ΓΙΑΤΙ ΚΡΑΤΑΩ ΤΟ BLOG ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΕΝΗΜΕΡΩΝΩ

Γιατί σ' αυτή την ζωή ελάχιστοι άνθρωποι έχουν την δύναμη να "σκοτώσουν" το δημιούργημά τους. Εγώ σίγουρα δεν είμαι από αυτούς εμένα κάθε χωρισμός , αποχωρισμός , θάνατος με αφήνει "νεκρό". Αισθήματα, συγκινήσεις, και η πικρή αίσθηση του "τελειώματος" με κάνει να θέλω να φύγω μακρυά. Τον μόνο αποχωρισμό που θα δεχόμουν είναι ο φυσικός θάνατος. Γιατί για μένα τίποτα δεν τελειώνει από ότι έχει αρχίσει παρελθόν-παρόν-μέλλον είναι άμεσα συνδεδεμένα και είμαστε εμείς. Ποιο κομμάτι μου να πετάξω και γιατί; Εγώ δεν σκοτώνω τα κείμενα μου απλώς δεν προχωράω..., αλλά τα κείμενα ευτυχώς δεν πεθαίνουν μόνο εμείς , ούτε τα αισθήματα πεθαίνουν. Τελικά ο αδύναμος κρίκος είμαστε εμείς.