Έντονη ήταν η αντίδραση της Ντόρας Μπακογιάννη σε άρθρο της στήλης «στον ψυχαναλυτή», του περιοδικού «Vetomag», με τίτλο «Η Ντόρα Μπακογιάννη στο ντιβάνι». Ανάλογες ήταν και οι αντιδράσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας Ευάγγελου Βενιζέλου, σε δημοσίευμα του «Veto» σχετικά με δραστηριότητες του πατέρα του.
Και οι δύο απειλούν ότι θα προσφύγουν στην Δικαιοσύνη, ιδιαίτερα η κ. Μπακογιάννη η οποία σύμφωνα με ανακοίνωσή της θα προσφύγει και στην ΕΣΗΕΑ.
Παραθέτουμε τα πλήρη κείμενα που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα το «Veto» της Κυριακής 15 Νοεμβρίου 2009, καθώς και τις ανακοινώσεις της κ. Μπακογιάννη και του κ. Βενιζέλου, ώστε οι αναγνώστες της ηλεκτρονικής εφημερίδας zougla.gr να έχουν πλήρη εικόνα και για να εξάγουν τα δικά τους συμπεράσματα για τους λόγους που ώθησαν τους δύο πολιτικούς να αμφισβητήσουν το δικαίωμα στην ελευθεροτυπία.
Διαβάστε το άρθρο που προκάλεσε την μήνη της υποψήφιας προέδρου της ΝΔ:
Η ΝΤΟΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ ΣΤΟ ΝΤΙΒΑΝΙ
Η εθνική μας χήρα χωρίς μακιγιάζ
Ξέρεις τι είναι να μη βρίσκεις νούμερο παπούτσι που να ταιριάζει στο πόδι σου; Και να παραγγέλνεις στο εξωτερικό άχαρες γόβες χωρίς τακούνι; Ξέρεις τι είναι να αδυνατίζεις συνέχεια και παρόλα αυτά το σώμα σου να παραμένει απωθητικό; Για να καταλάβει κανείς τι συμβαίνει με τη Ντόρα Μπακογιάννη πρέπει να αντιληφθεί σε βάθος τη σχέση της με τον καθρέφτη της. Δύσκολη σχέση. Δεν συμφιλιώθηκε ποτέ με τις διαστάσεις της και την ομοιότητά της με τον πατέρα της, που την υποχρέωσε να ανέχεται αγενείς ψιθύρους του είδους «είναι σαν τον Μητσοτάκη με μαλλιά». Από τότε που έβαλε «δαχτυλίδι» στο στομάχι για να χάσει κιλά αισθάνεται καλύτερα.
Όλοι τη συγχαίρουν για την κομψότητά της, γνωρίζει όμως ότι παρά τη βελτίωση στη «γραμμή» της, δεν είναι λαχταριστή για τους άντρες που κυκλοφορούν γύρω της. Δεν ήταν ποτέ. Στα νιάτα της είχε αρκετές ερωτικές σχέσεις με στελέχη της Νέας Δημοκρατίας αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι κανείς τους δεν την ερωτεύτηκε πραγματικά. Της προσέφεραν ηδονή -λένε παρατηρητές εκείνων των ημερών- για να κερδίσουν προνομιακή σχέση με τον πατέρα της. Ακόμη κι αν η ίδια δεν το παραδεχόταν ούτε στον εαυτό της, βαθιά μέσα της ήξερε.
Γι’ αυτό, λοιπόν, μην την παρεξηγείτε όταν συμπεριφέρεται σαν αντιπαθέστατη ψηλομύτα που δεν χωνεύει τα άντερά της. Είναι γεμάτη κόμπλεξ. Συμπλεγματική γενικώς, αλλά και ειδικώς απέναντι στον Αντώνη Σαμαρά που δεν φημίζεται πια ούτε για τα νιάτα του ούτε για τη γοητεία του. Κι όμως. Oταν πρωτογνωρίστηκαν εκείνος ήταν κούκλος, ακουγόταν ως μεγάλος εραστής, ο νεότερος υπουργός Εξωτερικών και «πουλέν» του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που έβλεπε σ’ αυτόν ένα μεγάλο πολιτικό ταλέντο. Λένε πως η Μαρίκα τον ήθελε για γαμπρό, αλλά εκείνος δεν άφηνε κανένα περιθώριο με τη συμπεριφορά του. Μ’ αυτά και μ’ εκείνα η Ντόρα προσπάθησε πολύ για να τον απομακρύνει από τον πατέρα της, πολύ πριν έρθει η ώρα της ρήξης. Τα ίδια πέρασε και με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο όταν ήταν διευθυντής διπλωματικού γραφείου του πατέρα της. Ομορφάντρας, με συνταρακτικές επιτυχίες στο άλλο φύλο και παντελώς αδιάφορος για την ίδια, ένας άντρας με σταθερά διεισδυτικό βλέμμα στις γυναίκες, που την κοιτούσε σαν να βλέπει ένα κομμάτι ξύλο. Η μειονεξία της Ντόρας, σε ό,τι αφορά στη γυναικεία της υπόσταση την κάνει να αντιπαθεί, συνήθως, τις όμορφες, πολύ περισσότερο όταν είναι και πετυχημένες.
Την κάνει επίσης να θέλει δίπλα της ως συνεργάτες άντρες τόσο αφοσιωμένους στην ίδια, ώστε η εξάρτησή τους να έχει συμπτώματα υποταγής, που υπό μία ευρεία έννοια μπορεί να θεωρηθεί και συναισθηματική υποτέλεια. Δείτε πώς την κοιτάνε όταν μιλάει από το βήμα της Βουλής ή του συνεδρίου. Σαν τον γαμπρό την πανέμορφη νύφη δευτερόλεπτα πριν την παραλάβει από τον πατέρα της στα σκαλιά της εκκλησίας. Η Ντόρα, λοιπόν, έχει μεγάλη ανάγκη την αναγνώριση και το θαυμασμό, όχι μόνο για το πολιτικό της μέγεθος αλλά για το σύνολο της προσωπικότητάς της που, πολλούς φοβίζει, άλλους απωθεί, κάποιους εντυπωσιάζει και ελάχιστους συγκινεί ειλικρινά.
Ένα πράγμα που την ενοχλούσε βαθιά στον Καραμανλή, μου λένε πρόσωπα που τη γνωρίζουν καλά, ήταν η ικανότητά του να γίνεται συμπαθής στους πολλούς. Η ίδια είχε πάντα υψηλή δημοτικότητα γιατί καταφέρνει να επιβάλλεται με την κατάλληλη μιντιακή βοήθεια και την ισχυρή επιχειρηματική προστασία που την περιβάλλει. Αλλά δεν θα γίνει ποτέ πρόσωπο αγαπητό στο λαό, γιατί το χαμόγελό της είναι ψεύτικο, το βλέμμα της παγωμένο, ακόμη και η προφορά της επιτηδευμένη.
Της αρέσει το μακιγιάζ του Αχιλλέα Χαρίτου και η κόμμωση του Βαλεντίνο. Δεν βγαίνει από την πόρτα του σπιτιού της αν δεν «σοβατιστεί» καλά και δεν χτενιστεί επιμελώς. Είναι σπάνιο να τη δει κανείς σε φυσική κατάσταση και κάποιος που είχε την εμπειρία μού είπε ότι δίκιο έχει που δεν θέλει τη βλέπουν όπως ξυπνάει το πρωί. Την έχει κουράσει, όμως, όλη αυτή η προσπάθεια. Είναι πια 55 χρόνων. Κι ακόμη περιμένει να γίνει αρχηγός της Ν.Δ. Πόσο άραγε θα χρειαστεί να περιμένει για να γίνει πρωθυπουργός;
Η πρώτη Ελληνίδα πρωθυπουργός στην Ελλάδα… Χιλιάδες φορές έχει συλλαβίσει αυτή τη φράση. Είναι όλα έτοιμα: Έχει ήδη μοιράσει τα χαρτοφυλάκια της κυβέρνησης που θα σχηματίσει. Έχει ήδη συνεννοηθεί με τους «νταβατζήδες» για τις διευκολύνσεις που τους περιμένουν. Έχει περάσει μηνύματα σε ξένες πρεσβείες για όσα έχουν να ελπίζουν, και σε επιχειρηματίες για δουλειές που θα στηθούν. Αλλά φτάνουν αυτά για να έρθει επιτέλους η ώρα να ανέβει στο θρόνο; Τα έχει καλά με τις εταιρίες δημοσκοπήσεων, με τους κυρίαρχους διαμορφωτές της κοινής γνώμης και με τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης.
Διαθέτει θηριώδη μηχανισμό επικοινωνίας και έναν στρατό embeded δημοσιογράφων που πίνουν νερό στο όνομά της, όχι φυσικά με το αζημίωτο ή χωρίς κάποια εξυπηρέτηση. Κανένας πολιτικός δεν έχει την ασυλία που απολαμβάνει και ελάχιστοι έχουν το «πόθεν έσχες» της. Κι όμως, ακόμη περιμένει στον προθάλαμο της εξουσίας. Η πιο δύσκολη στιγμή της ήταν όταν ήρθαν στο φως οι αποκαλύψεις για τις τοστιέρες και τις φρυγανιέρες που της έστελνε ο Χριστοφοράκος. Υπέστη πολιτική ζημιά, πολύ περισσότερο όταν ξέσπασε και το σκάνδαλο με τη διαφυγή Καραβέλα χάρη σε ένα τηλεγράφημα που χάθηκε στους διαδρόμους του υπουργείου Εξωτερικών. Στενοχωρήθηκε τότε πολύ, γιατί τσαλακώθηκε. Αλλά έχει κληρονομήσει την ψυχραιμία του Μητσοτάκη και ανατάχθηκε γρήγορα. Μια μάχη έχασε, άλλωστε, όχι τον πόλεμο.
Από τον πατέρα της έχει πάρει επίσης τη συστηματικότητα στην ίντριγκα, τη μεθοδικότητα στα ρουσφέτια, την πίστη ότι όλα και όλοι αγοράζονται, τη βεβαιότητα ότι η πατρίδα είναι ένα χωράφι που της ανήκει βάσει χρησικτησίας και ό,τι υπάρχει πάνω σε αυτό επίσης της ανήκει: Αγελάδες για άρμεγμα, κατσίκια για φάγωμα, δέντρα για κόψιμο.
Της αρέσει πολύ να θυμίζει τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη, στην οποία οφείλει την πολιτική της εκτίναξη και τον υποτιθέμενο αντιχουντικό «αγώνα» της στο Παρίσι. Της αρέσει ακόμη να την εμφανίζουν ως κάποια που έζησε τον Μάη του 1968, ήταν «ψιλοαριστερή» και στην πορεία φωτίστηκε και πέρασε στην Κεντροδεξιά. Ψοφάει να ακούει ότι έχει ζήτηση στο εξωτερικό και ότι αρέσει στους νέους.
Έχει άγρια ανταγωνιστική σχέση με την κόρη της και εξαντλεί τον αυταρχισμό της στον γιο της. Ζηλεύει τον Ισίδωρο και κάνει υποχωρήσεις για να μην τον χάσει. Είναι δύσκολο να μιλήσεις μαζί της και να μην αναφέρει, en passant, κάτι σχετικό με τον πατέρα της. Αισθάνεται κάθε στιγμή ότι ο Μητσοτάκης είναι σε μια γωνία και τη βλέπει, την παρακολουθεί για να την επιδοκιμάσει ή να τη συμβουλέψει. Του οφείλει σχεδόν όλα όσα έχει πετύχει μέχρι τώρα και είναι ο μοναδικός άντρας που την κάνει να αισθάνεται ευάλωτο κορίτσι. «Ντοράκι» τη φωνάζει. Οταν έρθει η ώρα να φύγει από τη ζωή, η Ντόρα θα απελευθερωθεί αλλά ταυτόχρονα θα φυλακιστεί, γιατί θα μείνει μόνη με τον καθρέφτη της και αντιμέτωπη με την υπαρξιακή της τραγικότητα: Το εξωτερικό και το εσωτερικό της μέγεθος βρίσκονται σε πλήρη δυσαναλογία.
Ο ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΗΣ
Η δήλωση της Ντόρας Μπακογιάννη
«Στην πολιτική μου πορεία έχω υποστεί κάθε είδους επιθέσεις.
Σήμερα όμως η χυδαιότητα ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.
Προφανώς μη βρίσκοντας πολιτικά επιχειρήματα, επιτίθενται άνανδρα στη γυναικεία μου υπόσταση, στην προσωπική μου ζωή, στη σχέση μου με τα παιδιά μου.
Η επίθεση αυτή δεν στρέφεται μόνο ενάντια σε μένα.
Προσβάλει κάθε γυναίκα, κάθε μητέρα, κάθε εργαζόμενη.
Γι αυτό προσφεύγω στη δικαιοσύνη και στην ΕΣΗΕΑ προκειμένου να προστατεύσω την οικογένειά μου.
Θέλω να ξέρουν όμως ότι δεν με φοβίζουν.
Πρέπει να ντρέπονται οι αυτουργοί αυτών των επιθέσεων, φυσικοί και ηθικοί, αλλά και όσοι επιχαίρουν με αυτές.
Καλώ όλες τις νέες και τους νέους, όλες τις γυναίκες, όλους τους υγιώς σκεπτόμενους πολίτες να καταδικάσουν αυτές τις αθλιότητες.
Τους καλώ με τη συμμετοχή τους να δώσουν μια ηχηρή απάντηση.
Δεν είναι αυτή η Ελλάδα που μας αξίζει».
Τι προκάλεσε την αντίδραση του Ε. Βενιζέλου
Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος χαρακτηρίζει ακραία συκοφαντικό το δημοσίευμα του «Veto» της περασμένης Κυριακής και επιχειρεί να δώσει εξηγήσεις για την καταδικαστική απόφαση κατά πατέρα του αποδίδοντάς την σε πολιτικές σκοπιμότητες.
Ολόκληρη η ανακοίνωση του υπουργού Άμυνας:
Πατήστε για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του "VETO" που προκάλεσε την αντίδραση του Ε. Βενιζέλου
Μόνον που εγώ έχω σταθερά τον ίδιο πατέρα και είμαι βουλευτής και υπουργός από το 1993 τιθέμενος διαρκώς στην κρίση του ελληνικού λαού.
Αυτή η βάναυσα φασιστική αντίληψη έχει δυστυχώς εγκατασταθεί στον δημόσιο βίο με εκφραστές της μερικά πρόσωπα που έγιναν πάμπλουτα και πανίσχυρα εμπορευόμενα θράσος και ανεξέλεγκτο κιτρινισμό.
Αυτό το ζήτημα δεν με αφορά προσωπικά.
Αφορά την δημοκρατική Πολιτεία και την ποιότητα του δημόσιου βίου θεσμικά και στο πλαίσιο αυτό προσωπικά θα κάνω όλα όσα πρέπει:
Το VETO του κ. Τριανταφυλλόπουλου “αποκαλύπτει” λοιπόν σήμερα μία υπόθεση του 1986, για την οποία τοποθετήθηκα αναλυτικά ενώπιον της Βουλής το 1993 ως κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Τόνισα τότε ότι μια αθωωτική για τον πατέρα μου απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης για πλημμεληματικού χαρακτήρα κατηγορία, ανατράπηκε προκειμένου να πληγώ πολιτικά εγώ αρχικά ως νομικός παραστάτης του Ανδρέα Παπανδρέου και στη συνέχεια ως κυβερνητικός εκπρόσωπός του μέσα στο κλίμα και τις σκοπιμότητες της εποχής εκείνης.
Το δημοσίευμα αναφέρει μάλιστα ονομαστικά δύο από τα μέλη της σύνθεσης του δικαστηρίου του 1993. Συμπτωματικώς, ο ένας υπηρέτησε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ως ειδικός γραμματέας του Υπουργείου Εσωτερικών και ο άλλος επελέγη από αυτήν ως Πρόεδρος του Αρείου Πάγου.
Από το 1993 μέχρι σήμερα, το μόνο νέο στοιχείο είναι η καταδίκη για ψευδορκία δύο μαρτύρων, στις καταθέσεις των οποίων θεμελιώθηκε η απόφαση του 1993.
Ζήτησα τότε συγνώμη από τον πατέρα μου γιατί εξαιτίας της πολιτικής μου δράσης υπέστη μια τέτοια ταλαιπωρία και αυτό δυστυχώς συμβαίνει ξανά τώρα.
Δεν αρκείται όμως το VETO του κ. Τριανταφυλλόπουλου σε αυτό.
Ρίχνει και άλλα “όπλα” στη μάχη του.
Αναφέρεται και στην αγορά, το 1999, του ξενοδοχείου Ακροπόλ από το Υπουργείο Πολιτισμού, κάτι που ήταν μόνιμος στόχος του Υπουργείου, καθώς το κτίριο αυτό βρίσκεται απέναντι από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
Θυμίζω λοιπόν ότι αυτή είναι μια από τις επωφελέστερες συμβάσεις που έχει συνάψει το ελληνικό Δημόσιο με την έγκριση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Το Δημόσιο απέκτησε ένα ιστορικό ακίνητο στο κέντρο της Αθήνας έναντι τιμήματος περίπου 5 εκατομμυρίων ευρώ (όσο κοστίζει δηλαδή ένα μεγάλο διαμέρισμα στην περιοχή του Προεδρικού Μεγάρου) και σήμερα η αξία του ακινήτου αυτού είναι υπερπολλαπλάσια. Αν μάλιστα συνεχιζόταν η σύμβαση και κατά το δεύτερο μέρος της ανακαίνισης, αυτή θα είχε επιτευχθεί με κόστος υποπολλαπλάσιο αυτού που θα χρειαζόταν ή θα χρειαστεί τώρα, αν γίνει ανάθεση εργολαβίας.
Δυστυχώς, κατά το διάστημα που δεν ήμουν εγώ Υπουργός Πολιτισμού καταγγέλθηκε η σύμβαση κατά το δεύτερο αυτό μέρος και έκτοτε προκλήθηκε μια εμπλοκή που ελπίζω να λύσει η σημερινή ηγεσία του ΥΠΠΟ.
Το μείζον θέμα όμως είναι ο ρόλος του καθενός μας στον δημόσιο βίο και γιατί τώρα η συγκεκριμένη εφημερίδα μου επιτίθεται σε κάθε φύλλο της.
Ως προς το πρώτο ερώτημα η απάντησή μου είναι ότι ανήκω σε αυτούς που εισήλθαν στον δημόσιο βίο έχοντας επιστημονικούς τίτλους, επάγγελμα και οικογενειακή περιουσία.
Δεν εισήλθα στον δημόσιο βίο για να μετατρέψω τον δημόσιο λόγο μου σε επάγγελμα, σε πεδίο επιχειρηματικής δράσης και πηγή πλουτισμού όπως κάποιοι άλλοι.
Ως προς το δεύτερο ερώτημα, το μόνο νέο στοιχείο είναι η ανάληψη των καθηκόντων του Υπουργού Εθνικής Άμυνας.
Παρατήρησα μάλιστα ότι στο φύλλο του VETO της περασμένης Κυριακής υπήρχε -εκτός της επίθεσης σε εμένα και τον κ. Πρόεδρο της Βουλής- ανυπόγραφο ολοσέλιδο δημοσίευμα για την προμήθεια των τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης και μεταφοράς προσωπικού που κατέληγε σε απερίφραστη προώθηση πρότασης συγκεκριμένης επιχείρησης συγκεκριμένου επιχειρηματία.
Στο 17o χιλιόμετρο της Εθνικής οδού Αθηνών-Λαμίας, στη συμβολή των οδών Πηγών και Ερυμάνθου της Νέας Κηφισιάς, στεγάζονται τόσο η εφημερίδα VETO όσο και η επιχείρηση αυτή, ο ιδιοκτήτης της οποίας σύμφωνα με σχόλια εργαζομένων της εφημερίδας στο διαδίκτυο, επισκέπτεται συχνά τα γραφεία της.
Είναι συνεπώς αναγκαία μία εξήγηση και από τις δύο γειτνιάζουσες συμπτωματικώς επιχειρήσεις, αυτή της εφημερίδας και αυτή των οπλικών συστημάτων.
Ως προς το αστικό μέρος της προσβολής, το λόγο έχουν τα πολιτικά δικαστήρια. Ελπίζω να μπορέσω να διαθέσω την αποζημίωση σε παρεμβάσεις αναβάθμισης και προστασίας του δημοσίου βίου».
Η απάντηση της εφημερίδας «Veto»
Για δεύτερη συνεχή Κυριακή ο υπουργός Αμυνας κ. Ευάγγελος Βενιζέλος απαντά σε δημοσίευμα της εφημερίδας VETO χωρίς να διαψεύδει στο παραμικρό τα στοιχεία που παρατίθενται.
Προφανώς επειδή τον βολεύει «πετάει τη μπάλα στην εξέδρα», αλλάζοντας αντικείμενο συζήτησης.
Για παράδειγμα σήμερα, ενώ επιβεβαιώνει την καταδικαστική απόφαση σε βάρος του πατέρα του κ. Βασίλη Βενιζέλου -για απόπειρα απάτης σε βάρος πελάτη του- την αποδίδει σε πολιτικές σκοπιμότητες εκείνης της εποχής.
Ανεξαρτήτως του ότι αποκρύπτει πως η αρχική κατηγορία ήταν κακουργηματικού χαρακτήρα, χαρακτηρίζει μια δικαστική απόφαση ως «κομματικά υποκινούμενη προκειμένου να πλήξει την πολιτική του σταδιοδρομία», χαρακτηρίζει αυθαιρέτως τους μάρτυρες ψευδομάρτυρες και γενικώς για μια ακόμη φορά αντιμετωπίζει τη Δικαιοσύνη κατά το δοκούν.
Παρέλκει να εξεταστεί γιατί απαντά ο υπουργός ενώ σιωπά ο πατέρας του ο οποίος εμπλέκει το οικογενειακό τους όνομα σε περιπέτειες.
Σε ότι αφορά στους έωλους ισχυρισμούς του για χτυπήματα οικονομικών συμφερόντων σε βάρος του προκειμένου να αντιστρέψει το κλίμα και να κερδίσει τις εντυπώσεις το VETO δηλώνει κατηγορηματικά:
Είναι μία εφημερίδα που ανήκει μόνο σε δημοσιογράφους και δεν χρηματοδοτείται από κανέναν.
Σε ότι αφορά τον επιχειρηματία κ. Νίκο Κιολεϊδη από την πρώτη στιγμή δηλώθηκε προς κάθε κατεύθυνση ότι ο κ. Μάκης Τριανταφυλλόπουλος επένδυσε τα χρήματα που αποκόμισε από την πώληση του μεριδίου του στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα στην αγορά ενός κτιρίου, από τον κ. Κιολεϊδη, προκειμένου να στεγαστούν οι εκδοτικές του δραστηριότητες.
Πράγματι, ο κ. Κιολεϊδης επισκεπτόταν για ένα χρονικό διάστημα το κτίριο, αλλά δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς.
Μεριμνούσε για τη διευθέτηση εκκρεμοτήτων έως την οριστική μετακόμιση της εταιρείας του που ήδη έχει συντελεστεί.
Πέραν τούτου ουδεμία σχέση συνδέει την εφημερίδα μαζί του, όπως και με κανέναν άλλο επιχειρηματία άλλωστε.
Μια εφημερίδα δεν νομοθετεί και δεν μπορεί να ευνοήσει κανέναν επιχειρηματία, όπως ενδεχομένως μπορούν να κάνουν ορισμένοι πολιτικοί στην Ελλάδα ή και σε άλλες χώρες.
Επίσης καμιά εφημερίδα δεν είχε ποτέ τη δυνατότητα να συντάξει κορυφαίους νόμους στην Ελλάδα οι οποίοι ο ένας μετά τον άλλο είτε κατέπεσαν είτε κατέστησαν ανενεργοί, είτε ενέπλεξαν τη χώρα σε οικονομικές περιπέτειες με τους διαδίκους της.
Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος είναι πράγματι ένας εκ των κορυφαίων πολιτικών προσωπικοτήτων αυτής της χώρας και ως τέτοιος θα πρέπει να καταλάβει κάποτε ότι κανείς δεν μπορεί να μένει για πάντα στο απυρόβλητο της κριτικής μέσω του Τύπου.
Οσο για τον ελληνικό λαό γενικότερα και τα μέλη του ΠΑΣΟΚ ειδικότερα, αυτοί τον γνωρίζουν καλά, κι αυτό το του απέδειξαν στο πρόσφατο παρελθόν.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΥΝΤΑΚΤΗ: Σε λίγο η άποψή μας για το συγκεκριμένο θέμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου