Η ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΑ Μ.......

Είναι μερικές φορές που η "παιδική" αθωότητα είναι κάτι που σε κάνει να αναρωτηθείς μα τι κάνω εγώ σε έναν τόσο βρώμικο κόσμο; Όταν κάνεις τα πρώτα σου βήματα στην δημοσιογραφία "μπουσουλάς" σαν παδί, και θεωρείς ότι κάνεις λειτούργημα όμως όταν είσαι ήδη 36 σκέφτεσαι εάν είναι να ξέρεις κάτι πρέπει να το πεις και σε νεώτερους συναδέλφους; Και βέβαια πρέπει να το πεις και μάλιστα να πεις στην ονειροπόλα Μ ότι αυτή η δουλειά δεν είναι "λειτούργημα" αλλά ένα επάγγελμα τόσο ανταγωνιστικό που σου παγώνει πολλές φορές το χαμόγελό σου. Σας τα λέω φίλες και φίλοι γιατί ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος εάν λέγαμε στους νέους πάντα την αλήθεια μια αλήθεια που δυστυχώς δεν τιμάει τους δημοσιογράφους γιατί η πληροφόρηση δεν σε κάνει καλύτερο άνθρωπο απλώς εμπλουτίζει μια γνώση που τις περισσότερες φορές είναι ανούσια. Για αυτό εάν είναι να παγώσει το χαμόγελο της ονειροπόλας Μ καλύτερα να ξέρει από τώρα ότι όσα καλά ρεπορτάζ και να κάνει , όσο και να αγωνίζεται για το καλό οι κακοί είναι αυτοί που επιβιώνουν πάντα. Για αυτό και εγώ που αρνούμαι πεισματικά να παίξω τον κακό θα της πω την ΑΛΗΘΕΙΑ. Η επαγγελματική επιτυχία δεν μπορεί να φέρει και οικογενειακή ευτυχία και ο κόσμος δεν μπορεί να σωθεί από "στυγνούς" επαγγελματίες εάν με ακούσει θα χάσει μια "λαμπρή" τηλεοπτική καριέρα σαν της Μαριέττας Χρουσαλά αλλά θα παραμείνει γλυκός και ευαίσθητος άνθρωπος. Η ευαισθησία είναι προτέρημα για όλο τον κόσμο αλλά όχι για τους επαγγελματίες δημοσιογράφους, και η "πιάτσα" είναι γεμάτη από τους τελευταίους. Αυτοί που είναι σε έλλειψη είναι οι πρώτοι. Εσείς αγαπητοί αναγνώστες τι λέτε;