Αν μελετήσει κανείς προσεκτικά τη χθεσινή προβοκάτσια θα διακρίνει μια σημαντική διαφοροποίηση από τις προηγούμενες και ιδιαίτερα από αυτή των «δεκεμβριανών».
Μέχρι σήμερα ...
το κράτος και το παρακράτος με τους προβοκατόρικους θύλακές τους και καθοδηγητές έβαζαν σε κίνηση τους γνωστούς «αντιεξουσιαστικούς» χώρους και τους ποικίλους επιδοτούμενους με τα κόκκινα γιλέκα.
Μέσα σε αυτή τη «μάζα»-ασπίδα δρούσαν τα επαγγελματικά και εκπαιδευμένα αποσπάσματα των μυστικών υπηρεσιών: Ντόπια και αλλοδαπά.
Σε αυτά τα γεγονότα βλέπουμε ένα ανώτερο και πιο περίπλοκο επιτελικό σχέδιο. Μια στρατηγική με πολλά μέτωπα και με διαφορετικούς στρατούς.
Κατά αρχάς βλέπουμε να ξεδιπλώνεται συνδυασμένα η προβοκάτσια σε δύο κεντρικά μέτωπα: Στο άριστα οργανωμένο σχέδιο καψίματος της τράπεζας ή τραπεζών, με στόχο θύματα ΚΑΙ στο επίσης άριστα οργανωμένο σχέδιο εισβολής στη Βουλή, σχέδιο με τον επιπρόσθετο στόχο να προβοκάρει και το ΚΚΕ.
Τα δύο αυτά «κτυπήματα» δόθηκαν συνδυασμένα και επιτελικά σχεδιασμένα, σχεδόν ταυτόχρονα.
Ας τα πάρουμε με τη σειρά:
Πυρπόληση Τράπεζας:
Μόνο αθεράπευτα αφελείς ή παντελώς τυφλοί δεν μπορεί να δούνε ότι αυτό το γεγονός ήταν έργο «κομάντος» εκπαιδευμένων. Μια στρατιωτική επιχείρηση πωρωμένων δολοφόνων κομάντος.
Από τις μαρτυρίες που υπάρχουν και από αυτά, που με ψελλίσματα, ήρθαν στο φως της δημοσιότητας, προκύπτει ότι αυτοί οι «κομάντος» προερχόντουσαν από τα αμερικανικά προτεκτοράτα: Ουτσεκάδες, κοσοβάροι και λοιποί…
Εκπαιδευμένα αποσπάσματα τρομοκρατίας που έδρασαν και στα «δεκεμβριανά» και πλιατσικολόγησαν αγρίως τότε…
Πολλές διασταυρωμένες πληροφορίες λένε τούτο: Υπάρχουν στην αστυνομία και στα ΜΜΕ βίντεο που δείχνουν τους δολοφόνους «καταδρομείς».
Θα δούμε πώς θα μαγειρευτούν τα πράγματα και ποιους θα συλλάβουν…
Η προβοκάτσια στη Βουλή
Εδώ είναι πιο σύνθετο το πρόβλημα και όχι ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Απαιτείται ο συνδυασμός κάποιων πολιτικών δεδομένων:
α). Η λογική των διαδηλώσεων η οποία συνίσταται σε τούτο: το μπλοκ που βρίσκεται στην κεφαλή της πορείας έχει το μέγα πλεονέκτημα να είναι το πιο πυκνό, «μαζεύοντας» τους πιο πολλούς: περαστικούς, περίεργους και όλους αυτούς που θέλουν να είναι μπροστά…
Η ηγεσία του ΚΚΕ το γνωρίζει αυτό από τις παλιές συγκεντρώσεις που «οδηγούσε». Γι’ αυτό και χθες, πριν «παγώσει» από τον «αιφνιδιασμό» της ξέχειλης οργής που έσπαγε την ειρηνόφιλη «πειθαρχία» του, έπλεε σε πελάγη ευτυχίας για το μέγα πλήθος που πύκνωνε τις γραμμές του.
β). Αυτή, βεβαίως τη λογική της «κεφαλής», ασφαλώς την γνωρίζουν και την έχουν μελετήσει οι μηχανισμοί προβοκάτσιας.
γ). Με δεδομένο τον άγριο λαϊκό θυμό και την εκρηκτικότητα της κοινωνικής οργής, πολύ εύκολα μπορεί να αιφνιδιάσεις ένα κομματικό στρατό ο οποίος βράζει και ο ίδιος από οργή, συνακόλουθα να υπερφαλαγγίσεις τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις των νωθρών κομματικών καθοδηγητών.
Συγκεντρώνεις κάποιες δυνάμεις στην κεφαλή της πορείας του μπλοκ του ΚΚΕ και ορμάς με οργισμένα συνθήματα για να καταλάβεις τη Βουλή.
δ) Αυτό ακριβώς έγινε. Κάποιες συγκεντρωμένες και καθοδηγούμενες δυνάμεις, χωρίς καμία σχέση με το ΚΚΕ, ικανές, όμως, σήμερα, να κινητοποιήσουν κάποιες εκατοντάδες ανθρώπους, οργισμένους και απελπισμένους, βρέθηκαν ΕΚΕΙ…
Τα συντονιστικά όργανα αυτών των δυνάμεων έδρασαν και λειτούργησαν συνδυασμένα με το κτύπημα στην τράπεζα, στη βάση ενός γενικού επιτελικού σχεδίου.
Είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι ξαφνικά μια μάζωξη αθροιστική μεμονωμένων ατόμων εξεγέρθηκε, είχε έτοιμα τα συνθήματα και όρμησε να καταλάβει τη Βουλή.
Αυτή η «μάζωξη» δεν ήταν τυχαία, αλλά και τυχαία να ήταν έπρεπε να πυροδοτηθεί από ένα οργανωμένο σπινθήρα: Αυτός ο οργανωμένος «σπινθήρας» έδρασε βάση σχεδίου και προβοκατόρικα, πατώντας πάνω στο ηφαίστειο της λαϊκής οργής.
Γι’ αυτό το ΚΚΕ αιφνιδιάστηκε και μίλησε για «Χρυσή Αυγή». Το ΚΚΕ γνώριζε πολύ καλά ότι αυτοί οι πυροδότες εξεγερμένοι δεν ήταν δικοί του. Μέσα, όμως στην αμηχανία της ταραχής του, κόλλησε στη χροιά των συνθημάτων και στον υστερικό μικροαστικό «πατριωτισμό» τους, καταλήγοντας στην εύκολη και βολική, ίσως και σκόπιμη δικαιολογία-απολογία: ότι αυτοί ήταν της «Χρυσής Αυγής»…
Λέμε απολογία γιατί το ΚΚΕ ούτε καν έχει στο μυαλό του την οργάνωση δυναμικών ενεργειών και κυρίως την αυτό-οργάνωση της λαϊκής οργής.
Αναλώνεται, μόνο, για τα μάτια του κόσμου, σε «δυναμικά» θεάματα εκλογικού χαρακτήρα, σε τελετουργικά, φαιδρά σόου, σαν τις αναρτήσεις στην Ακρόπολη…
ε). Το πλέον, όμως, καταλυτικό πολιτικό στοιχείο, το οποίο επαληθεύει την οργανωμένη προβοκάτσια στη Βουλή, είναι η στάση του πολιτικού προβοκάτορα Καρατζαφέρη και του ασκεριού του: Ο ΛΑΟΣ και ιδιαίτερα ο κλόουν αρχηγός, εκτελεί, με υπερβάλλοντα και δουλικό ζήλο, διατεταγμένη υπηρεσία. Αυτό σήμερα είναι γνωστό και στους «εθνικιστικούς» κύκλους, το χώρο δηλαδή που καπηλεύτηκε και εμπορεύτηκε, μαζί με τους κάλπικους «πατριωτισμούς».
Ο διατεταγμένος, λοιπόν, αυτός προβοκάτορας και η παρέα του, εν ριπή οφθαλμού, δηλαδή το περίμενε, κατηγόρησε το ΚΚΕ για «κατάλυση» της Βουλής και άλλα τέτοια φαιδρά.
Το ΚΚΕ, που έβαλε τα στήθη του για να αναχαιτίσει την επίθεση εναντίον της Βουλής, στιγματίστηκε από την προβοκατόρικη «τσόντα» της κυβέρνησης ως υποκινητής του χάους και της «εισβολής» στη Βουλή.
Και μόνο το γεγονός αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη πολιτική απόδειξη για τη στημένη προβοκάτσια στη Βουλή, συνδυασμένη, να μη το ξεχνάμε, με αυτή του δολοφονικού εμπρησμού της τράπεζας…
Η τραγική ειρωνεία και το οξύμωρο σχήμα είναι ότι η πλειονότητα των «εθνικιστών» κατηγορεί το ΚΚΕ για προδοσία των λαϊκών αγώνων: ότι δεν επέτρεψε στο …λαό να μπει στη Βουλή.
Είναι πράγματι ιλαροτραγικό να βλέπεις «ακροδεξιά» σχήματα που μόνο η λέξη λαϊκό κίνημα τους προκαλούσε μέχρι χθες αλλεργία, να μεταλλάσσονται σε φανατικούς θιασώτες των λαϊκών κινημάτων…
Οι μηχανισμοί του καθεστώτος, του κράτους και του παρακράτους γνωρίζουν πολύ καλά ότι το ΚΚΕ παίζει εντός πλαισίου, σαν ένα απαραίτητο γρανάζι του συστήματος.
Οι μηχανισμοί, όμως, αυτοί αναζητούν στην παρούσα, πολύ δύσκολη περίοδο, και αποδιοπομπαίους τράγους.
Και ακόμα: Περισσότερη υποταγή στη νομιμότητα της Νέας Τάξης.
Το ΚΚΕ παρέχεται γι’ αυτό το παιχνίδι, δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί από αυτό το παιχνίδι, ακριβώς γατί είναι μέρος του παιχνιδιού και ένα αργοκίνητο, πλαδαρό, υπάκουο και «νόμιμο» σώμα…
Και τώρα, όχι μόνο δεν αποκαλύπτει το επιτελικό σχέδιο της σύνθετης προβοκάτσιας κατά του λαϊκού κινήματος, αλλά σπεύδει να δώσει εύσημα «καλού παιδιού», το οποίο υπερασπίζεται τα «ιερά και τα όσια» του «ορνιθώνα» της απάτης που λέγεται Βουλή…
http://www.resaltomag.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου