Δεν γίνεται εθνική πολιτική υψώνοντας λευκή σημαία
20.07.07
Οι σκιαμαχίες μέσα στο σύστημα δεν οδηγούν πουθενάΟ καθένας θα πρέπει σε αυτή τη ζωή να ξέρει τι θέλει και τι σκοπό έχει και με παρρησία και με ειλικρίνεια αυτό να το υπερασπίζεται. Αν κάποιος έχει σκοπό να κάνει οπωσδήποτε μία πολιτική καριέρα, να εκλεγεί βουλευτής, δημοτικός σύμβουλος ή το οτιδήποτε, τότε πράγματι ο σκοπός του «αγιάζει» και τα μέσα που χρησιμοποιεί. Δεν πείθει όμως σε καμμία περίπτωση ότι αυτός ο σκοπός είναι δυνατόν να αφορά την υπεράσπιση μίας μεγάλης και ακατάλυτης Ιδέας όπως η Πατρίδα, η Ιδεολογική Τιμή και η Αξιοπρέπεια ενός αγωνιστή. Το να μετέχεις σε αγώνες, που άλλοι κατά τα μέτρα τους έχουν στήσει τους κανόνες (κανόνες δόλιους), άλλοι που έχουν σημαδέψει κυριολεκτικά την τράπουλα είναι σε ορισμένες περιπτώσεις χρήσιμο(σαν πρόσχημα…), αλλά δεν μπορεί να είναι σε καμμία περίπτωση αυτοσκοπός, ούτε και να οδηγεί σε μία αυταπάτη που αγγίζει τα όρια της σχιζοφρενείας ότι έτσι εξυπηρετείται η Ιδεολογία!Πριν από 25 ολόκληρους αιώνες ο Αριστοφάνης με μια φράση τα είπε όλα: «Εν αμίλλαις πονηραίς αθλιώτερος ο νικήσας», που σημαίνει για να μιλήσουμε με τη γλώσσα του σήμερα, πως σε παιχνίδια πονηρά όποιος είναι περισσότερο άθλιος αυτός και θα νικήσει! Όταν οι πύλες της ενημερώσεως του λαού σε αυτή τη χώρα ανήκουν σε υπεράκτιες εταιρείες ατόμων αγνώστου ηθικής ταυτότητος και εθνικότητος, όταν κάθε είδους πληροφόρηση περνά μέσα από τα χέρια των πορνοβοσκών του 090, όταν συμβαίνουν όλα αυτά είναι τουλάχιστον βλακώδες να πιστέψεις ότι μπορείς με τους δικούς τους τρόπους να τους πολεμήσεις. Όσοι δεν τολμούν να είναι Επαναστάτες (ή τουλάχιστον δυνάμει επαναστάτες) τουλάχιστον ας σιωπήσουν. Οι σκιαμαχίες μέσα στο σύστημα δεν οδηγούν πουθενά. Όσοι παλεύουν για μία θέση κάτω από τον ήλιο αυτού του συστήματος και είναι πρόθυμοι γι’ αυτό να πουλήσουν την ψυχή τους στον διάβολο καλό κατευόδιο. Δεν μας αφορούν. Προπαντός όμως ας μη μας κρίνουν! Γιατί εμείς βρισκόμαστε σήμερα εκεί που βρισκόμασταν και εχθές. Στο ίδιο μετερίζι των ιδεών.Οι περιπτώσεις του Λεπέν πρόσφατα και του Χάιντερ παλαιότερα, αλλά και του κόμματος Φίνι στην Ιταλία, αποτελούν την μεγαλύτερη απόδειξη ότι δεν στήνονται πολιτικές και ιδέες πάνω στα παράπονα των μικροαστών για την μετανάστευση, την φορολογία, την ανεργία, την εγκληματικότητα. Τα κόμματα αυτού του τύπου αποτελούν ευκαιριακά κόμματα διαμαρτυρίας, που δεν είναι δυνατόν να αντέξουν στον χρόνο. Όλοι είδαμε τι συνέβη στις τελευταίες εκλογές τόσο τις προεδρικές, όσο και τις βουλευτικές στην Γαλλία. Η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του Λεπέν επέλεξε το κόμμα του Εβραίου Σαρκοζί, που στα συνθήματά του εν πολλοίς εξέφραζε τα παράπονά τους. Δεν υπήρχε η «ειδοποιός διαφορά», το ιδεολογικό και πολιτικό φράγμα, που θα εμπόδιζε τους ψηφοφόρους του Εθνικού Μετώπου να πάνε στο κόμμα του Σαρκοζί. Όπως και δεν υπάρχουν σήμερα και στην Ελλάδα για να πάνε στο κόμμα της Νουδούλας.Το σύστημα δεν θέλει σε καμμία περίπτωση ένα αληθινά εθνικό και επαναστατικό κίνημα και προσπαθεί να εμποδίσει την ύπαρξή του και την πρόοδο του με κάθε τρόπο. Ένας απ’ αυτούς είναι ένας συνεχής και επίμονος ψυχολογικός πόλεμος. Ψυχολογικός πόλεμος πρώτα απ’ όλα να πείσουν όλους όσους σκέπτονται εθνικά ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτε εάν δεν υποκύψεις στο σύστημα, δεν υπογράψεις δήλωση μετανοίας. Μετά ακολουθεί η λάσπη με σκοπό να σε απομονώσουν από τον λαό, ακολουθεί η συκοφαντία οι ανυπόστατες κατηγορίες, οι σκευωρίες και η δαιμονολογία! Από κοντά και κάποιοι πρώην σύντροφοι στην υπηρεσία τους, που διακατέχεται όλο τους το είναι από τον φθόνο του συμβιβασμένου προς τον ασυμβίβαστο, από το μίσος του προσκυνημένου προς τον απροσκύνητο.Όλα αυτά γιατί προπαντός φοβούνται την δύναμη της Ιδέας, που γι’ αυτούς δήθεν(έτσι λένε προς τα έξω) δεν έχει καμμία αξία. Ο κίνδυνος αυτός είναι ακόμη μεγαλύτερος γιατί στην εποχή μας (για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί) το σύστημα ισορροπεί επικίνδυνα, γιατί τα υπερκέρδη των εταιρειών, η ανερχόμενη οικονομία της Κίνας και ο πόλεμος με το Ισλάμ συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο από την μια στιγμή στην άλλη.Η Ιστορία διδάσκει πως δεν υπάρχει δεδομένο στην εξέλιξή της και στην διαδρομή της. Κανείς δεν πίστευε το ’85, επί παραδείγματι, ότι μέσα σε πέντε χρόνια θα έχει τελειώσει ο κομμουνισμός. Κανένας δεν πίστευε στην Γαλλία του 1789 του Ροβεσπιέρου και του Δαντών ότι μέσα σε λίγα χρόνια θα γίνει η Αυτοκρατορία του Ναπολέοντος Βοναπάρτου! Κανένας δεν πίστευε ότι μέσα από την διαφθορά και την πείνα της δημοκρατίας της Βαϊμάρης θα γεννιότανε η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, που θα απειλούσε άμεσα την παγκόσμια εξουσία τους! Όλα ρευστά στον κόσμο ετούτο τον θαυμαστό και μέγα! Αυτό το γνωρίζουν και προσπαθούν με κάθε τρόπο να εξουδετερώσουν κάθε μελλοντική εστία αντιστάσεως όταν θα τρίζουν τα θεμέλια της εξουσίας τους...Μέσα σε μια τέτοια ιστορική συγκυρία το απόλυτα κακό γι’ αυτό το απόλυτα κακό σύστήμα είναι και το υπέρτατο αγαθό. Είναι αυτό που προπαντός καταριούνται, που πρέπει με πίστη και πνεύμα θυσίας να ακολουθήσουμε.Θέλετε πρόταση; Μη περιμένετε να σας μιλήσω με ποσοστά εκλογικά με δημοσκοπήσεις και μεγέθη χρηματο-οικονομικά. Αυτά δεν ανήκουν στην Ιστορία, είναι μέρος της μεγάλης απάτης των εξουσιαστών μας. Θέλετε πρόταση; ΑΓΩΝΑΣ! Γιατί οι μόνες χαμένες μάχες είναι αυτές που δεν δόθηκαν ποτέ!
