ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2007

Καλοκαίρι 2007 , ένα ακόμη καλοκαίρι που θα προστεθεί στα προηγούμενα. Ενας ακόμη χρόνος , μία ακόμη τηλεοπτική σεζόν που τελείωσε, ένας ακόμη καλοκαίρι που το μεγαλύτερο μέρος του θα το περάσω στην Αθήνα. Τα τελευταία 3 χρόνια οι διακοπές μου ήταν ανύπαρκτες έτσι όπως τις αντιλαμβάνετε ο περισσότερος κόσμος. Το καλοκαίρι του 2005 είχα πάει για 20 μέρες στην Κεφαλονιά τόπος καταγωγής μου, από τον πατέρα μου που γεννήθηκε και έζησε την μισή του ζωή στο νησί. Επειδή μικρός πήγαινα κάθε καλοκαίρι στην Κεφαλονιά δεν κατάλαβα ποτέ πόσο όμορφο νησί είναι κάπου την είχα βαρεθεί ,όσοι γνωστοί μου την είχαν επισκεφτεί την είχαν λατρέψει. Το καλοκαίρι του 2005 λοιπόν πήγα στην Κεφαλονιά μαζί με μια φίλη μου και τότε ήταν που ένιωσα ότι ήμουν υπερβολικός τόσα χρόνια και δεν επισκεπτόμουν συχνά το νησί. Η προηγούμενη επίσκεψη μου εκεί ήταν το καλοκαίρι του 2000 όπου είχα κάτσει καμμιά 25αριά μέρες. Πάντα ήμουν ανήσυχο πνεύμα , ήθελα πάντα να εξετάζω όλες τις πλευρές ενός θέματος και όχι να βλέπω τα πράγματα επιφανειακά. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να χάνεις τις μικρές απολαύσεις της ζωής αναζητώντας πάντα το καλύτερο και το τέλειο. Ομως το τέλειο σίγουρα δεν βρίσκεται εδώ,πως θα μπορούσε άλλωστε να ζήσει σε έναν τόσο άσχημο και άδικο κόσμο οποιαδήποτε μορφή τελειότητας; Ας πάμε πάλι πίσω στο νησί και στο 2005, τότε που πήγα τελευταία φορά μαζί με την φίλη μου που δεν είχε ξαναπάει στην Κεφαλονιά. Θεώρησα καλό να την πάω στα μέρη που είναι τα πιο δημοφιλή για τους ξένους επισκέπτες, βασικά έβλεπα και εγώ τα ίδια μέρη που τα είχα πρωτοαντικρύσει όταν ήμουν παιδί. Σκέφτηκα τότε πόσο είχα μεγαλώσει , όμως όσο και εάν είχα ωριμάσει σκεφτόμουν ότι αρνιόμουν να μεγαλώσω να γίνω άνδρας να σκέφτομαι <λογικά>, να κοιτάξω το μέλλον μου, να γίνω πρακτικός άνθρωπος και να ενσωματωθώ σε μια κοινωνία που δυστυχώς σιχαίνομαι. Δεν κατάλαβα ποτέ μου γιατί πρέπει να συμβιβαστώ σε έναν τρόπο ζωής που δεν μου αρέσει; Τα τελευταία χρόνια δυστυχώς διάφορα τραγικά γεγονότα με ανάγκασαν να δουλεύω όχι από χόμπι όπως παλιότερα, αλλά για να ζήσω. Αυτή η αλλαγή με στεναχώρησε πάρα πολύ , διαφωνούσα πάλι άλλα δεν έφευγα , μιλούσα σε ανθρώπους που συνήθως έβριζα, και τώρα τους έβριζα αλλά εξακολουθούσα να τους μιλάω, παλιά αυτό δεν συνέβαινε , παλιά είχα εχθρούς εμφανείς τώρα δεν έχω. Παλιά πλήρωσα τις απόψεις μου με 6μηνα αργίας , έτσι γιατί δεν γούσταρα να βλέπω τις φάτσες Εβραίων που έχουν δυστυχώς ελληνική καταγωγή και υπηκοότητα. Φέτος έχω αποφασίσει ότι δεν θα πάω στην Κεφαλονιά για να κάνω τουρισμό θα πάω για να σκεφτώ τι έχασα τα τελευταία χρόνια η αγριάδα του τοπίου με φέρνει πιο κοντά στην άγρια εφηβεία μου, όταν τα πάντα ήταν απόλυτα, όταν υπήρχε μόνο καλό ή κακό , σωστό ή λάθος. Ξέρω ότι θα πάρω λάθος αποφάσεις , ξέρω ότι όλα το Σεπτέμβριο θα είναι διαφορετικά ,χειρότερα ίσως αλλά έτσι όπως τα θέλω εγώ. Καλό καλοκαίρι γιατί σας κούρασα.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ένα τραγουδι του Ρέμου λέει: "Μην φύγεις, μην φύγεις... Καράβι που έμπαζε νερά αβοήτητο τώρα πια, μην φύγεις". Αυτό θα είμαστε εμείς άμα φύγεις, γιατί εσύ μας βοηθάς με τον δικό σου μοναδικό τρόπο να το καταλαβαίνουμε ΑΥΤΟ το κάτι που μας κάνει να μπατάρουμε σαν "καράβι που εμπαζε νερά". Μην φύγεις - εστω κι αν δεν έχουμε τον "ερωπαϊκό αέρα" που σου αρέσει.

Ο Άδωνις φαντάζεται μέρες του 1917

Ο Άδωνις Γεωργιάδης από την ασφάλεια του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που φρουρείται σαν «αστακός», ρίχνει κλεφτές ματιές έξω, στην πλατεία...