Από τον Χάρη Στούκα
Μου φαίνεται σχεδόν αδιάφορη η προσπάθεια να συντάξω αυτές τις γραμμές. Μπαίνω στον κόπο μάλλον απο ένα σωρρευμένο συναίσθημα απροσδιόριστης μελαγχολίας? Για να μην πω «αηδίας»... απο τις γενικότερες «προκαλούμενες σε διάλυση», ομάδες ανθρώπων..., που κυοφορείται στην μήτρα της επονομαζόμενης παγκόσμιας κρίσης.
