"θέλω κι εγώ να πω τη γνώμη μου σχετικά με όσα γράφονται και λέγονται αυτές τις μέρες για το θάνατο του Ν. Κακαουνάκη, τα ενδεχόμενα ιατρικά λάθη και τα "χάλια" του Ευαγγελισμού.
Δεν έχω καμία γνώση για τα γεγονότα που οδήγησαν στην άσχημη εξέλιξη παρά μόνο όσα γράφονται και λέγονται στα blogs και στην τηλεόραση. Γνωρίζω όμως τον Ευαγγελισμό...
έχοντας κάνει την ιατρική ειδικότητά μου εκεί, αλλά και τους χειρουργούς που τον χειρούργησαν. Και αισθάνομαι την ανάγκη να τους υπερασπιστώ. Την ανάγκη να θυμίσω - σε όσους ξεχνούν - πόσο μεγάλο σχολείο ήταν και είναι ο Ευαγγελισμός, πόσοι σπουδαίοι γιατροί έμαθαν εκεί την Ιατρική και πόσοι άνθρωποι καθημερινά βρίσκουν εκεί λύση στο πρόβλημα υγείας τους. Ο Ευαγγελισμός νοσηλεύει πολλές φορές ακόμη και 800 ασθενείς - αν θυμάμαι καλά τα νούμερα -με καλή έκβαση της συντριπτικής πλειοψηφίας αυτών. Σίγουρα κάποιοι δεν θα πάνε καλά. Συμβαίνει αυτό στην Ιατρική, αναπόφευκτα. Και λάθη θα γίνουν, άλλωστε δεν υπάρχει αλάνθαστος άνθρωπος ή γιατρός. Ενδεχομένως, κάποτε να υπάρχει και αμέλεια που οδηγεί στο λάθος και στην άσχημη έκβαση, αλλά αυτό είναι πολύ σπάνιο όταν μιλάμε για Νοσοκομεία όπως ο Ευαγγελισμός. Και να το προχωρήσω ακόμη, αν θέλετε: πιστεύει κάποιος ότι οι γιατροί δεν θα έκαναν ό,τι μπορούσαν ενώ γνώριζαν ότι περιθάλπτουν έναν διάσημο ασθενή και, επομένως, η όποια αποτυχία τους θα λάμβανε την έκταση που έχει λάβει σήμερα; Ακόμη και ο καχύποπτος που πιστεύει πως οι γιατροί ενδιαφέρονται μόνο για όποιον δώσει φακελάκι ή είναι επώνυμος, θα πρέπει να συμφωνήσει με αυτό.
Η προσωπική μου εμπειρία στον Ευαγγελισμό λέει πως ουδέποτε κάποιος αδιαφόρησε για επείγον ή σοβαρό πρόβλημα ασθενούς. Αντίθετα, όλοι ξεπερνούσαν τον εαυτό τους, με απλήρωτες υπερωρίες, ξενύχτια συνεχή κλπ. Παράπονα θα υπάρχουν πάντα. Και ξέρετε γιατί; Διότι όλοι είμαστε εγωιστές και θέλουμε ό,τι ζητάμε να γίνεται τώρα, αγνοώντας την έλλειψη ανθρώπινων πόρων και τις προτεραιότητες ενός συστήματος. Π.χ. αξέχαστο θα μου μείνει σε εφημερία του Ευαγγελισμού που τρέχαμε με έναν ασθενή σε φορείο να αιμορραγεί (και να αφήνουμε ένα ποτάμι αίματος στο πέρασμά μας), αλλά ένας άλλος ασθενής με τραβούσε από το μανίκι και μου έλεγε "πού πας γιατρέ, πότε θα δεις τις αιμορροϊδες μου;".Και πολλά τέτοια. Διότι, απλά, είναι τέτοια η φύση μας: μας ενδιαφέρει μόνο η παρτούλα μας...Αυτοί λοιπόν, πάντα παράπονα θα έχουν, ό,τι κι αν κάνει ο γιατρός, ο υπάλληλος της εφορίας κλπ.
Δεν πρέπει λοιπόν να μηδενίζουμε τα πάντα. Σίγουρα θα βρεθούν άνθρωποι με παράπονα (δίκαια ή άδικα) από τον Ευαγγελισμό. Μπορεί να έγιναν λάθη και στην περίπτωση του Ν. Κακαουνάκη.Ρώτησε όμως κανένας τους χιλιάδες που μένουν ευχαριστημένοι; που έλυσαν το πρόβλημά τους; Το τελευταίο που χρειάζονται οι εργαζόμενοι του Νοσοκομείου είναι αυτός ο ψυχολογικός πόλεμος που γίνεται τώρα και η δημιουργία καχυποψίας για το μεγαλύτερο Νοσοκομείο της χώρας.
Κι όσο για τους χειρουργούς που διάβασα ότι χειρούργησαν τον αείμνηστο Ν. Κακαουνάκη έχω να πω ότι είναι γνωστή η αξία τους πανελληνίως και δεν θα τους καταδικάσουμε από μια αποτυχία. Είναι άδικο για όσα έχουν κάνει. Πριν από 9 χρόνια επέλεξα τον κ. Πρίγγουρη να χειρουργήσει την μητέρα μου και αυτό κάτι πρέπει να λέει αφού οι εργαζόμενοι στον Ευαγγελισμό γνωρίζαμε σίγουρα "τι ψάρια πιάνει" ο κάθε γιατρός εκεί.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει τον Ν. Κακαουνάκη και ας πρυτανεύσει η ψυχραιμία πριν καταδικάσουμε τους γιατρούς και τον Ευαγγελισμό.Η κριτική πρέπει πάντα να είναι συνολική και όχι να γίνεται με βάση μεμονωμένα περιστατικά. Και δεν ξέρετε πόσο πληγώνει τον κάθε γιατρό ότι όταν γίνει ένα λάθος ή κάτι δεν πάει καλά, όλοι ξεχνούν αμέσως τα χιλιάδες σωστά που έχει κάνει.Ξεχνούν ότι είναι άνθρωπος και όχι Θεός ή κομπιούτερ..."
Γιατρός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου