Η χρεωκοπία της Εθνικής ομάδας

16/11/2009
του Αντώνη Πανούτσου
Πότε με την χυδαιότητα. «Τώρα βγείτε και πάρτε τους τα λεφτά» που είχε πει ο Κώστας Καραμανλής στους παίκτες μετά το Euro του 2004. Πότε με την αλλαζονεία. «Δεν έχουμε τίποτα να αποδείξουμε» που είχε πει μετά την κατάκτηση του τροπαίου ο Στέλιος Γιαννακόπουλος. Πότε με την απληστία. Όταν ο Βασίλης Γκαγκάτσης και η διοίκηση της ΕΠΟ γύρναγαν το κύπελλο από χωρίου εις χωρίον για μπορούν οι λιγούρηδες να βγάζουνε φωτογραφία δίπλα του με 10 ευρώ. Πότε με την άγνοια. Όταν λέγαμε ότι η Ευρώπη δεν μας κάνει κριτική αλλά ζηλεύει το μοναδικό μας επίτευγμα την στιγμή που δεν είναι τόσο μοναδικό αφού και η Δανία έχει κερδίσει το Euro. Πότε με την μπαλαφάρα. Όταν γκάριζαν στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση για να δείξουν πόσο έλληνες είναι. Πότε με τον ρατσισμό. Όταν ανάμεσα σε αυτούς που κατέβαιναν να πανηγυρίσουν στην Ομόνοια εμφανιζόντουσαν και οι ελληνάρες που ψάχνανε να πλακώσουνε κανένα Αλβανό. Πότε με την δημοσιογραφική τρομοκρατία. Όταν για χρόνια έπρεπε να κουτουλάς από την νύστα στα ματς της Εθνικής αλλά να λένε και να γράφουνε ότι βλέπουνε μπαλάρα. Πότε με την γελοιότητα. Όταν ο Χριστόδουλος με τον νταβραντοδιάκο δίπλα του μοίραζε μετάλλια στους παίκτες στο Καλλιμάρμαρο. Πότε με το ψέμα. Όταν λέγανε ότι πρέπει να τα χώσουμε στον Ρεχάγκελ για να μην φύγει στην Γερμανία όταν όλοι ξέρανε ότι δεν υπήρχε ούτε υποψίας πρόταση. Πότε με το ένα, πότε με το άλλο και πάντα με την νοοτροπία ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ό,τι αρπάξει το κύπελλο μας, η Εθνική έχει γίνει ένα club, ένα μαγαζί 30-40 ατόμων που όλο και δυσκολότερα μπορούν να την πλασάρουν στο ευρύ κοινό. Το πιο δύσκολο δεν είναι η επιτυχία αλλά η διαχείριση της και σε αυτόν τον τομέα η Εθνική έχει εδώ και χρόνια χρεοκοπήσει.