Από την Δέσποινα Συριοπούλου
«Παραιτούμαι, γιατί προσπάθησα και απέτυχα να συμβιβάσω την συνείδησή μου με την ικανότητά μου να εκπροσωπώ την παρούσα αμερικανική κυβέρνηση. Έχω την πεποίθηση ότι η δημοκρατική μας διαδικασία στο τέλος θα διορθώσει τον ίδιο της τον εαυτό, και ελπίζω ότι σε μικρό βαθμό μπορώ να συνεισφέρω στην χάραξη πολιτικών που υπηρετούν την ασφάλεια και την ευημερία του αμερικανικού λαού και του κόσμου, μέρος του οποίου είμαστε». Με αυτή την παράγραφο έκλεισε στις 24 Φεβρουαρίου 2003 την επιστολή προς προς τον τότε αμερικανό υπουργό των Εξωτερικών Colin Powell, ο πρέσβης John Brady Kiesling, σύμβουλος πολιτικών υποθέσεων τότε, τρίτος τη τάξει, στην αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, ολοκληρώνοντας μια διπλωματική καριέρα 20 χρόνων.
Ο John Brady Kiesling δεν δίνει εύκολα συνεντεύξεις ή μάλλον για να ακριβολογούμε δεν δίνει συνεντεύξεις πλέον. Μιλά μόνον όταν έχει κάτι να πει. Δεν είναι ο άνθρωπος που θα εκμεταλλευτεί την δύναμη που του δίνουν τα όσα πολλά, ιδιαιτέρως σημαντικά γνωρίζει και μπορεί να αποκαλύψει. Ο πρώην διπλωμάτης δεν δελέαστηκε από το εκτυφλωτικό φως της δημοσιότητας, ακόμα και όταν βρέθηκε στο επίκεντρο το 2003. Αν και έγινε πολύς θόρυβος γύρω από το όνομά του με την παραίτησή του από το διπλωματικό σώμα, εντούτοις διατήρησε τον low profile, ήπιο, ήρεμο και νηφάλιο χαρακτήρα του. Εκτός από ένα στοιχείο που κράτησε αμετάβλητο και εντονότερο. Την δυνατότητα να εκφέρει ελεύθερα την άποψή του. Χωρίς να δεσμεύεται από την –μέχρι τότε διατεταγμένη-υπηρεσία του, όταν και όποτε κρίνει ότι επιθυμεί να το κάνει ή ότι είναι απαραίτητο. Στις ελάχιστες εμφανίσεις του στα αμερικανικά ΜΜΕ, κυρίως την περίοδο του 2003, ο πρώην διπλωμάτης επικεντρώθηκε στην ανάλυση της απόφασής του να εγκαταλείψει την θέση του, αλλα και στην ανάπτυξη των θέσεων και των απόψεών του για τον πόλεμο στο Ιράκ.
Χωρίς αμφιβολία όμως, σε λίγους μήνες, ο John Brady Kiesling θα βρεθεί ξανά στο επικέντρο. Αυτή την φορά στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας μιας και το θέμα που πραγματεύεται σε ένα βιβλίο-μελέτη, που μόνο ως μελέτη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, λόγω της εμβάθυνσης που κάνει στο θέμα της τρομοκρατίας στην Ελλάδα. Θέμα επίκαιρο και για πολύ μεγάλο διάστημα ακόμα στο προσκήνιο μετά τις συλλήψεις μελών του Ε.Λ.Α. Το προσεχή Σεπτέμβριο αναμένεται να εκδοθεί το δεύτερο βιβλίο του στα αγγλικά –το οποίο μεταφράζεται και στα ελληνικά-για την 17Ν με τον τίτλο ”Deadly November”. Ένα βιβλίο που όμως φέρνει στο φως και πολλά νέα αποκαλυπτικά στοιχεία. Στοιχεία που ανατρέπουν τα μέχρι τώρα δεδομένα, όσων γνωρίζουμε για την τρομοκρατία στην Ελλάδα και σε πολλές περιπτώσεις αφήνουν εκτεθειμένες τις ελληνικές αρχές και τα όσα μέχρι τώρα θεωρούνταν ότι έδιναν τις απαιτούμενες απαντήσεις προκειμένου η υπόθεση να θεωρείται λήξασα.
Σήμερα, το Greek American News Agency φιλοξενεί τον πρώην διπλωμάτη, John Brady Kiesling σε μια αποκλειστική άκρως ενδιαφέρουσα και όντως αποκαλυπτική συνέντευξη. Χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να διανύσουμε την απόσταση ασφαλείας που ο πρώην διπλωμάτης κρατά από τα media. Χρειάστηκε χρόνος προκειμένου να μελετήσει την ιστοσελίδα, να διαχωρίσει τα ψεύδη από την πραγματικότητα, να δει την δουλειά μας, να ακούσει τις θέσεις μας, να ανακαλύψει, ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στα ψεύδη, την λάσπη και τις συκοφαντίες που αναπαράγουν «γνωστοί κύκλοι», στέλνοντας με κάθε τρόπο και προς πάσα κατεύθυνση «διάφοροι-αδιάφοροι». Ο χρόνος λειτούργησε πολύ θετικά και σήμερα ο John Brady Kiesling μιλάει ανοιχτά στο πλαίσιο των όντως ελάχιστων δημόσιων εμφανίσεων του και ακόμα λιγότερων συνεντεύξεων του στα Αμερικανικά ΜΜΕ. Όσο για τα ελληνικά ΜΜΕ, οι δηλώσεις του είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού, ξεχωρίζοντας μόνο την παρουσία του στον συνάδελφο Παύλο Τσίμα. Στην πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχαμε μαζί του, μιλά για το νέο του βιβλίο που ετοιμάζει να εκδοθεί τον προσεχή Σεπτέμβρη για την 17Ν από τις εκδόσεις Λιβάνη. Ένα βίβλιο που φέρνει πολλά νέα στοιχεία στο φως, ενώ δίνει την δική του εκδοχή για τις νεοεμφανιζόμενες –τρομοκρατικές (;)- οργανώσεις στην Ελλάδα. Ο πρώην υψηλόβαθμος αμερικανός αξιωματούχος αναφέρεται επίσης στην περίοδο της παραίτησής του, στον σημερινό πρόεδρο, αλλά και για τις ελληνο-αμερικανικές σχέσεις, τα εθνικά μας ζητήματα και φυσικά στο περιβόητο ελληνικό «λόμπυ». Ο πρώην αξιωματούχος θεωρεί ότι η εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών έχει κατά πολύ βελτιωθεί υπό την προεδρία του Μπαράκ Ομπάμα. Ωστόσο υπάρχουν πολλά ακόμη που πρέπει να γίνουν, μέχρι να υπάρξει η πλήρης αποσύνδεση της σημερινής κυβέρνησης από τα λάθη της προηγούμενης». Για τον Έλληνα Πρωθυπουργό δεν φείδεται καλών λόγων, καταλήγοντας ότι «η Ουάσιγκτον θεωρεί τον Γ. Παπανδρέου έμπειρο διπλωμάτη και θα κάνει ό,τι μπορεί να τον βοηθήσει». Κατά τον πρώην Αμερικανό αξιωματούχο όμως, η Ελλάδα την παρούσα φάση έχει να αντιμετωπίσει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, γεγονός που της αφαιρεί πολύ από το πεδίο δράσης της ως περιφερειακή δύναμη. Για τον John Brady Kiesling, πεδία συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Ηνωμένων Πολιτειών μπορούν να αποτελέσουν η μετανάστευση, η καταπολέμιση του το οργανωμένου εγκλήματος, της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας. Όσο για τα εθνικά μας θέματα, για τον πρώην αξιωματούχο, το θέμα δεν είναι να πειστεί η υπερδύναμη για τα δίκαια της χώρας μας. Το ζήτημα έγκειται στην λύση που προσφέρουμε. Να πείσουμε τις Ηνωμένες Πολιτείες ότι είναι «λογική και βιώσιμη», θεωρεί όμως ότι «ο πόλεμος των λέξεων για ασήμαντους βράχους (σ.σ. εννοώντας την διαμάχη με την Τουρκία για τα Ίμια) ή για αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι για εσωτερική κατανάλωση». Απορρίπτει τους ισχυρισμούς ότι το κρατίδιο των Σκοπίων έχει αλυτρωτικές βλέψεις εναντίον της χώρας μας, ενώ για το ζήτημα της υφαλοκριπίδας, η Ουάσιγκτον επιθυμεί την λύση σε έναν ουδέτερο οργανισμό, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Όσο προχωρά η συζήτηση μας μοιραία φτάνει και στο περίφημο ελληνικό λόμπυ στην αμερικανική πρωτεύουσα, με βάση την εμπειρία και την γνώση που διαθέτει, στις θέσεις και τις απόψεις ο John Brady Kiesling γίνεται ακόμα πιο διεισδυτικός αλλά και εξίσου αποκαλυπτικός ενίοτε και αιχμηρός, αλλά αληθινός παρά τον λιτό αλλά πλήρη ολοκληρωμένο και μεστό σε πολιτικά νοήματα λόγο του. Θεωρεί ότι είναι πολύ λίγοι αυτοί που εργάζονται πραγματικά, δεν φαίνονται και δεν έχουν καμία σχέση με όσους επιζητούν την φωτογραφία με τον πρόεδρο στον Λευκό Οίκο. «Η λύση για την άσκηση επιρροής στην Ουάσιγκτον δεν στηρίζεται στον χρηματισμό πολιτικών. Χρειάζεται ουσιαστική επιρροή, συνεργασία σε πολλά επίπεδα, με στόχο όχι την αλλαγή του status quo, εκεί η όποια προσπάθεια είναι εκ προοιμίου καταδικασμένη σε αποτυχία, αλλά στην διασφάλιση ότι η Ελλάδα παίρνει μέρος στην λήψη των περιφερειακών αποφάσεων».
Αρνούμενος να υπηρετήσει την απόφαση του προέδρου Μπους για επέμβαση στο Ιράκ, ο αμερικανός διπλωμάτης δεν δίστασε να θυσιάσει την πολυετή καριέρα του. Ίσως οι απώλειες της πράξης του να ήταν σημαντικές και πολλές. Ό,τι όμως και να σήμαινε αυτή η παραίτηση, όσες «απώλειες» και αν κατέγραφε σε προσωπικό, κοινωνικό, ή ακόμα και οικονομικό επίπεδο, αντισταθμίζονται από τα ίδια τα κίνητρα της πράξης. Θέμα προσωπικής εσωτερικής ισορροπίας. Ζήτημα ηθικής τάξεως σε απόλυτη ευθυγράμμιση με την συνείδησή του. Μια πράξη που ενώθηκε με την αντίδραση, με την φωνή διαμαρτυρίας εκατομμυρίων αμερικανών –και όχι μόνο- που διαφωνούσαν με την αμερικανική επέμβαση. «Δεν μπορούσα να κάνω την δουλειά μου. Στόχος μου ήταν να σταματήσω να υπηρετώ μια πολιτική που θα έβλαπτε τα συμφέροντα της Αμερικής στον κόσμο. Η παραίτηση ήταν μια πράξη απελπισίας, αλλά αποφασίζοντας την, πολύ γρήγορα είχα την αίσθηση της απελευθέρωσης, της ανακούφισης» είχε πει ο πρώην διπλωμάτης σε ομιλία του με θέμα «Διατηρώντας το ηθικό κεφάλαιο των Η.Π.Α», ένα μήνα περίπου μετά την παραίτησή του, στο πανεπιστήμιο Berkeley της Καλιφόρνια, από όπου ξεκίνησε τις σπουδές του. «Η παραίτηση μου έδωσε την δυνατότητα να μιλήσω... να ανοίξω μια συζήτηση για το κόστος και τα οφέλη αυτού του πολέμου, κάτι που όφειλε να είχε κάνει ο πρόεδρος Μπους». Σε εκείνη την ομιλία, ο John Brady Kiesling έκανε λόγο για το πολύπλευρο κόστος του πολέμου, χωρίς να διστάσει να πει ότι ο τότε πρόεδρος, George W. Bush παραπλάνησε το Κογκρέσο, εξαργυρώνοντας την λευκή επιταγή που του έδωσε..
Από τότε, ο John Brady Kiesling εξακολουθεί να ζει στην Ελλάδα. Βαθιά φιλέλληνας, με σπουδές στην κλασική αρχαιολογία, αρχαία ιστορία, κλασική φιλολογία, και έχοντας μια ιδιαίτερα σημαντική 20ετή εμπειρία στην υπηρεσία στο State Department, ο χρόνος του δεν του είναι ποτέ αρκετός. Διδάσκει ως επισκέπτης καθηγητής σε αμερικανικά πανεπιστήμια, κάνει διαλέξεις, συγγράφει. Το 2006 εξέδωσε το βίβλιο «Μαθήματα Διπλωματίας», ένα βιβλίο που εισέπραξε εξαιρετικές κριτικές, ως εγχειρίδιο διπλωματίας, απαραίτητο σε κάθε έναν που ασχολείται με την εξωτερική πολιτική. Κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, εν όψει των αμερικανικών εκλογών, τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2008, ως γραμματέας και συντονιστής στα θέματα των ΜΜΕ, της εκτελεστικής επιτροπής του επίσημου οργανισμού του Δημοκρατικού κόμματος –εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών- για την στήριξη της υποψηφιότητας του Μπαράκ Ομπάμα.
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:
Αρχικά, θα ήθελα να μας πείτε κάποια από τα όσα συνέβησαν κατά την περίοδο της παραίτησής σας. Τι ήταν αυτό που σας έκανε να υποβάλετε την παραίτησή σας και δεν κατεγράφη ή αναφέρθηκε στην επιστολή σας?
Το έχω εξηγήσει στο βιβλίο μου «Μαθήματα Διπλωματίας» (κεφάλιο 1). Σπάνια θυμώνω τόσο που να καυγαδίζω, αλλά ο τότε θυμός μου, που οφειλόταν σε κάτι άσχετο, με όπλισε με αρκετό θάρρος ώστε να αναγνωρίσω το καθήκον του διπλωμάτη να αντισταθεί σε κακές πολιτικές επιλογές.
Πριν την επιστολή σας, είχατε έρθει σε επαφή με αξιωματούχους της κυβέρνησης Bush, ή με τον επικεφαλής του State Department, Colin Powell, προκειμένου να εκφράσετε είτε τις ανησυχίες, είτε την αντίθεσή σας, είτε ακόμη και το κοινό αίσθημα που αφορούσε το πόλεμο του Ιράκ από την τότε αμερικανική κυβέρνηση ?
Έπρεπε να έχω προσπαθήσει να είχα περισσότερους συμμάχους εντός του συστήματος (πολλοί από αυτούς συμφώνησαν μαζί μου στο θέμα του Ιράκ). Επίσης, ήμουν σύγουρος (στην κυριολεξία αποδείχτηκε) ότι η απόφαση για τον πόλεμο είχε ήδη ληφθεί και το State Department δεν μπορούσε να την ανατρέψει.
Σήμερα, νιώθετε ότι έχετε δικαιωθεί από την τότε απόφασή σας;
Κανένας λογικός άνθρωπος δεν πιστεύει ότι ο πόλεμος στο Ιράκ ήταν μια καλή ιδέα, είτε για τα εθνικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών, είτε για τους Ιρακινούς. Λυπάμαι ωστόσο που δεν ήμουν πιο αποτελεσματικός στην επικοινωνία μου με τα ΜΜΕ για την προάσπιση της «διπλωματίας της κοινής λογικής».
Λίγες μέρες μετά την επιστολή παραίτησή σας προς τον τότε υπουργό εξωτερικών, μιλήσατε στο πανεπιστήμιο Berkeley, από όπου και είχατε αποφοιτήσει, για την διατήρηση του ηθικού κεφαλαίου των Ηνωμένων Πολιτειών (Preserving America's Moral Capital). Θεωρείτε πως σήμερα το κεφαλαίο αυτό υπάρχει για τις Ηνωμένες Πολιτείες;
Σίγουρα οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν πολύ περισσότερο ηθικό κεφάλαιο σε σχέση με την Κίνα, λιγότερο όμως σε σχέση με την ΕΕ. Το ηθικό κεφάλαιο αποτελεί εργαλείο της εξωτερικής πολιτικής, (φτηνότερο) χαμηλότερης αξίας συγκριτικά με το χρήμα ή τις απειλές. Ο Bush κατασπατάλησε το κεφάλαιο αυτό. Η εκλογή του Barack Obama το επανέφερε μερικώς, αντικρούοντας κάποια από τα πιο άσχημα στερεότυπα για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μερικές πτυχές της αμερικανικής κοινωνίας εξακολουθούν να είναι αντικείμενο θαυμασμού. Σήμερα, ωστόσο, δεν θα χρησιμοποιούσα το όρο ηθικό κεφάλαιο, εκτός και αν ήθελα να έχω μια συναισθηματική επαφή με το αμερικανικό ακροατήριο. Λογικοί άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο γνωρίζουν ότι η αμερικανική στρατιωτική, πολιτική και οικονομική δύναμη επέδρασε σταθεροποιητικά (είχε ένα σταθεροποιητικό αποτέλεσμα), για παράδειγμα βοηθώντας την Ελλάδα και την Τουρκία να υποχωρήσουν από την διαμάχη στα Ίμια. Η εξασθένιση της αμερικανικής οικονομικής-πολιτικής κυριαρχίας θα βοηθήσει τους επιτιθέμενους σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι Έλληνες σε ποια πλευρά ανήκουν;
Έχουν περάσει μερικά χρόνια από τότε. Στην διακυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών βρίσκεται ο Μπαράκ Ομπάμα. Πώς βλέπετε την εικόνα των ΗΠΑ υπό τον νέο αμερικανό πρόεδρο; Έχει καταφέρει να βελτιώσει την εικόνα των ΗΠΑ στο εξωτερικό;
Η εικόνα της Αμερικής έχει οπωσδήποτε βελτιωθεί. Όμως ο Ομπάμα έχει πολύ δρόμο μπροστά του ωσότου αποσυνδέσει τις Ηνωμένες Πολιτείες από τα λάθη της προηγούμενης κυβέρνησης. Επίσης, η αμερικανική πολιτική και γραφειοκρατική αδράνεια, καθώς και τα ανταγωνιστικά συμφέροντα των διαφόρων ομάδων κάνουν την αλλαγή στην πολιτική αργή και επικίνδυνη. Αποδείχθηκε ότι είναι πολύ δύσκολο να κλείσει το Guantanamo ή να αποσυρθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες από το Ιράκ και το Αφγανιστάν, παρά την πρόοδο που έχει επιτευχθεί.
Επειδή ο Ομπάμα έχει τόσες εκκρεμότητες (έχει τόσα πολλά να να κάνει) και επειδή το Κογκρέσο είναι διασπασμένο και δυσλειτουργικό, η Ευρώπη έχει ακόμα περισσότερους λόγους να επιμένει να κοιτάζει τις δικιές της υποθέσεις.
Τρομοκρατία- Το νέο του βιβλίο για την 17Ν "Deadly November"
Έχετε ολοκληρώσει το βιβλίο σας σε σχέση με την 17Ν. Ποια είναι τα καινούργια στοιχεία που θα διαβάσει ο αναγνώστης, πέρα από αυτά που ήδη έχουν δει το φως της δημοσιότητας τα τελευταία χρόνια.
Παλιότεροι συγγραφείς έχουν στηριχθεί στην κατάθεση του Σάββα Ξηρού και άλλων και σε διάφορα γεγονότα αλλά και μύθους, που έχουν διαδόσει οι αρχές. Καταγράφω λεπτομερώς την ιστορία της 17Ν και του ΕΛΑ μαζί, κάτι που δεν το έχει κάνει (συναρμολογήσει) κανείς μέχρι τώρα. Η αφήγηση είναι εμπλουτισμένη με τα οικονομικά της 17Ν, που δίνουν το μέρα με την ημέρα αρχείο της οργάνωσης από το Σεπτέμβριο του 1990 μέχρι τον Μάιο 1997.
Οι ανακριτές δεν ανέλυσαν αυτές τις αποδείξεις στην δίκη, διότι έρχονταν σε αντίθεση με τα όσα ο Σάββας και τα αδέλφια του είχαν υπογράψει στις καταθέσεις τους. Αναλύοντας αυτές τις πληρωμές, συναρμολόγησα μια πολύ διαφορετική εικόνα της οργάνωσης και των μελών της, -ποιος είχε ποιον ρόλο, ποιος παραμένει που δεν έχει αναγνωριστεί, κλπ. Μπορώ να εξηγήσω πολύ καλά γιατί ο Σάββας Ξηρός κατέθεσε αυτά που κατέθεσε και ποιον προστάτευε.
Κανένα βιβλίο στο παρελθόν δεν ασχολήθηκε να αναλύσει τις προκηρύξεις, ειδικά τον πόλεμο ρητορικής (των λέξεων) μεταξύ του ΕΛΑ, της 17Ν και της 1ης Μάη. Διαβάζοντας προσεκτικά, αυτά τα κείμενα μάς λένε πολλά για αυτές τις οργανώσεις, τις αντιζηλίες, την αλλαγή στα κίνητρά τους και στα μέλη τους. Μια λογική και προσεκτική ανάλυση δίνει απαντήσεις στα μυστήρια, όπως για τον ρόλο του Ντάνου Κρυστάλλη το 1985 και τι πραγματικά έγινε στην Ριανκούρ. Προσθέτω και κάποιες νέες επιθέσεις στη λίστα της 17Ν.
Γιατί οι αμερικανοί εξακολουθούν να έχουν την 17Ν στην λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων, από την στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση επίσημα έχει δηλώσει ότι υπήρξε η πλήρη εξάρθρωσή της;
Ακόμα και αν η 17Ν δεν υφίσταται (είναι νεκρή) ως οργάνωση, τα μισά από τα μέλη της εξακολουθούν να παραμένουν άγνωστα. Υποθέτω ότι η αμερικανική κυβέρνηση έχει κάνει την ίδια έρευνα με μένα, και αν ναι, είναι πιθανό να έχουν φτάσει σε παρόμοια συμπεράσματα, όπως μόλις έγινε με τον υπουργό κ. Χρυσοχοϊδη. Για φυσικούς λόγους, η αμερικανική κυβέρνηση δίνει μεγαλύτερη σημασία στο να βρει και να τιμωρήσει ακόμα και τα πιο παλιά μέλη.
Πώς βλέπετε τις νέες πρωτοεμφανιζόμενες τρομοκρατικές ομάδες στην Ελλάδα την τελευταία περίοδο; Σας ανησυχεί το φαινόμενο;
Πρώτα, η τρομοκρατία είναι ένα φαινόμενο που αυτο-περιορίζεται. Στην Ελλάδα τα όρια είναι πράγματι στενά. Προτιμώ να μην χρησιμοποιώ τον όρο «τρομοκράτης», διότι η σημασία του όρου είναι καθαρά υποκειμενική. Είσαι τρομοκράτης, αν νιώθω ότι με τρομοκρατείς. Οι οργανώσεις της Ελλάδας δεν είναι αρκετά επικίνδυνες, ώστε να τρομοκρατήσουν κάθε έναν με κοινή λογική και ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Απεναντίας, πρέπει να χειριστούμε τα πρακτικά προβλήματα που δημιουργούν, όπως πολιτική πίεση για μείωση των κοινωνικών ελευθεριών.
Όπως είπα, η πολιτική βία οδηγεί σε επικίνδυνη πόλωση της κοινωνίας, και η Ελλάδα χρειάζεται ενότητα και ομοφωνία στην προσπάθειά της να χτίσει μια βιώσιμη οικονομικά κοινωνία, μακριά από το σημερινό χάος. Πιστεύω ότι η σημερινή κυβέρνηση διαθέτει τη σωστή φιλοσοφία, -ανοχή στην διαφωνία, αλλά μόνο εντός του πλαισίου νόμου.
Περισσότερο όμως ανησυχώ για την γενικότερη ανομία που υφίσταται στην παρούσα περίοδο. Η Ελλάδα διαθέτει χιλιάδες ημιμαθείς νεαρούς, χωρίς οικονομική προοπτική και η αίσθηση του δικαιώματος του όποιου χαρίσματος και αν διαθέτουν δεν τους δίδει ειδικά προνόμια και δεν δικαιολογεί τέτοια συμπεριφορά. Η αστυνομία έχει αποτύχει να κερδίσει τον σεβασμό που πρέπει από την κοινωνία. Εάν το ελληνικό κράτος αποτυγχάνει να επιδείξει σεβασμό στο γράμμα του νόμου, γιατί θα έπρεπε να το κάνουν οι αντιεξουσιαστές;
Η άποψή σας για τον Επαναστατικό Αγώνα?
Οι σύλληψη των έξι αναρχικών, που συνδέονται με τον Επαναστατικό Αγώνα ήταν μια σημαντική εξέλιξη. Είμαι περίεργος όμως γιατί η αστυνομία είναι σίγουρη ότι ο Νίκος Μαζιώτης, γνωστός αναρχικός που απορρίπτει κάθε είδους ιεραρχία, είναι ο αρχηγός μιας οργάνωσης, της οποίας οι προκηρύξεις είναι τόσο συμβατικά επαναστατικές. Δεδομένων των αλλαγών στην γλώσσα αυτών των προκηρύξεων, το μεγάλο χάσμα μεταξύ του Απριλίου του 2007 και του Οκτωβρίου 2008, και η εξέλιξη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς προς μιας μορφής βίας, στυλ-Επαναστατικού Αγώνα, σίγουρα έχουμε πολλά ακόμη να μάθουμε. Αλλά η σύλληψη μας υπενθυμίζει ότι αυτές οι ομάδες είναι μικρές, και δεν θα έπρεπε να προκαλούν μεγάλη εντύπωση όταν γίνονται συλλήψεις.
Ελληνοαμερικανικές σχέσεις
Πώς βλέπετε σήμερα τις ελληνο-αμερικανικές σχέσεις, μετά και την επίσκεψη Παπανδρέου στην Ουάσινγκτον;
Η επίσκεψη δείχνει ότι η κυβέρνηση Ομπάμα ευχαρίστως θα κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, όσο δεν ζητά χρήματα. Το πρόγραμμα κατάργησης της βίζας είναι ένα καλό παράδειγμα. Η Ουάσιγκτον θεωρεί τον κ. Παπανδρέου έμπειρο διπλωμάτη, αρκετά έξυπνο ώστε να μην θυσιάσει τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας για χάρη της εσωτερικής πολιτικής κατανάλωσης.
Ευτυχώς η σημερινή αμερικανική κυβέρνηση δεν έχει τέτοια επιμονή στην διεύρυνση του ΝΑΤΟ (όπως η προηγούμενη), έτσι με λίγη τύχη μια αναμέτρηση στυλ Βουκουρεστίου μπορεί να αποφευχθεί.
Θεωρείτε ότι οι σχέσεις Ελλάδας και Ηνωμένων Πολιτειών έχουν περιθώρια βελτίωσης για μια πιο στενή συνεργασία? Και αν ναι, ποιες είναι οι κινήσεις προς μια τέτοια κατεύθυνση;
Μια χώρα έχει τόση μόνο εξωτερική πολιτική, όση είναι διατεθειμένη να πληρώσει. Η Ελλάδα είναι υπερβολικά απασχολημένη με τα οικονομικά προβλήματά της και ως εκ τούτου ανίκανη να παίξει έναν πολύ δυναμικό ρόλο σε περιφερειακά θέματα. Μια περιοχή κοινού ενδιαφέροντος είναι το ζήτημα της μετανάστευσης. Η Ελλάδα θα έπρεπε να δεχτεί το ΝΑΤΟ, ως όχημα για την αστυνόμευση των συνόρων της Ευρώπης. Το οργανωμένο έγκλημα αποτελεί πεδιο, όπου οι βελτιωμένες επιδόσεις της ελληνικής αστυνομίας, θα είχαν οφέλη σε διμερές επίπεδο. Η διαφθορά και το θηρίο της γραφειοκρατίας έχουν διώξει πολλούς ξένους επενδυτές από την Ελλάδα. Το να υπάρχουν πολλές αμερικανικές εταιρίες στην Ελλάδα (και ελληνικές στις Ηνωμένες Πολιτείες), θα αποτελούσε μια πολύτιμη διασφάλιση των σχέσεων Ελλάδας-Η.Π.Α.
Ποιο είναι το λάθος που κάνουν οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις στις σχέσεις τους με τους γείτονες (Τουρκία-Σκόπια-Αλβανία) και δεν έχουν καταφέρει να πείσουν την υπερδύναμη(ΗΠΑ) για το δίκαιο των αιτημάτων τους ως προς τα επί μέρους θέματα Σκοπιανό, Αιγαίο, Κύπρος κτλ;
Το να πείσεις μια υπερδύναμη ότι έχετε δίκιο, είναι μόνο το πρώτο βήμα. Κοιτάξτε τι έγινε όταν ο Chalabi και η παρέα του έπεισαν τις Ηνωμένες Πολιτείες ότι ο Σαντάμ Χουσεϊν είχε όπλα μαζικής καταστροφής. Το Ιράκ είναι ακόμα ένας εφιάλτης. Η επιρροή μιας υπερδύναμης δεν αποτελεί την απάντηση στα προβλήματα της Ελλάδας.
Πρέπει να πείσετε τις Ηνωμένες Πολιτείες ότι έχετε μια λύση που έχει λογική και είναι βιώσιμη. Δεν είναι διαγωνισμός δημοτικότητας. Και οι Αλβανοί και οι Σκοπιανοί είναι περισσότερο φιλοαμερικανοί συγκριτικά με τους Έλληνες, τουλάχιστον στις δημόσιες εκδηλώσεις τους.
Επειδή Ελλάδα και Τουρκία είναι εξίσου πολύ σημαντικές σε στρατηγικό επίπεδο, η αμερικανική κυβέρνηση πολύ συνειδητά επιθυμεί την λύση στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης, σε έναν ουδέτερο οργανισμό. Η Ελλάδα έχει ισχυρότερη νομική αξίωση. Αλλά τα θέματα είναι κυρίως συμβολικά(σ.σ για την αμερικάνικη αντίληψη).
Εάν είσασταν εσείς ο έλληνας υπουργός εξωτερικών ποια στάση θα κρατούσατε στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων ιδίως με τις αλυτρωτικές βλέψεις και θέσεις που έχουν έναντι της Ελλάδος; Θα ήθελα την αντίστοιχη θέση σας και στις ΕλληνοΤουρκικές θέσεις σας ως προς τις παράλογες διεκδικήσεις των γειτόνων μας έναντι της χώρας μας.
Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι οι πολιτικοί και οι γραφειοκράτες στα Σκόπια και στην Άγκυρα είναι ακριβώς, όπως οι Έλληνες συνάδελφοί τους. Οι μάχες που δίνουν στο εσωτερικό της χώρας είναι για την εξουσία και τον πλούτο. Ο πόλεμος των λέξεων για ασήμαντους βράχους ή για αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι για εσωτερική κατανάλωση. Ένας καλός διπλωμάτης, λοιπόν, εργάζεται ώστε να στερήσει από αυτά τα θέματα το οποιοδήποτε πολιτικό όφελος.
Κανείς εκτός Ελλάδος δεν έχει καμία απόδειξη της απειλής των Σκοπίων εναντίον της Ελλάδας. Η «απόδειξη» που παρουσιάζουν οι ελληνο-αμερικανοί δεν αυξάνει τον σεβασμό της Ουάσιγκτον προς την Αθήνα.
Το θέμα της ονομασίας για την «Μακεδονία» κοστίζει πολύ στο ελληνικό κράτος στο εξωτερικό και χρησιμεύει μόνο στην εκλογική περίοδο. Χωρίς να υποχωρεί στο ζήτημα, ο Παπανδρέου το χειρίζεται με το μικρότερο δυνατό κόστος. Η προφανής λύση είναι της δίγλωσσης λύσης που υιοθέτησε η Ελλάδα. Γράφοντας στην γλώσσα τους, οι γείτονες μπορούν να αποκαλούς τους εαυτούς τους, όπως θέλουν. Στα αγγλικά, γράφουν κάτι διαφορετικό από το «Μακεδονία».
Ως ιστορικός, κατανοώ γιατί οι Έλληνες είναι ενοχλημένοι για τον Μέγα Αλέξανδρο. Από την στιγμή όμως που η ιστορία είναι με το μέρος σας, γιατί δεν το εκμεταλλεύεστε; Προσφέρετε πενήντα υποτροφίες στους γείτονές σας να μελετήσουν κλασικές σπουδές σε γνωστά πανεπιστήμια της Δύσης.
Είστε χρόνια διπλωμάτης και με ικανότατη εμπειρία και γνώσεις στις ΕλληνοΑμερικάνικες σχέσεις πιστεύετε πως η Ελλ.Κοινότητα στις ΗΠΑ έχει ισχυρό και αποτελεσματικό Lobby;
Η ελληνο-αμερικανική κοινότητα έχει μια χούφτα σοβαρούς ανθρώπους στην Ουάσιγκτον που γνωρίζουν τα θέματα αλλά και πώς ασκείται η πολιτική. Είναι αποτελεσματικοί, όταν χρησιμοποιούν σωστά την περιορισμένη δύναμη της κοινότητας. Οι πολιτικές των Η.Π.Α. δεν στοχεύουν να βλάψουν την Ελλάδα –φίλο και σύμμαχο για 180 χρόνια-, αλλά μερικές φορές πρέπει να υπενθυμίζονται στην Ουάσιγκτον οι παράπλευρες απώλειες για την Ελλάδα, από τις αμερικανικές προσπάθειες να διευθετήσουν επείγοντα περιφερειακά προβλήματα.
Οι άνθρωποι που κάνουν σημαντική δουλειά δεν φαίνονται. Το «λόμπυ» που ακούει κάποιος τείνει να είναι οι ματαιόδοξοι επιχειρηματίες αποφασισμένοι να βγάλουν φωτογραφία με τον εκάστοτε αμερικανό πρόεδρο, ώστε να είναι σε θέση να εντυπωσιάσουν τους πελάτες τους και να κομπορημονούν μπροστά στους ελληνο-αμερικανούς συμπατριώτες τους. Είναι πολύ σημαντικό να μην συγχέουμε αυτούς που εκμεταλλεύονται την παρουσία τους (the parasites) στην εκδήλωση του Λευκού Οίκου κάθε Μάρτιο με τους ανθρώπους που πραγματικά νοιάζονται για τις δύο πατρίδες τους.
Ποιο στοιχείο θα ήταν εκείνο που θα έκανε αποτελεσματικότερο το ελληνικό Lobby σε σχέση με τις άλλες ήδη υπάρχουσες οργανωμένες εθνικές ομάδες (Lobby);
Η συνήθης σύγκριση που γίνεται είναι με το ισραηλινό λόμπυ, το οποίο πραγματικά είναι αρκετά ισχυρό. Το Ισραήλ έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Προστατεύει ένα status quo –την de facto προσάρτηση στο Ισραήλ της Ιερουσαλήμ και της Δυτικής Όχθης. Στη υπόθεση της Ελλάδας, το έργο του λομπίστα είναι δυσκολότερο, εφόσον ο στόχος είναι η αλλαγή του status quo. Αν περιμένετε το λόμπυ να πείσει τον αμερικανικό στρατό για την επανένωση της Κύπρου, κάνοντας επέμβαση, να προσαρτήσει την Βόρειο Ήπειρο στην Ελλάδα, ή να αναγκάσει τους κατοίκους της FYROM να σταματήσουν να αυτοαποκαλούνται Macedontsi, είστε καταδικασμένοι να αποτύχετε. Εάν ο στόχος σας είναι να διασφαλίσετε ότι η Ελλάδα παίρνει μέρος στην λήψη περιφερειακών αποφάσεων, αυτό είναι πιο εύκολο.
Τα χρήματα μπορούν να εξαγοράσουν πολύ λίγους βουλευτές στο Κογκρέσο, αλλά όχι να τους επηρεάσουν πραγματικά. Η Ελλάδα χρειάζεται φίλους στην Ουάσιγκτον, στρατολογώντας το Πεντάγωνο, το State Department, και τις άλλες υπηρεσίες με τον τρόπο που το κάνει το Ισραήλ, με ενδιαφέρουσες πληροφορίες σε επίπεδο μυστικών υπηρεσιών, στενό στρατιωτικό διάλογο και με την ικανότητα να κινητοποιεί αυτά που έχει στην διάθεσή της, όταν προκύπτουν περιφερειακές κρίσεις. Η βάση στη Σούδα αποτελεί σημαντική ένδειξη της στρατιωτικής συνεργασίας, ωστόσο οι περισσότεροι δεν το ξέρουν.
Κυπριακό
14. Ποια η δική σας γνώμη για την έκβαση του Κυπριακού προβλήματος;
Οι κάτοικοι της Κύπρου ζουν πολύ καλά, τόσο καλά ώστε να βρεθούν μπροστά στον πειρασμό ενός ακόμα πακέτου-συμφωνίας, όπως ήταν το σχέδιο Ανάν. Επίσης δεν θέλουν να εμπλακούν σε πόλεμο. Η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας έχει χάσει την περισσότερη από την διαπραγματευτική της ισχύ. Συνεχίζοντας την πολιτική ως συνήθως, οι πολιτικοί και των δυο πλευρών του νησιού συμπεριφέρονται σαν ο στόχος τους να είναι τα δύο κράτη στην Κύπρο. Θεωρώ ότι μια μελλοντική γενιά θα αποφασίσει ότι κυπριακό πρόβλημα λύθηκε δεκαετίες πριν, περίπου την περίοδο που οι γονείς τους αποφάσισαν ότι είναι σε θέση να αγοράσουν πισίνα.
Και μια τελευταία ερώτηση. Γιατί επιλέξατε να μείνετε στην Ελλάδα, μετά την παραίτησή σας;
Τώρα εξαιτίας της συντρόφου μου, Ρεγγίνας που ζει στην Ελλάδα εδώ και 30 χρόνια. Αλλά ως αρχαιολόγος, ιστορικός και συγγραφέας, βρήκα στην Ελλάδα τον παράδεισο σε κάθε του έννοια εκτός από την οικονομική.
http://www.greekamericannewsagency.com/main/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου