Ο Γιάννης Σερέτης κάνει σύντομη αναδρομή σε ορισμένες από τις θέσεις του Ανδρέα Βγενόπουλου οι οποίες εκφράζουν και τον Γιάννη Βαρδινογιάννη, επισημαίνοντας και τον ρόλο της πώλησης της ΠΑΕ Ολυμπιακός στις επερχόμενες «πράσινες» εξελίξεις…
Αν ανατρέξει κάποιος σε συνεντεύξεις, δηλώσεις, τοποθετήσεις του Ανδρέα Βγενόπουλου, θα διαπιστώσει ότι στα λόγια έχει πολλά κοινά με τον Γιάννη Βαρδινογιάννη ως προς τον τρόπο σκέψης και αντίληψης, ως προς το αξιακό σύστημα που θα έπρεπε σύμφωνα με αμφότερους να διέπει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Θα μπορούσε πολύ εύκολα να έχει πει ο Τζίγκερ για τον εαυτό του τη φράση (απλώς αντικαταστήστε τα ονόματα) «Ο Βγενόπουλος δεν επιθυμεί να έχει παρουσία στον Παναθηναϊκό, αν εκείνη τη στιγμή διαπράττονται ποινικά αδικήματα, ακόμα και η ύβρις είναι ποινικό αδίκημα, η ρίψη αντικειμένων είναι ποινικό αδίκημα». Όπως και το «Όσο περνάει ο καιρός, τόσο καταλαβαίνω ότι είμαι ξένο σώμα στο χώρο», ή το «η αγάπη μου για τον Παναθηναϊκό με έκανε να αγνοήσω την λογική που έλεγε να μην ανακατευτώ με τα πίτουρα, αλλά μέχρις εδώ». Θα ταίριαζε «κουτί» στην αποχώρηση του Τζίγκερ η κουβέντα «αν συνέχιζα να ασχολούμαι με τον Παναθηναϊκό θα έπρεπε να είχα κάποιο από τα περίεργα κίνητρα που μου καταλογίζουν οι λασπολόγοι, αλλά δεν έχω, ή θα έπρεπε να είμαι μαζοχιστής, που δεν είμαι, ή θα έπρεπε η αγάπη μου για την ομάδα να μην υπόκειται στα όρια της προσωπικής μου αξιοπρέπειας, που δεν συμβαίνει».
Καθόλου παράλογο δεν θα ήταν να ακουστεί από το στόμα του Γιάννη Βαρδινογιάννη η αποστροφή στην αποχαιρετιστήρια ανακοίνωση Βγενόπουλου, σύμφωνα με την οποία: «Δεν με ενδιαφέρει πλέον τι λέει ή τι θα πει ο οποιοσδήποτε, για μένα το κεφάλαιο Π.Α.Ε. Παναθηναϊκός έκλεισε οριστικά, απλώς στο γήπεδο θα έρχομαι όποτε μπορώ (εάν θα μου επιτρέψουν να αγοράσω και του χρόνου τα διαρκείας μου) για να χαίρομαι ή να λυπάμαι χωρίς να με ενδιαφέρει ποια θα είναι η Διοίκηση ή οι μέτοχοι». Αμ το άλλο; Ταμάμ για Τζίγκερ!: «Εχουμε περάσει μια περίοδο, όπου η επικοινωνία ήταν παραπάνω από την ουσία». Για να μην πάμε στην… απόλυτη ταύτιση! Νο 1: «Θεωρώ ότι όλοι οι φίλαθλοι και του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ και όλων των ομάδων ορθώς είμαστε υπερήφανοι και αγαπάμε τις ομάδες μας. Από εκεί και πέρα είναι επιλογή κάθε φιλάθλου αν επιθυμεί ή όχι το fair play και σε ποιο βαθμό θέλει αντί για φίλαθλος να είναι φανατικός οπαδός. Επιμένω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων όλων των ομάδων συμμερίζεται τις απόψεις που κατά καιρούς έχω εκφράσει για το ποδόσφαιρο, αλλά δυστυχώς ο χώρος κυριαρχείται από επαγγελματίες ή και ανεγκέφαλους παράγοντες και οπαδούς που έχουν εθιστεί στην παράβαση των νόμων με την ανοχή όλου του συστήματος». Και… Νο 2: «Πρέπει και οι οργανωμένοι φίλαθλοι, όσο η ΠΑΕ Παναθηναϊκός τους αναγνωρίζει μια σειρά από δικαιώματα, να καταλάβουν ότι η βασική τους υποχρέωση είναι να σέβονται την εκατοντάχρονη ιστορία, τις παραδόσεις και τις αρχές του Παναθηναϊκού. Η ομάδα χρειάζεται τη συμπαράσταση και την υποστήριξή τους στις καλές και στις κακές στιγμές αλλά πάντα με κόσμιο τρόπο». Όλα αυτά είναι λόγια του Ανδρέα Βγενόπουλου, τα οποία θα μπορούσε να είχε πει ο Γιάννης Βαρδινογιάννης. Θα χρειάζονταν περισσότερες από 2.000 λέξεις για να (ξανα)γραφτούν όλες οι ατάκες του Mr. MIG που εκφράζουν ιδέες του Γιάννη Βαρδινογιάννη για το ποδόσφαιρο και τον Παναθηναϊκό: είναι τόσες πολλές οι συνεντεύξεις (σε έντυπο Τύπο, ραδιοφωνικούς σταθμούς και «ανοιχτές») του Βγενόπουλου, που… όρεξη να’ χει κάποιος, μπορεί να ανακαλύψει «θησαυρό». Όχι μόνο για ομοιότητες με την λογική του Τζίγκερ, αλλά και για προγραμματικές δηλώσεις, «μπρος-πίσω», αντιφάσεις. Σε όλα όσα έχει πει, όμως ο Βγενόπουλος, έβαλε μια τελεία η συνέντευξη Τύπου του Τζίγκερ. Διότι τώρα η οικογένεια Βαρδινογιάννη ξεκάθαρα ΧΑΡΙΖΕΙ το ΣΥΝΟΛΟ των μετοχών της. Διότι τώρα ο Βγενόπουλος δεν μπορεί να πει «ο κ. Γ. Βαρδινογιάννης αποφάσισε να θέσει το δίλημμα ‘ή μου δίνετε 60 εκατ. ευρώ και φεύγω ή μένω και θα διοικήσω τον Παναθηναϊκό με τους δικούς μου όρους’, δηλαδή γυρίζουμε στην προ της πολυμετοχικότητας εποχή», όπως είχε τονίσει στη δεύτερη αποχώρησή του, τον Ιούνιο του 2010. Το θετικό για τον άνθρωπο που έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως «μετρ των deals» είναι ότι η ομάδα που επιχειρεί να συγκροτήσει (διότι θεωρείται απίθανο να βγει μόνος του μπροστάρης για να πάρει ολόδικό του το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών της ΠΑΕ Παναθηναϊκός) μπορεί με το χαμηλότερο κόστος να αναλάβει τα ηνία. Το αρνητικό, εκτός από τις τρεις αποχωρήσεις του που «ξενέρωσαν» μεγάλη μερίδα φίλων του Τριφυλλιού ως του σημείου να έχει χαρακτηριστεί και «προδότης», είναι ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης πολύ πρόσφατα έχει βάλει πολύ ψηλά τον πήχη.
Σε έναν Ολυμπιακό με γήπεδο και ιδιόκτητες προπονητικές εγκαταστάσεις (που δεν έχει ο Παναθηναϊκός), αλλά ταυτόχρονα με πολλά χρέη (άλλα εμφανή που συμπεριλήφθηκαν στο τίμημα της αγοράς και άλλα αφανή σύμφωνα με τις κακές γλώσσες). Ουδείς μπορεί να είναι απολύτως βέβαιος ως προς το συνολικό ποσό που έδωσε τελικά, αλλά τα 120 εκατ. ευρώ (για μετοχές, χρέη, μεταγραφές, 50% της «Καραϊσκάκης ΑΕ» είναι δεδομένα.
Μα αυτό που πρωτίστως πρέπει να έχει στο μυαλό του ο Ανδρέας Βγενόπουλος ενόψει της επικείμενης δημόσιας τοποθέτησής του τη Δευτέρα, είναι ότι τον πήχη τον έχει ήδη τοποθετήσει ο ίδιος πολύ ψηλά. Με όσα έκανε και όσα δεν έκανε την τελευταία τριετία στον Παναθηναϊκό, στον οποίο – κακά τα ψέματα – ήταν είτε εμφανώς, είτε αφανώς ο κεντρικός πρωταγωνιστής των εξελίξεων.
Υ.Γ. Με ένα σύντομο ριπλέι στο πρόσφατο παρελθόν, διαβάζοντας ξανά και φρεσκάροντας κάποιος τη μνήμη του με τις δηλώσεις Βαρδινογιάννη, Γιαννακόπουλων, Βγενόπουλου και Πατέρα τα τελευταία τρία χρόνια αντιλαμβάνεται σαφέστατα κάτι το οποίο δεν πρόκειται να διαφοροποιηθεί οποιοσδήποτε κι αν αναλάβει τις τύχες του Παναθηναϊκού: ότι η πολυμετοχικότητα, με τους ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ, ήταν η μεγαλύτερη χαμένη ευκαιρία στην ιστορία του συλλόγου. Όχι της ποδοσφαιρικής ομάδας μόνο, ολόκληρου του συλλόγου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου