ΕΓΡΑΨΕ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ... ΜΠΡΟΣ

Οταν -μια στο τόσο- ένας από τους αποκαλούμενους "μεγάλους" του ΠΟΚ χάνει, τότε αίφνης όλοι αναζητούν τα αίτια της ήττας στον Γολιάθ που έχασε από τον Δαβίδ. "Εκπληξη", "σοκ", "χαστούκι", "ντροπή", "ξεφτίλα" και μύρια όσα έχουν να κάνουν με το ένα από τα δύο σκέλη ενός αποτελέσματος -τον "μεγάλο" ηττημένο δηλαδή- είναι αυτά που διαβάζουμε την επόμενη μέρα στις εφημερίδες και ακούμε σε ραδιόφωνο και τηλεόραση. Αφού αυτά πουλάνε... Στη χθεσινή νίκη του Πανσερραϊκού, γιατί ήταν πρωτίστως νίκη των Σερραίων κι όχι ήττα των "πρασίνων", θα μου επιτρέψετε να σταθώ σε ένα πρόσωπο. Στον Ούγκο Μπρος. Ορισμένοι τεχνηέντως καλλιέργησαν με τον ερχομό του Βέλγου την εντύπωση ότι ο διακεκριμένος προπονητής ήρθε για μια "αρπαχτή" η οποία με το εξαίσιο βιογραφικό του θα ήταν εξασφαλισμένη. "Ελα μωρέ, ήρθε για την κονόμα, στο Βέλγιο έχει υψηλή φορολογία, θα κάνει την μπάζα του, θα φύγει με ελαφρά πηδηματάκια κι ούτε γάτα ούτε ζημιά". Η καφενειακού τύπου λογική των "άμπαλων" πέρασε και στο γήπεδο. Ακουσα δεκάδες φορές ανθρώπους, που δεν ήξεραν ούτε αν ο Μπανγκουρά είναι έγχρωμος, μέσα στο γήπεδο, να κράζουν τον Μπρος όταν ένα ματς "στράβωνε". Ευτυχώς ο άνθρωπος δεν ξέρει ελληνικά και καλό θα είναι να φροντίσει να μη μάθει. Κάπου εκεί άλλωστε βάσισε και την επιτυχία του ο Ρεχάγκελ. Σαν άλλος Οττο λοιπόν, ο Ούγκο, αφού κατάλαβε τάχιστα που ήρθε και προσαρμόστηκε σε χρόνο ρεκόρ με τις χαμηλού επιπέδου απαιτήσεις του ελληνικού πρωταθλήματος άρχισε να συλλέγει βαθμολογικούς πόντους και παράλληλα να "ξεσκαρτάρει" το έμψυχο δυναμικό, βελτιώνοντας μέσα στο γήπεδο πράγματα απλά και στοιχειώδη αλλά τόσο ουσιώδη που άλλαξαν την πορεία μιας καταδικασμένης ομάδας. Στην πίεση της βαθμοθηρίας ο κόουτς των "λιονταριών" όχι απλώς δεν λύγισε αλλά προσέφερε και προσφέρει -με τη δεδομένη εμπειρία του- δωρεάν μαθήματα διαχείρισης του υλικού που έχει. Παραδείγματα; Ορεξη να έχετε! Εβγαλε από... τη ναφθαλίνη έναν παίκτη όπως ο Σιάκκας (βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος μιας εθνικής που έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης πλάι σε Νίνη, Παπασταθόπουλο, Μήτρογλου, Κουτσιανικούλη, πολυεργαλείο ολκής το οποίο παραλίγο να μείνει "αιώνιο ταλέντο"), έδωσε ευκαιρίες σε νεαρούς παίκτες με ταλέντο και ψυχή όπως ο Παπάζογλου, ο Γκούρτσας, ο Ανάκογλου, πραγματοποιεί υποδειγματικό rotation και σε επίπεδο τακτικής χρησιμοποίησε ένα σύστημα το οποίο ταιριάζει -αποδεδειγμένα- γάντι στον Πανσερραϊκό (4-2-3-1), δοκιμάζοντας σε ρόλους χαφ άλλοτε τον Μούταφτσιτς, άλλοτε τον Μιλένκοβιτς, ακόμα και τον Καλί ή τον Γαλανόπουλο. Με λίγα λόγια, πειραματίστηκε, μόχθησε, έψαξε να βγάλει ό,τι καλύτερο είχε στο ρόστερ του και δικαιώθηκε φτάνοντας να κυνηγάει αυτό που φάνταζε αδιανόητο στο τέλος του πρώτου γύρου, την "σωτηρία". Μέσα σε όλα αυτά, απέκλεισε στο κύπελλο την προπέρσινη κάτοχό του Λάρισα και ακολούθως τον Παναθηναϊκό (με νωπές ακόμα τις δάφνες του τελευταίου από τις αναμετρήσεις με Βιγιαρεάλ και Ολυμπιακό). Δεδομένα λοιπόν πρέπει να πιστωθεί στον 57χρονο ασπρομάλλη με καταγωγή από το Χάμπεεκ, η μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία του Σερραϊκού ποδοσφαίρου. Ο ίδιος προσγειωμένος, αφού "πήρε την ταυτότητα" του υποτιθέμενου μετρ της τακτικής Τεν Κάτε, χαμογέλασε με νόημα όταν ρωτήθηκε για την συνέχεια της πολύ όμορφης περιπέτειας του Πανσερραϊκού στο κύπελλο. "Θα προτιμούσα να κερδίσω την ΑΕΚ", απάντησε, αλλά ποιος τον πιστεύει; Πολύ περισσότερο τώρα που μπορεί να την κερδίσει και σε πρωτάθλημα και σε κύπελλο. TOY ΘΑΝΑΣΗ ΚΟΥΜΠΑΡΟΥΔΗ ΠΗΓΗ: WWW.INFOSERRES.GR