέμβασης στο δάσος και την ανοησία, ολιγωρία, αλλά και αντικειμενική, πολλές φορές, αδυναμία της Tοπικής Aυτοδιοίκησης.
β) Κατασκευή παρατηρητηρίων έγκαιρης προειδοποίησης, με συγκεκριμένο σχέδιο και στρατηγική σε όλη τη χώρα, εξοπλισμένων με ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας και κυρίως επανδρωμένα.
γ) Συνεχής καθαρισμός των δασών από τις Κοινότητες, τους Δήμους, τις Νομαρχίες, τις Περιφέρειες και τέλος το ΥΠΕΧΩΔΕ, ανάλογα με τη ζώνη ευθύνης της κάθε υπηρεσίας και θεσμού.
δ) Έμπρακτη καλλιέργεια του εθελοντισμού. Το μέτρο αυτό αποτελεί και την πεμπτουσία της συλλογικής–ατομικής ευθύνης με αποκλειστικό αντικείμενο τη συλλογική προστασία του δημοσίου συμφέροντος. Αντ’ αυτού, προσλαμβάνονται αγροφύλακες.
ε) Πραγματική και αποτελεσματική εκπαίδευση του έμψυχου υλικού των μέσων πυρόσβεσης.
στ) Αγορά, συντήρηση και αναβάθμιση των τεχνικών μέσων πυρόσβεσης. Η Ελλάδα είναι μία χώρα που κινδυνεύει. Οι κυβερνήσεις οφείλουν να την εξοπλίσουν με ό,τι καλύτερο και αποτελεσματικότερο υφίσταται στη διεθνή αγορά. Αντ’ αυτού, οι μικροί ανεπαρκείς ηγετίσκοι προσπαθούν να εξοικονομήσουν δαπάνες, αυξάνοντας τις μίζες τους.
Η κυβέρνηση ήταν απούσα κατά τη διάρκεια αυτών των εφιαλτικών ημερών. Ο πρωθυπουργός με το περίφημο πλέον μπουφάν και εντός ελικοπτέρου πραγματοποίησε πτήση υπεράνω της απανθρακωμένης αττικής γης. Εκ των υστέρων βεβαίως. Οι μηχανισμοί των οποίων προΐσταται, απώλεσαν τον έλεγχο της κατάστασης. Ο «πολυδωρικός» και απανταχού πλέον γνωστός «στρατηγός άνεμος» ήταν και πάλι ο μέγας φταίχτης. Αιδώς! Η σημερινή κυβέρνηση αποχωρεί, υπό την πίεση των συνεπειών της ανεπάρκειας, της απληστίας, της βουλιμίας και τελικά της ανοησίας.
Οι επιδόσεις της θα παραμείνουν στην πολιτική ιστορία του τόπου για το αρνητικό ρεκόρ που σημείωσαν. Παρέλαβαν μία χώρα την οποία είχε περιγράψει στη Βουλή ο προηγούμενος πρωθυπουργός με αφορμή τη θαλάσσια τραγωδία στην Πάρο. «Αυτή είναι η Ελλάδα». Αυτή, λοιπόν, τη χώρα, χωρίς αυτοπεποίθηση, αυτοδυναμία, αυτοσεβασμό, αυτοπροστασία, παρέλαβε η σημερινή κυβέρνηση για να την παραδώσει στους επερχόμενους, χωρίς πάλι υποδομές, αξιοπιστία και αξιοσύνη. Με λίγα λόγια, η σκυτάλη αλλάζει χέρια όπως η διαφθορά αλλάζει τσέπες και ο παραλογισμός ανεγκέφαλες κεφαλές.
Μετά από κάθε τραγωδία, θα έπρεπε να επέρχεται κάθαρση, γιατί έτσι το όρισαν οι σοφοί. Στη σημερινή εποχή, οι τραγωδίες επαναλαμβάνονται, με τη λεγόμενη «επικοινωνιακή πολιτική» να αναλαμβάνει ρόλο καθάρσεως. Από τότε που ανακαλύφθηκε η «συγνώμη», χάθηκε το φιλότιμο. Στην πολιτική, αυτή η κατάσταση μεταφράζεται ως ΣΗΨΗ.
Η Αττική κάηκε λόγω απληστίας οικοπεδοφάγων, συμφερόντων μεγαλοεργολάβων, ανοησίας κυβερνώντων, βλακείας σχεδιαστών
και ανικανότητας αρμοδίων. Τα καμένα θα γίνουν οικόπεδα, τα οικόπεδα σπίτια. Η Αθήνα μετατρέπεται στη χειρότερη και ασχημότερη πόλη του κόσμου. Μετατρέπεται -ωστόσο- και σε οικολογική χαβούζα. Οι υπεύθυνοι για την καταστροφή κοιμούνται ήσυχα στα κυβερνητικά τους ησυχαστήρια. Δεν έχουν ενοχές. Δεν τους κυνηγούν οι Ερινύες, διότι απλά τις έχουν, και αυτές, εξαγοράσει. Κύριε πρωθυπουργέ, σκεφτήκατε ποτέ πως το μόνο που εναπομένει σε έναν πολιτικό, είναι η θέση που θα καταλάβει στις σελίδες της Ιστορίας; Κύριοι της αντιπολίτευσης, αναλογιστήκατε ότι το μόνο που θα πρέπει να απασχολεί έναν πολιτικό, είναι ο τρόπος που θα χαρακτηριστεί από την πένα των ιστορικών; Πόσες ακόμη καταστροφές θα αντιμετωπίσει αυτή χώρα... έως ότου η ίδια η κοινωνία αναλάβει τη δική της συλλογική ευθύνη και κάθε πολίτης σταθεί μπροστά στη δική του ατομική ευθύνη;
Οι φωτιές έσβησαν για να ανάψουν κάπου αλλού. Αυτή η φωτιά της πίκρας με τη γεύση κάρβουνου δεν μπορεί να σβήσει με κανένα πυροσβεστικό μέσο.
www.zougla.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου