Τον αράπη κι΄ αν τον πλένεις….

Του Γιάννη Δαραβίγκα

Πριν πολλά χρόνια όσοι υποστήριζαν την θεωρία ότι το κοινό ποινικό έγκλημα και η τρομοκρατία λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία γίνονταν αντικείμενο χλεύης από συνασπισμένες προοδευτικές, λοιπές δημοκρατικές και δεν συμμαζεύεται δυνάμεις.

Όμως τα γεγονότα διεθνώς αλλά και στην χώρα μας επιβεβαίωναν και αποδεικνύουν ότι η όσμωση εγκληματιών του κοινού ποινικού δικαίου και τρομοκρατών είναι καθημερινή.

Να θυμηθούμε από την διεθνή εμπειρία το Φωτεινό Μονοπάτι στο Περού όπως και άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις στην Λατινική Αμερική που πουλούσαν προστασία στους καμπεσίνος (αγρότες) ώστε να καλλιεργούν ανενόχλητοι κόκα. Εν συνεχεία μάλιστα οι διάφορες «εθνικοαπελευθερωτικές» οργανώσεις επεδίδοντο σε ευρείας κλίμακας λαθρεμπόριο κοκαΐνης αλλά και άλλων ναρκωτικών.

Εδώ, στην Ελλάδα οι διάφορες τρομοκρατικές οργανώσεις, κυρίως από το 1980 και μετά, πουν δρούν πίσω από το προσωπείο του «τιμωρού - εκδικητή», είχαν την επιμελώς καλυμμένη αν όχι και έμμεση συμπάθεια μερίδας του τύπου αλλά και πολιτικών σχηματισμών. Τα τελευταία χρόνια, όταν άρχισε το ξήλωμα των διαφόρων τρομοκρατικών οργανώσεων εμφανίστηκαν τα πρώτα σημάδια των δεσμών μεταξύ των μελών τους και των εγκληματιών του κοινού ποινικού δικαίου.

Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στην Κοζάνη ανέδειξαν με τον πλέον ανάγλυφο τρόπο ότι οι «απαλλοτριώσεις», όπως αρέσκονται να αποκαλούν οι συνιστώσες της τρομοκρατίας τις ληστείες, αποτελούν την μια όψη του αιματοβαμμένου νομίσματος της τρομοκρατίας.

Όμως η στάση ορισμένων αμετανόητων «επαναστατών» είναι στην καλύτερη περίπτωση δείγμα συμπλεγματικής κοινωνικής συμπεριφοράς και πολιτικής αποκτήνωσης. Δυστυχώς, και ο ΣΥΡΙΖΑ εμπλέκεται για μια ακόμα φορά στον αδιέξοδο κυκεώνα της προστασίας των δικαιωμάτων των εγκληματιών, εν προκειμένω των ληστών της Κοζάνης. Σε ανακοίνωσή του κόπτεται για την σωματική ακεραιότητα και ασφάλεια των ληστών, κατηγορώντας την αστυνομία για βασανισμούς που, όπως ισχυρίζεται, ωχριούν μπροστά σε εκείνους που γινόντουσαν επί καθεστώτος της 21ης Απριλίου. Το θλιβερότερο όμως όλων είναι ότι οι «ευαισθησίες» του ΣΥΡΙΖΑ εξαντλούνται στους εγκληματίες. Για τα εγκλήματα που διέπραξαν, για την ταλαιπωρία και τον εκφοβισμό των πολιτών που προκάλεσαν με την παράνομη δράση τους δεν αναφέρεται το παραμικρό. Είναι λυπηρό να διαπιστώνουν καθημερινά οι πολίτες ότι το κόμμα που φιλοδοξεί να κυβερνήσει την χώρα, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις του κ. Τσίπρα έχει στο DNA του στοιχεία που το αναγκάζουν να εκδηλώνει μονομερώς το ενδιαφέρον του και να προασπίζει τα δικαιώματα των εγκληματιών και να αδιαφορεί για τους πολίτες. Αλλά ο λαός λέει σε σχετικές περιστάσεις : τον αράπη κι΄ αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς….

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ο Άδωνις φαντάζεται μέρες του 1917

Ο Άδωνις Γεωργιάδης από την ασφάλεια του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που φρουρείται σαν «αστακός», ρίχνει κλεφτές ματιές έξω, στην πλατεία...