Ματωμένη μνήμη Σολωμού

Μανώλης Φουσκολαγουδάκης

Ο αέρας μύριζε μπαρούτι εκείνο τον ταραγμένο Αύγουστο στην Κύπρο. Είχαν περάσει μόλις τρεις μέρες από τότε που ο Τάσος Ισαάκ έπεφτε νεκρός στα χώματα της κατεχόμενης μεγαλονήσου, όταν η δεύτερη πράξη του δράματος έμελε να παιχτεί. Λίγες στιγμές έπειτα από την ταφή του, με το χώμα νωπό, ακόμα, πάνω στο μνήμα του, οι φίλοι του πήραν στεφάνια και λουλούδια μυρωμένα και κατευθύνθηκαν προς το οδόφραγμα της Δερύνειας για να αποδώσουν φόρο τιμής στο χαμένο τους σύντροφο. Η κατάσταση δεν άργησε να βγει και τη μέρα εκείνη εκτός ελέγχου, όταν από το πουθενά την εμφάνισή τους στο σημείο έκαναν οι… συνήθεις ύποπτοι «Γκρίζοι λύκοι». Λίγα λεπτά αργότερα η περιοχή μετατράπηκε σε πεδίο μάχης. Ο πετροπόλεμος ήταν μόνο η αρχή. Ξαφνικά ένας από τους συγκεντρωμένους διαδηλωτές πετάχτηκε μπροστά. Ήταν ο Σολωμός Σολωμού, ξάδερφος του νεκρού Τάσου. Με αστραπιαίες κινήσεις βρέθηκε στη νεκρή ζώνη. Οι Κυανόκρανοι των Ηνωμένων Εθνών ήταν πολύ αδύναμοι για να τον συγκρατήσουν. Ο 26χρονος άνδρας από το Παραλίμνι με βήμα γοργό και σταθερό και με το τσιγάρο να καίει στο στόμα, κατευθύνθηκε προς τον ιστό που ανέμιζε η τουρκική σημαία. Άρχισε να σκαρφαλώνει στον ιστό. «Ρε μην πηγαίνεις κοντά ρε. Ελα εξω ρε μαλακα. Θα σου ρίξουνε ρε μαλακα» ήταν οι τελευταίες λέξεις που άκουσε. Μετά τα πάντα σκοτίνιασαν. Ο Σολωμός Σολωμού έπεφτε νεκρός στο χώμα, χτυπημένος από πέντε σφαίρες στο πρόσωπο, το λαιμό και την κοιλιά. Οι συγκεντρωμένοι διαδηλωτές ήταν οι επόμενοι στόχοι των τουρκικών πυρών. Ένδεκα τραυματίες, ανάμεσά τους και μία γυναίκα που δεν βρισκόταν καν στη νεκρή ζώνη ήταν ο θλιβερός απολογισμός. Από τις ριπές των Τούρκων τραυματίζονται και κυανόκρανοι. Επικρατεί πανικός. Χρειάζεται να περάσουν 15 ολόκληρα λεπτά, προτού οι άνδρες της ειρηνευτικής δύναμης καταφέρουν να προσεγγίσουν το άψυχο κορμί του Σολωμού που κείτονταν στο χώμα. Την ίδια στιγμή, ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων παρακολουθούσε με καμάρι τα… «επιτεύγματα» των κατοχικών στρατευμάτων και των «Γκρίζων Λύκων», οι οποίοι, λίγο αργότερα, ξεχύθηκαν σε πανηγυρισμούς στα κατεχόμενα εδάφη. (Οι πανηγυρισμοί των Τουρκοκυπρίων. Σε πρώτο πλάνο ο υπαρχηγός των Γκρίζων Λύκων στη Λευκωσία) Τις επόμενες ημέρες, ομάδα ανακριτών του Αρχηγείου Αστυνομίας και της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αμμόχωστου, μετά από συντονισμένες έρευνες, εντόπισε τους δράστες, εναντίον των οποίων εκδόθηκαν διεθνή εντάλματα σύλληψης. Μεταξύ των δολοφόνων του Σολωμού ήταν ο Kενάν Aκίν, έποικος, πρώην αξιωματικός του τουρκικού στρατού , υπουργός γεωργίας του κατοχικού καθεστώτος και πράκτορας των τουρκικών μυστικών Δυνάμεων. Τον Ακίν επικήρυξε η Λευκωσία έναντι του ποσού των 460.000 ευρώ. Το υλικό που εξασφαλίσθηκε από την έρευνα χρησιμοποιήθηκε για προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εναντίον της Τουρκίας. Η Κύπρος δικαιώθηκε. Κανένας από τους δράστες δεν έχει, μέχρι σήμερα, συλληφθεί.

Η εικόνα του νέου μάρτυρα της ελευθερίας να σκαρφαλώνει στο ιστό με το τσιγάρο στο στόμα εξακολουθεί να συγκλονίζει, να εμπνέει και να προκαλεί ρίγη συγκίνησης. Σύμβολο θυσίας και αυταπάρνησης. Πηγή έμπνευσης και ελπίδας. Το αδιόρατο χαμόγελο στα μάτια του τη στιγμή του χαμού του, αποτέλεσε την καλύτερη απάντηση στα οπλισμένα χέρια των ανθρώπων που του έκοψαν το νήμα της ζωής. Γαλήνιος την ώρα που το πλήθος έβγαζε κραυγές αγωνίας, είχε ήδη ξεκινήσει το μακρύ του ταξίδι. Κάποιοι αποκάλεσαν την πράξη του ένδειξη άκρατου ηρωισμού. Κάποιοι άλλοι τρέλα κι απερισκεψία. Έτσι κι αλλιώς, η τρέλα κι ο ηρωισμός δυο δράμια γης απέχουνε. Έτσι κι αλλιώς, αυτοί είναι που γράφουνε την ιστορία. Όσοι είναι με αλλιώτικο απ’ των πολλών το υλικό καμωμένοι. Ο Σολωμός Σολωμού έφυγε στις 14 Αυγούστου του 1996, την ημέρα που συμπληρώνονταν 22 χρόνια από τον δεύτερο «Αττίλα», δικαιώνοντας απόλυτα τα λόγια του Κωστή Παλαμά: «Η πατρίδα δεν μετριέται με το στρέμμα αλλά μονάχα με της καρδιάς το πύρωμα και το αίμα».

www.zougla.gr