Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του γάλλου:
- Είχες το άγχος ότι πρέπει να κάνεις τη διαφορά σε κάθε αγώνα; Στην Ελλάδα όλος ο κόσμος περίμενε από εσένα να οδηγήσεις τον Παναθηναϊκό στην κορυφή;
"Ωραία, γιατί την πρώτη χρονιά, τα καταφέραμε περίφημα. (γέλια) Για μένα το μυστικό είναι να ξέρεις ποιος είσαι. Αν γνωρίζεις τις δυνατότητές σου, τότε μπορείς να παίξεις ποδόσφαιρο σε οποιαδήποτε ομάδα, με οποιουσδήποτε συμπαίκτες. Προσωπικά μπορώ να το παραδεχτώ. Πιστεύω πολύ στον εαυτό μου και κατάλαβα από την πρώτη στιγμή ότι η Ελλάδα είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για μένα. Μου ζήτησαν να ηγηθώ; Πολύ ωραία, αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που ήρθα στον Παναθηναϊκό.
Αντιμετώπισα το ελληνικό πρωτάθλημα με τον ίδιο τρόπο που θα αντιμετώπιζα το αγγλικό ή το γαλλικό. Το καθένα έχει τις ιδιαιτερότητές του. Για να είμαι ειλικρινής, περισσότερο με απασχολούσε η προσαρμογή, η δική μου και της οικογένειάς μου στο νέο περιβάλλον, όμως μετά από ένα-δυο μήνες, γνώρισα πολύ κόσμο, έκανα νέους φίλους και ένιωσα σαν να βρισκόμουν στην Ελλάδα όλη μου τη ζωή".
- Στην καριέρα σου είχες δύο τραυματισμούς, από τους πιο επώδυνους και σοκαριστικούς που μπορεί να τύχουν σε έναν ποδοσφαιριστή. Πώς το αντιμετώπισες; Ένας άνθρωπος με δύο σπασμένα πόδια που... όταν τρέχει θυμίζει αφηνιασμένο άλογο...
"Νομίζω ότι είμαι πιο δυνατός από τον μέσο άνθρωπο. Όλη αυτή η δύναμη προέρχεται από τη μαμά μου. Ήμασταν επτά αδέλφια (σ.σ. Ο Τζιμπρίλ είναι ο μικρότερος) και μας μεγάλωσε μόνη της. Μεγάλωσα κάπου που αν δεν ήσουν πνευματικά δυνατός, κατέληγες νεκρός σε λίγα λεπτά. Η μαμά μου λοιπόν μου έμαθε να παλεύω, να είμαι δυνατός και κυρίως, να μην τα παρατάω ποτέ. Αυτό έκανα! Την πρώτη φορά που έσπασα το πόδι μου, συνέβη τέσσερις μήνες αφού είχα υπογράψει συμβόλαιο με τη Λίβερπουλ.
Περίμενα μια ζωή μια τέτοια μετεγγραφή κι όμως μετά από τέσσερις μήνες έσπασα το πόδι μου. Την εποχή εκείνη είχα δύο λύσεις μπροστά μου. Ή τα παρατάω και σταματάω την καριέρα μου πριν καν ξεκινήσω ή επιστρέφω δυνατότερος και γρηγορότερος από ποτέ. Μάλλον ξέρετε ποιον δρόμο διάλεξα. Επέλεξα να φανώ δυνατός και να παλέψω. Πολύς κόσμος με θεωρούσε ποδοσφαιρικά νεκρό ύστερα από έναν τέτοιο τραυματισμό, αλλά εγώ κατάφερα να επιστρέψω στα γήπεδα έπειτα από 5,5 μήνες.
Πώς; Θα σας εξηγήσω. Είμαι δυνατός, είμαι μαχητής και το σώμα μου αναρρώνει πιο γρήγορα από το συνηθισμένο. Επέστρεψα, κέρδισα το Champions League και άλλους τίτλους με τη Λίβερπουλ και μετά από δύο χρόνια. Μπαμ! Έσπασα το άλλο πόδι. Ο κόσμος σκέφτηκε «ΟΚ, την πρώτη φορά ήταν τυχερός, τώρα όμως είναι τελειωμένος». Δώστε μου 5,5 μήνες και θα είμαι και πάλι εδώ. Έτσι κι έγινε. Γύρισα, έπαιξα στη Γαλλία, ξαναπήγα στην Εθνική, ήρθα στην Ελλάδα, πήρα το double με τον Παναθηναϊκό, έπαιξα στο Μουντιάλ πέρσι. Όλα είναι στο μυαλό μας! Αν θέλεις κάτι πολύ, θα το πετύχεις".
- Ήρθες στην Ελλάδα σε μια εποχή που η χώρα -θεωρητικά πάντα- ευημερούσε. Ξαφνικά, η Ελλάδα είναι χρεωμένη, ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους και είμαστε κάθε εβδομάδα πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων όλου του κόσμου. Έχεις νιώσει την κρίση για την οποία μιλάνε όλοι;
"Προφανώς. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Όταν ήρθα στην Αθήνα, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ψάξω για σπίτι. Τα ενοίκια ήταν πανάκριβα, ακόμα και για τα δεδομένα ενός επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Σήμερα, ένα χρόνο μετά, οι τιμές έχουν πέσει στο μισό. Αυτό σημαίνει ότι όλος ο κόσμος νιώθει την οικονομική κρίση. Δεν είναι εύκολο όλο αυτό που περνάει η Ελλάδα και σίγουρα δεν λύνεται από τη μία μέρα στην άλλη.
Είναι πολύ σοβαρή η κατάσταση και εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να βρεθεί μια λύση, γιατί είναι πολύ άσχημο να βλέπουμε ανθρώπους να διαδηλώνουν, να σκοτώνονται στους δρόμους και να ζουν με τόσες στερήσεις. Ελπίζω να αλλάξει σύντομα αυτή η κατάσταση και να μπορέσει ο κόσμος να απολαύσει τη ζωή του".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου